Er heeft zich een dikke laag stof verzameld op mijn PSP. Als ik Tactics Ogre: Let Us Cling Together opstart moet er eerst een flinke update worden geïnstalleerd. Het verschil in software-versies verraadt dat de laag stof geen incident is. Ik probeer mijzelf onder het installeren te herinneren waneer ik voor het laatst genoten heb van Sony’s zakmachine. Mijn gedachten dwalen af naar afgelopen zomervakantie en Peacewalker. Binnekort zal de PSP afgedankt worden, veel games zullen er niet meer voor uitkomen. Dan, eindelijk, is Tactics Ogre klaar met installeren. Nog één keer een mooi avontuur, oude vriend?
Name that Game
De zwanenzang van de PSP zal op het eerste oog niet voorzien zijn van grote titels. Veel spelers zullen dan ook niet wakker hebben gelegen van de aankondiging dat Square Enix nog een laatste RPG zal uitbrengen op de PSP. Dat heeft waarschijnlijk met de naam van de serie te maken: Tactics Ogre. Tactics Ogre: Let Us Cling Together (TO) is alweer het zevende hoofdstuk uit de Ogre Battle serie. Eerder werd dit deel al in Japan uitgegeven op de SNES, Saturn & Playstation. In Europe geniet de Ogre Battle serie bij lange na niet zoveel bekendheid als bijvoorbeeld een Final Fantasy. Ik weet zelfs niet of in Europa er eerder een Ogre Battle spel is uitgegeven. Zelf heb ik ooit voor een klein fortuin Ogre Battle 64: Person of Lordly Caliber geïmporteerd. Dit Nintendo 64 spel is waarschijnlijk het beste spel op Nintendo’s 64-bit machine. Tegenwoordig is het terug te vinden in de winkel op het Wii-channel.
Buiten de verwarrende en veranderende benamingen, is ook de subtitel wat apart. “Laat ons vasthouden aan ons samenzijn” . In het Japans klinkt het vast stoerder. TO producer Matsuno zou met de titel trouwens verwijzen naar het gedeeltelijk Japans gezongen Queen nummer “Teo Torriatte”. Al met al kon ik voorafgaand aan de review-sessie al voorspellen dat dit spel wat anders dan gewoonlijk zou worden. En dat is TO zeker ook.
Tactical RPG
In een notendopje is TO een tactische RPG. Op de PSP is dit genre nog ruim vertegenwoordigd met Final Fantasy Tactics & Chaos Legion. Vergeleken met de meeste consoles is dit luxe. Het genre van de tactische RPG is niet heel populair. Vandaar dat een korte uitleg: Tactische RPG 101.
In TO speel je met een hoofdpersoon die je aan de hand van een aantal vragen naar je eigen hand zet. De vragen zijn niet alledaags: Wat is God voor jou? Een wapen of een illusie? Nadat je personage op basis van deze vragen de spelwereld betreedt begint het spel wat langzaam. Een tutorial legt uit dat je de personages op een speelveld kunt bewegen. Dit bewegen gebeurt omstebeurt. Elk van de poppetjes op het speelveld heeft een rol; van vliegende kruisboogschutters tot magiërs. Afhankelijk van het figuurtje kun je na het bewegen een actie ondernemen, zoals een aanval of spreuk. Op deze manier val je de vijand al “schakend” aan. Het verschil met een reguliere RPG zit hem in het feit dat je voorafgaand aan ieder level een groep krijgers samenstelt. In de eerste levels zal de computer dit nog voor je doen, maar als het spel echt loskomt moet je zelf kiezen wie je meeneemt op een veldtocht. Ieder figuur heeft zijn eigen zwakke en sterke punten. Als een personage dood gaat, en je hem of haar niet op tijd redt, zie je het ook nooit meer terug. De vergelijking met schaken is dus snel gemaakt. Gedurende een gevecht heb je immers kanonnenvoer en sleutelfiguren. Zelf heb ik echter al snel een band met mijn getrainde krijgers en wil ik iedereen in leven houden. Iemand anders zal wijzen op de mogelijkheid om huurlingen in te huren, maar zoals ik al zei; ik heb liever een band met mijn werknemers. Buiten de gevechten om bezoek je winkeltjes en geniet je de mogelijkheden om alle uitrusting en vaardigheden naar eigen inzicht toe te wijzen.
