Het gebeurt voor je het doorhebt en het is heus niet allemaal slecht. Langzaam maar zeker verandert mijn geliefde pc in een veredelde console. Jarenlang waren we gewend aan features als dedicated servers, ping-getallen en gratis DLC, toen nog map-packs geheten. Spellen worden toegankelijker (Prince of Persia), grafische settings zijn minder aanpasbaar en heel soms krijgt ook de pc een splitscreenoptie (Splinter Cell: Conviction). Laten we de voor- en nadelen van de verconsolisering van pc-games eens op een rijtje zetten.
Wat pc-games aan de consoles te danken hebben
De eerste grote aanwinst voor pc-gaming is de goede integratie van het gebruik van controllers. Consoles hadden vroeger het alleenrecht om aan de tv gekoppeld te worden, maar tegenwoordig speel ik bijna al mijn pc-spellen op de TV, met behulp van mijn geliefde Xbox-controller. Eindelijk kan ik gewoon vanaf de bank Fallout 3 spelen zoals het bedoeld is, in Full HD, alle details op max en met een fluisterstille PC in plaats van een Xbox die krijst als een straaljager.
Een tweede aanwinst zijn de ‘Achievements’ waar Xbox Live bekend mee is geworden. World of Warcraft, Mass Effect 2, Steam, allemaal geven ze de speler een extra reden om dingen te doen waar ze nooit op zouden zijn gekomen. Wie heeft het immers in zijn hoofd gehaald om in Borderlands bovenop een vijand te springen om de achievement ‘My Brother is an Italian plumber’ te halen? Het zorgt voor hilarische situaties en verlengt de speelduur; in één woord geweldig.
Verder zijn er nogal wat dingen makkelijker geworden. Patches worden gedownload via Steam of Games For Windows Live. Vrienden vinden wordt vergemakkelijkt door services als Xfire, Raptr en Steam, en ook een online potje Call of Duty tegen vreemden is een fluitje van een cent. Het is gestroomlijnder, efficiënter en simpeler geworden.
Een laatste les die de consoles aan de pc geleerd hebben is dat je met weinig heel veel kan bereiken. De beste voorbeelden hiervan zijn XBLA, PSN store en de Nintendo Wii. Spellen hoeven niet meer over de beste graphics te beschikken om populair te zijn, wat games als Braid, Limbo en Geometry wars hebben bewezen. Het concept is in vele gevallen belangrijker dan de uitwerking, wat leidt tot vele innovatieve kleine games.
Wat de pc verloren is
Met de intocht van de consoles verdwijnen er een heleboel zaken waar pc-gamers aan gewend zijn geraakt. Dedicated servers zijn in veel games verleden tijd, wat soms betekent dat je spel uit wordt geschopt omdat de persoon die onwetend de server host, vertrekt. Server browsers zijn soms niet aanwezig, waardoor je zelf niet meer kan kiezen welke server je wilt gebruiken. Ping-tijden worden zelden in miliseconden weergegeven. Als je geluk hebt krijg je een onnauwkeurig gekleurd indicatortje, als je pech hebt zie je helemaal niks en moet je naar aanleiding van de schokkerigheid van je spel zelf bepalen of je last hebt van lag of niet. Kortom, de multiplayer in veel games heeft sterk te lijden onder de verconsolisering.
Met het verlies van dedicated servers verliezen we ook de micro-samenleveningen die zich op de servers vestigden. Zo speelde ik Counter-Strike slechts op drie servers. Op die servers was ik bekend en kende ik een groot deel van de terugkerende spelers. Elke server had zijn eigen ranking en vol trots vertelde ik aan mijn ouders dat ik, na een maand of twee zeer intensief spelen, de beste van de server was. Op landelijk niveau stelde het natuurlijk weinig voor, maar toch was je trots op je prestatie. Zonder dedicated servers zal je dit gevoel niet ervaren en zal je zelden per ongeluk mensen tegenkomen die je kent, tenzij je ze allemaal in je friends list zet.
Pc-games worden ook gemakkelijker. Verliezen mag niet meer, alles draait om het winnen. Mensen haten verliezen. Sid Meier, vader van de Civilization-reeks dacht dat mensen het leuk zouden vinden om hun beschaving in macht te zien stijgen en dalen: ‘the Rise and Fall of Civilizations’, zoals hij het noemde. Spelers vonden het maar niks, zodra ze begonnen te verliezen laadden ze simpelweg een oude savegame zodat ze weer konden winnen. Gamemakers hebben dat ingezien en implementeren deze kennis in de games van vandaag, zodat verliezen bijna niet meer kan. Op de console is dat extra goed merkbaar, de casual gamer moet immers ook winnen.
Als laatste zien we dat games in ingewikkeldere genres verdwijnen. Er worden een stuk minder real-time strategiespellen uitgebracht, om over de space-sim, mijn favoriete genre aller tijden, maar te zwijgen. Eén knopje om je schild op de verhouding 67/33% voor/achter te zetten? Kom zeg…
Waarom het lijkt dat PC games zoveel meer verliezen dan ze erbij krijgen
Een mogelijke reden dat mensen het verlies van dingen als dedicated servers en uitdagende spellen extra zwaar laten wegen is misschien het psychologisch fenomeen Loss aversion, het ontwijken van verlies. Dit zorgt ervoor dat wij mensen het verkrijgen van nieuwe dingen minder zwaar tellen dan het verliezen van dingen die we al hadden. Vraag je iemand om deel te nemen aan iets waarbij er een 80% kans is dat hij wint, dan zal deze persoon veel sneller geneigd zijn het te doen dan iemand die hoort dat hij 20% kans heeft om te verliezen.
Zo dus ook met de pc-games. We zien duidelijk wat we verliezen, en wat er erbij krijgen achten we vanzelfsprekend. Ik weet niet of ik last heb van Loss aversion, maar ik ben van mening dat we op de pc dingen verliezen die cruciaal zijn voor een goede online multiplayer ervaring. Het verslaan van eindbazen voelt niet zo goed meer als het vroeger deed (gewoon fatsoenlijk pas na 10 keer proberen), en verdorie… waar blijft mijn Freespace 3?
Dit artikel verscheen eerder op Bashers.nl
1495 )
28-11-2010 13:21
typfoutje.
).
2)
29-11-2010 18:36