De Dragon Quest Monsters-serie is een reeks games waarin je monsters vangt en traint. Je kunt de spellen het beste vergelijken met de Pokémon-spellen of met de Persona’s uit Shin Megami Tensei of Persona-spellen. Mocht dat type spel je aanspreken, dan kun je op voorhand een redelijke afweging maken of The Dark Prince iets voor jou is of niet.
Je leert de duistere prins Psaro kennen. Psaro is een hybride tussen mens en monster. Zijn moeder is een mens en zijn vader is koning van de monsters in de onderwereld Nadiria. Psaro is een erg goede zwaardvechter die het niet eens is met de heerschappij van zijn wrede vader. Ondanks dat hij zich meer verbonden voelt met monsters dan met mensen gaat hij toch het gevecht aan om zijn vader van de troon te stoten. Als hij eenmaal aankomt bij de troon spreekt zijn vader echter een vloek over hem uit waardoor hij geen monsters of mensen meer kan aanvallen. Psaro laat het hier niet bij zitten en begint daarom als monster trainer, zodat hij mogelijk toch nog zijn missie kan voltooien. Dat is de start van The Dark Prince.
Ondanks dat er in het begin veel verhaal en achtergrond wordt gegeven, is de focus op het verhaal daarna snel minder. Je begint namelijk met het verkennen van alle verschillende gebieden die Nadiria rijk is. Bij ieder nieuw gebied gebeurt er het volgende: er is een monster dat jouw hulp nodig heeft, je lost het probleem op – wat eindigt met een eindbaasgevecht of een gevecht in het mausoleum (een arena waar je achter elkaar tegen andere monster trainers vecht) – en vervolgens krijg je weer toegang tot een andere omgeving om te verkennen.
Hoewel dit dus repetitief is, voelt dit niet zo. Ieder gebied is namelijk uniek en bevat de nodige geheimen die ontdekt kunnen worden. Daarbij zijn sommige delen alleen bereikbaar in een bepaald seizoen. En omdat ieder nieuw seizoen de omgeving een beetje verandert, is Nadiria erg gevarieerd. Zo begin je traditioneel in een bos met wat water, maar beland je al snel in een lavagebied, een zuurstokroze toetjesgebied of een meer industrieel gebied met veel boutjes en moertjes. De monsters die in deze gebieden rondlopen passen hier thematisch erg goed bij, met bijvoorbeeld rondlopende toetjesmonsters in het zuurstokroze toetjesgebied.
Dat de monsters aangepast zijn aan de omgeving komt onder andere door de meer dan 500 verschillende wezens die dit spel rijk is. Je kunt er echter slechts vier actief gebruiken tijdens het vechten en nog vier op de reservebank meenemen. Dit betekent dus dat je keuzes moet maken uit alle schattige monsters die de Dragon Quest-serie rijk is. Nieuwe monsters kun je op twee manieren krijgen: door ze – net zoals in het voetbal – te scouten tijdens een gevecht, of wanneer ze zich vrijwillig bij je willen aansluiten nadat je ze hebt verslagen. Als je dan het juiste monster hebt gekozen, stijgen ze in level na het vechten. Vervolgens krijgen ze punten die je kunt verdelen over de verschillende skill trees van een monster. Als ze hoger dan level tien zijn, kun je er ook voor kiezen om ze te fuseren tot nieuwe monsters met andere opties, nieuwe skill trees etc. De skill trees zijn er in twee soorten, waarbij de ene skill trees een monster nieuwe aanvallen leert en de anderen het monster betere statistieken geeft, zoals onder meer aanvalskracht en HP. Door al deze variatie kun je helemaal losgaan om je eigen perfecte team te creëren.
Het vechten zelf is turn-based, net zoals in Pokémon. Er is een auto-battle-optie voor momenten wanneer je geen zin hebt om iedere keer een aanval te kiezen. Tijdens het auto-battlen kun je ieder monster een andere tactiek geven. Hierdoor zal hij bijvoorbeeld minder aanvallen, maar ervoor zorgen dat het team gezond blijft. Dit maakt dat je meerdere opties hebt om het spel te spelen en dit maakt het eventuele grinden/monsters verzamelen weer wat makkelijker. Iets wat je af en toe wel zult moeten doen om verder te komen.
Het enige wat echt jammer is aan Dragon Quest Monsters: The Dark Prince is dat het spel op technisch vlak tekortschiet en het er niet fantastisch uitziet. Als je zou zeggen dat het een remaster is van een PlayStation 2-spel, dan zou ik je bijna geloven. Dat is het echter niet. Het is zelfs een compleet nieuw spel helemaal ontwikkeld voor de Nintendo Switch. Extra zonde daarom dat het spel toch regelmatig haperende beelden op het scherm vertoont en dat je veel bosjes en bomen ziet verschijnen als je aan het lopen bent. Op zich maakt het voor een turn-based RPG niet zoveel uit, maar op technisch vlak doet het denken aan Pokémon Scarlet en Violet. Het maakt het spel niet onspeelbaar, maar het valt zeker op.
Conclusie
Uiteindelijk is Dragon Quest Monsters: The Dark Prince geen slecht spel, maar een spel dat wel een stuk minder scoort door zijn grafische prestaties. Dit is jammer, want het verzamelen en het vechten met de monsters is juist erg leuk. Tel daarbij alle verschillende omgevingen waarin je rondloopt bij op en je kunt veel plezier beleven aan dit spel. Dus mocht je op zoek zijn naar een vergelijkbaar spel als Pokémon of Persona – en door de grafische mankementen heen kunnen kijken – dan adviseer ik toch om zeker eens te kijken naar The Dark Prince.
7.0
10
213 
1)
12-12-2023 21:41
