Speel The Legend of Zelda: Breath of the Wild op je grootste televisie. Of in een tuktuk op vakantie, niemand houdt je tegen. Speel Mario Kart 8 op de bank, in de keuken, of tegen de conducteur in de trein met die losse Joy-Cons. Heel misschien kunnen we zowaar de volgende Pokémon gaan spelen op het grote scherm, of een driedimensionale F-Zero onderweg! Een beetje dromen hoort tenslotte ook bij een consolelancering. Heb jij al vrij genomen? De launchgames al bekeken? Of twijfel je nog?
Eerste indruk
Wij mochten de Nintendo Switch een paar dagen geleden alvast van dichtbij zien en alle knopjes indrukken. Nu zwerven er overal op internet foto’s rond van het apparaat. Daarop kan je zien dat het scherm ongeveer even groot is als een (hele) 3DS XL, en de Joy-Cons zijn enigszins vergelijkbaar met een paar Game Boy Micro’s. Sommige mensen maken zich zorgen om die kleine Joy-Cons over of het wel lekker in de hand ligt, of om de ietwat dikke zwarte rand rondom het scherm. Het is best verleidelijk om je in te beelden hoe het is om zo’n Switch vast te houden. Foto’s en video’s kunnen je echter nooit voorbereiden op het ‘echie’. Zo was mijn allereerste gedachte “jeeeuuj”, ik bedoel, “wat een superbreed ding!”.
Het is heel gek als je de ‘formfactor’ gewend bent van een Wii U Gamepad of een PS Vita. Zo is het scherm precies even groot als op een Wii U GamePad, maar komt het toch heel anders op je over. De Wii U GamePad heeft namelijk een vrij dikke boven- en onderrand en is iets meer vierkant. De PS Vita probeert juist lekker rond en ergonomisch te zijn, met zo min mogelijk plastic randjes om de vorm klein te houden. De Nintendo Switch moet daar niets van hebben; door de boel uit te rekken van links naar rechts is het een horizontaal gevaarte met een flink scherm. Door het apparaat echter behoorlijk dun te houden, ligt de Nintendo Switch toch prettig in de hand. Een handzaam gevaarte dat een beetje tegenstrijdig is, ik weet het. Net zo maf is het om Mario Kart 8 plots in je handen te houden, inclusief het apparaat dat het draait. Maar het werkt, voelt en speelt uitstekend dankzij de unieke formfactor.
Pixels tellen
Dan heb ik het nog niet gehad over de kwaliteit van het materiaal of het scherm. Terwijl de Wii U GamePad en de Switch nog enigszins te vergelijken zijn qua dimensies, is het verschil in materiaal enorm. Het is een beetje alsof je de allereerste lompe DS vergelijkt met de New 3DS. Van een afstandje lijken ze misschien op elkaar, maar van dichtbij zou je zweren dat het gemaakt is door twee verschillende bedrijven. De knopjes waren altijd al goed, maar het plastic omhulsel, het gewicht, het aantal pixels op het scherm... het is allemaal zoveel beter dat je schrikt als je weer teruggaat naar een Wii U GamePad.
Even met wat cijfertjes gooien: de Wii U GamePad heeft een ppi (pixeldichtheid, per inch) van 158, de originele PS Vita 220 en de Nintendo Switch 237. De resolutie van de GamePad is 854x480, de PS Vita 960x544 pixels en de Nintendo Switch heeft er 1280x720. We zijn van SD naar HD gegaan met een aardige pixeldichtheid, en dat is te merken. Mario Kart 8 ziet er echt vele malen beter uit op de Nintendo Switch, en je ziet nergens van die zwarte ruimtes tussen de pixels in zoals op een Wii U GamePad of 3DS XL. We hebben nog niet buiten mogen spelen, dus hoe goed het scherm precies presteert kunnen wij niet zeggen. Vooralsnog is het een flinke verbetering, en kloppen de geruchten dat dit Nintendo-apparaat wat luxer aanvoelt en wat minder speelgoedachtig.
