Alien 2,5
Nadat het ACM-project een paar jaar van de radar verdwenen was, pikte SEGA en Gearbox het in 2006 op. Sindsdien heeft Gearbox de tijd gehad om te sleutelen aan een filmische ervaring. Daardoor is ACM is niet zomaar een shooter geworden: Het is een beleving van het Alien universum door een FPS perspectief. Er is veel gedaan aan fanservice. Zo ontdek je verhaalelementen die de film uitdiepen en kom je personages uit de film tegen. Ook zit de game vol met leuke easter eggs die mensen, die de films hebben gezien, zullen doen gniffelen. Ondanks deze links met de film, is ACM geen filmgame geworden. Het verhaal uit ACM is nog nooit verteld en wordt gezien als officieel canon uit de Alien mythologie. Voor fans van de serie zal dat reden genoeg zijn om de game te spelen, maar is dat ook het geval voor de (shooter) gamer? Het antwoord daarop is een volmondig ja!
Shoot ‘m up
Voordat Shooters shooters heetten, noemden we een schiet spel een shoot ‘em up. Dat was omdat je in oude shooters voornamelijk door gangen liep en alles neer schoot. Het genre is inmiddels wat geëvolueerd, mede te danken aan Gearbox. Want als er één bedrijf ervaring heeft met shooters, is het Gearbox wel. Ze vonden het genre praktisch uit met de Borderlands serie en namen een voorproefje op Aliens met de zeer aardige DS titel Alien Infestation. Voor ACM is men bij Gearbox wat minder origineel te werk gegaan. Het spel kent maar een paar locaties en een handjevol wapens. De wapens zijn aan te passen met attachements, die in de campaign mode kunnen worden vrij gespeeld. Ook zijn er nog legendarische wapens uit de films te vinden. Voor een modern schiet spel is dit alles wat mager, maar in de lijn van de setting van het spel is het meer dan voldoende. Gewapend met een machinegeweer en shotgun, start de game op het ruimteschip Sulaco. Alien heldin Ripley is dan al vertrokken en het is aan jou om te onderzoeken waar de soldaten uit de Aliens (deel 2 dus) film zijn gebleven. Als je dit alleen doet, dan heb je altijd één á drie teamgenoten aan je zijde. Dit haalt de spanning enigszins uit het spel, maar geeft wel een filmisch gevoel. Natuurlijk beschikt de game ook over een co-op modus, waarbij je samen “drop in – drop out” de missies kunt doorspelen. Ondanks de co-op is ACM meer een ouderwetse “gangen shoot ‘em up” dan een moderne shooter. Geen grote open locaties, maar krappe gangetjes waar ieder moment iets om de hoek kan komen. Dit komt de spanning zeker te goede, maar is wel weer even wennen na Halo 4. Dit wordt soms afgewisseld met Last Stand momenten. Bijvoorbeeld als een deur wordt opgelast. Het is dan aan jou om afweergeschut te plaatsen, de deuren te sluiten en te hopen dat je genoeg munitie bij je hebt.
Cruxomorph
De muziek is heerlijk onheilspellend, de aankleding van de levels is gedetailleerd en je wapens zien er net zo uit als in de films. Het level-design zal in de eerste level nog wat tegenvallen, maar eenmaal aangekomen op Hadley’s Hope (de setting uit Aliens) is de sfeer precies goed. Uiteindelijk is de game echter een schietspel en zal er op tegenstanders moeten worden geschoten. Je zult in elk level dan ook veel Xenomorphs (“aliens”) over de kling jagen. Maar daar zit hem ook de crux. Toen ik 15 jaar geleden Alien en Aliens had gezien, sliep ik twee weken met het licht aan. Om dan nu aan het einde van de level in de statistieken terug te lezen dat ik 20 á 30 Xenomorphs met mijn shotgun heb gedood, doet onrealistisch aan. Vergelijk het met het winnen met 30 – 0 tegen Barcelona in Fifa 13. Zoiets is leuk, maar voelt uiteindelijk toch niet goed.
In de ideale Alien game loop je twee uur door een lege setting met enge geluidjes totdat je plotseling door een Xenomorph wordt onthoofd. Bam! Game Over. Maar zie dat maar eens te marketen. Het alternatief is ACM: een shoot ‘em up die alles goed doet, maar uiteindelijk niet de onderhuidse spanning van de tegenstanders kan nabootsen. Iedere keer als ik een Xeno doodde en hij reduceerde tot een groene ontploffing, verwaterde mijn nostalgische herinnering aan die slapenloze nachten en nachtmerries over openscheurende buiken weer een beetje verder.
Waar voor je geld?
Het heeft lang geduurd, maar nu ACM eindelijk uit is, was ik in eerste instantie teleurgesteld. Pas na twee levels begon dat nare gevoel me te bekruipen dat er wel eens een Xenomorph om iedere hoek verscholen zou kunnen zitten. Gelukkig staat er dan nog 2/3e van de game te wachten. Ook is er zoveel materiaal over de Alien serie verstopt in de levels in de vorm van Audio logs en ander materiaal, dat het voor liefhebbers van de films een must is om terug te gaan en alles te zien en horen. ACM beschikt ook nog over een Multi-player modus. Daar was voor het embargo nog niet veel te doen, maar aanwezig is een standaard deathmatch en een aantal originele modi waarbij spelers als Xenomorph’s tegen de menselijke spelers strijden. Vooral Escape en Survivor doen de Alien franchise eer aan door op hectische wijze de druk op de mariniers tot het onmogelijke op te voeren.
Conclusie
De Alien IP is praktisch onmogelijk om in een goede game te gieten. Dat hebben SEGA en Gearbox dan ook niet geforceerd proberen te doen. ACM is ten eerste een filmische ervaring vol met spannende momenten die de films van aanvullende context voorzien. Net zoals in de films zijn de spannendste momenten de ogenblikken waarop je levensscanner gaat piepen en je een bliepje ziet op jouw locatie. Is dat een Xenomorph of niet? Lamp aan. Nee. Boem, uit het plafon valt alsnog een lelijke Xeno en in paniek schiet je weer een clip uit je geweer leeg. Je moet er maar aan wennen dat meer Xenomorph’s het loodje leggen dan in de film en je mee laten voeren in het geweldige verhaal. Qua setting en sfeer doet ACM zijn cinemagrafische voorgangers recht aan, zonder ooit het niveau te halen. Hiermee wil ik niet zeggen dat het niveau voor een spannende game niet ongekend hoog ligt en zeker het niveau van bijvoorbeeld Dead Space haalt. Gameplay technisch is het niets nieuws, maar laat je daardoor niet een geweldige ervaring ontzeggen. De game is dus niet alleen aan te raden voor liefhebbers van de Alien films, maar voor liefhebbers van lineaire sciencefiction verhalen in het algemeen. Na 12 jaar zijn ons Duke Nukem Forever -achtige taferelen in ieder geval bespaard gebleven en komen we er eindelijk achter wat er met Hicks is gebeurd.
Oordeel Aliens: Colonial Marines (PS3)
- Graphics 85
- Gameplay 70
- Originality 80
- Sound 100
- Replay 80
- Eindcijfer 85