Slotoffensief
Er valt veel te bepalen en te beslissen in TO. Al deze beslissingen zijn belangrijk voor het koningrijk en de verschillende clans. Jij vecht voor de Walister, de guerrilla strijders van Valeria. De clan heeft het zwaar en vandaar dat jij als jonge krijger al snel de rol van leider toegewezen krijgt. Als held leidt jij je troepen door moerassen en in grote gevechten tegen vijandelijke kastelen.
Op de achtergrond wordt het verhaal verteld door ingame beelden en tekstballonnetjes. Geen strakke filmpjes of CGI dus. Gelukkig is het verhaal boeiend op z’n Japans. Dit houdt voor mij in dat je er op sommige momenten lekker voor kunt gaan zitten en op andere momenten je het doorklikt alsof het een soap was. De graphics halen niet het maximale uit de PSP, maar zijn zoals je kunt verwachten in een tactische RPG. Maar de kwaliteit zit hem in de details. Alles in TO is zorgvuldig en gedetailleerd weergeven, zoals de schilden van de figuurtjes. Bovendien is alles prachtig kleurrijk, wat zoveel games tegenwoordig lijken te missen. Op het slagveld is het wel wat lastig om op het eerste oog ze zien welke mannetjes onder jouw bevel staan en welke niet. Vandaar dat het loont om je manschappen in leven te houden, dan herken je ze aan hun naam en statistieken.
Het verhaal, de mooie plaatjes en de fijne sfeer die het spel oproept zorgen bij mij voor een goed gevoel. De game speelt lekker weg, is geschikt voor een uurtje en voor een hele avond. Tja, wat heeft TO niet? Multiplayer? Ja, die is er ook nog, maar helaas is het online nog niet heel druk. Heb je vrienden die net zo gek zijn op tactische RPG’s als jij, dan is er ook nog een meer-speleroptie met meerdere PSP’s.
TO voegt ook iets nieuws toe aan het genre; het “W.O.R.L.D.” systeem. Hiermee kan je foute beslissingen terug draaien. Een kleine knieval naar nieuwkomers, maar veteranen worden beloond als zij geen gebruik maken van “W.O.R.L.D.”.
Conclusie
TO is een compleet pakket. Eigenlijk is het een perfect spel voor een handheld. Een spel dat je speelt in de trein, maar ook een hele avond in een luie stoel. Ik kan dan ook geen slechte punten noemen. Nou ja, voor nieuwe spelers zal het spel overweldigend zijn en de leercurve misschien te steil. Desalniettemin is TO voor mij het beste, zo niet ultieme, spel op de PSP. Uiteindelijk komt het allemaal neer op spelplezier en beleving. TO is precies zo’n spel dat je hoopt bij je te hebben als je alleen op een eiland aanspoelt. Er van uitgaande dat er een stopcontact is dan. Maar let wel op: dit is het perfecte spel voor mij. Voor mij geduldige turn-based liefhebber. Dit genre moet je wel liggen. Doet het dat, dan zul je net zoals ik genieten van de plaatjes, geluidjes en lange spelduur.
Al met al een méér dan waardig afscheid van RPG’s op de PSP. Met het oog op de NGP en 3DS, handheld consoles die zich steeds meer televisie-consoles achten, vrees ik voor dit typische handheld genre, de tactische RPG.
Deze review is geschreven door Jeroen Knop
Oordeel Tactics Ogre: Let Us Cling Together (PSP)
- Graphics
90 - Gameplay 100
- Originality 95
- Sound 90
- Replay 100
- Eindcijfer 95
968 )
13-03-2011 21:28