Schattige pookjes
Tenzij je de supertoffe rode en blauwe Joy-Cons er aan vast klikt natuurlijk, die stiekem toch wel meer geliefd zijn op de redactie dan de minder aandachttrekkende grijze variant. Je zou denken dat de Joy-Cons wat krampachtig spelen als je ze gebruikt als losse controllers, maar dat valt reuze mee. Ik vroeg me altijd af waarom die duimpookjes niet gewoon symmetrisch staan? Wat ook maar weer bewijst waarom ik geen industrieel ontwerper ben. Ze zijn namelijk zo gepositioneerd, dat je met één duim gestrekt en de ander gebogen speelt. En dat werkt eigenlijk prima, zelfs al is de Joy-Con een schattige dreumes van een controller. Het mechanisme van de pookjes is ook idioot klein als je er even naar kijkt, maar speelt vrijwel hetzelfde als een normaal pookje, met zo’n dikke bol eronder. Wel is het even wennen dat dit de enige Nintendo-controller ooit is zonder een vierpuntsdruktoets. Gekkigheid. Het is geheel logisch dat de controllers elkaar moeten spiegelen, maar toch.
Natuurlijk zijn de Joy-Cons niet perfect als losse controllers. Speel je Mario Kart 8 Deluxe met een enkele Joy-Con, dan helpt het koordje met extra drukbare schouderknopjes, maar is het af en toe een beetje onwennig. Het zijn van die kleine details zoals de letters op de knopjes die nu omgedraaid zijn. Of de triggers die je niet gebruikt maar wel een beetje de palm van je hand raken en wat een beetje afleidt, iets wat weer verdwijnt als je de Joy-Con in zo’n ministuurtje klikt.
Voor een game zoals Snipperclips is het echter uitstekend, daarvan zijn de controls toch supersimpel. Dan is het wel zo tof om twee controllers standaard ingebouwd te hebben als een willekeurig persoon co-op met je wil spelen. Voor een spontaan potje Mario Kart 8 Deluxe is het niet perfect, maar prima te doen. De Joy-Cons komen natuurlijk pas echt tot hun recht in een spel zoals Arms of 1-2-Switch. Dan liggen ze echt lekker in de hand. 1-2-Switch laat aardig zien wat je allemaal kunt doen met de controllers. Stiekem vinden we Arms nog wel de beste manier om de Joy-Cons te laten zien. De gameplay daarvan heeft meer diepgang dan je zou verwachten, en het maakt tegelijkertijd gebruik van allerlei aspecten van de Joy-Cons.
Nieuwe gamestijl
Helaas mochten we niet rondklooien met het iconische klikje van de Switch wanneer je de Joy-Cons los- of vastkoppelt. Wel mochten we de Switch met en zonder dock uitproberen en, tja, het werkt vlot. Zet je alles op een rijtje, dan is het wel duidelijk: de Nintendo Switch is een veelzijdig apparaat. Volgens sommigen wat de Wii U had moeten zijn: een console waarmee je eindelijk Nintendo-games kan spelen in HD. Niet alleen thuis, maar overal waar je maar wilt. Natuurlijk moet je hier en daar een compromis sluiten. Als thuisconsole biedt het betere graphics dan de Wii U, maar is het geen bakbeest. Als handheld kan je er niet de hele dag op gamen en past hij niet in je ‘skinny jeans’, maar wel in een flinke jaszak of als je hem uit elkaar haalt. De minpuntjes van de Nintendo Switch worden zo te zien ruim goed gemaakt door de veelzijdigheid. Je speelt Zelda thuis, pauzeert en speelt weer verder in de trein of op school. Je speelt daar alleen verder, of je haalt de controllers eraf voor een lokaal potje Mario Kart of Snipperclips. Kom je thuis, dan ga je weer verder met Zelda. De controllers overleven het wel even zonder de dock met zo’n twintig uur batterij. Ben je uitgegamed, dan zet je de Joy-Cons weer op je Switch en laden ze weer op.
Ik zie die manier van gamen wel zitten. Al was men ooit ook enthousiast over het 'tweede scherm' en zo'n manier van gamen. Uiteindelijk staat of valt het met de beschikbare games, waarvan we de first-party titels hier eventjes apart bespreken. Voor de twijfelaars onder ons biedt het misschien wat keuzehulp. Hebben jullie al een pre-order staan? Of zijn er nog twijfels? Welke kleur geniet de voorkeur? Ik ben benieuwd welke er meer populair is onder de BG-ers! Verwachtingen, ervaringen, dromen of sceptische opmerkingen, laat het maar horen in de comments!
482 
1)
21-02-2017 22:03
