Het mysterie van Rougetsu Island
Mask of the Lunar Eclipse speelt zich af in 1970 op het fictieve Rougetsu Island, waar jaren geleden een verschrikkelijk voorval heeft plaatsgevonden. Een vermeend seriemoordenaar heeft destijds vijf meisjes ontvoerd, die gelukkig hebben kunnen ontsnappen. Nadat een aantal jaar later op mysterieuze wijze het hele eiland uitgeroeid wordt, waaronder twee van de ontsnapte meisjes, besluiten de andere overlevenden, alsook een detective die al tien jaar verwikkeld is in de zaak, de stoute schoenen aan te trekken en op onderzoek uit te gaan. Aan jou de taak om uit te vogelen wat er gebeurd is op Rougetsu Island en wat het masker uit de titel hiermee te maken heeft.
Spookémon Snap
Al gauw blijkt het, zoals het PROJECT ZERO betaamt, te spoken op het eiland. Dit is dan ook waar de gameplay van de game om draait. Gewapend met een camera en verschillende soorten film ga je als een ware Ghostbuster op onderzoek uit in en rondom het ziekenhuis van Rougetsu Island om de waarheid aan het licht te brengen. Sommige spoken zijn vriendelijk en poseren maar al te graag voor de camera alsof je Pokémon Snap aan het spelen bent, terwijl je de kwaadaardige geesten afweert door ze als een soort paparazzi te belagen met het geflits van je camera. Hierbij telt de kwaliteit van de foto’s die je neemt ook mee. Framing, de hoek waaruit je de foto neemt en het type film dat je gebruikt heeft allemaal invloed op hoeveel schade je toebrengt aan je vijand. Wacht je tot het allerlaatste moment van een aanval om een foto te nemen, dan neem je een zogenaamd Fatal Frame waarmee je in een keer een flinke hap uit de levensbalk neemt.
Tijdverspilling
Waar het verhaal heel interessant is, is de gameplay helaas erg teleurstellend. Mask of the Lunar Eclipse is een remaster van de Wii-versie die in 2008 verscheen en dit is helaas goed te merken. Waar je op de Wii je zaklamp en camera met de Wiimote bestuurde, gebeurt dat in deze remaster met de rechterstick. Dit werkt op zich prima, totdat je naar boven of naar beneden wilt kijken. Niet alleen gaat dit vreselijk sloom, maar doordat de camera van het spel zelf óók bestuurd wordt met de rechterstick is het soms onnodig lastig om precies daar te kijken waar je naar wilt kijken. Omdat je in dit spel op te pakken objecten pas ziet liggen wanneer je er met je zaklamp op schijnt, komt het regelmatig voor dat je net dat plekje mist waar je naar had moeten kijken, omdat het richten zo moeizaam gaat.
Niet alleen het richten is langzaam, maar het voortbewegen van je personage gaat nog langzamer dan een slak over een pannenkoek met stroop. Door de linker trigger in te drukken trek je een sprintje, maar dit is alsnog zó langzaam dat je daar geen marathon mee gaat winnen. Ook handelingen als het openen van deuren, het oppakken van voorwerpen en zelfs het Game Over-scherm zijn onnodig traag. Hoewel dit ergens niet eens zo verkeerd is voor een horrorspel als deze en op momenten zelfs wat toevoegt aan de spanning, gaat het al snel enorm frustreren. Wanneer je bijvoorbeeld even niet weet waar je naartoe moet ben je soms echt een eeuwigheid bezig om het juiste pad vooruit te vinden. Omdat deze game nog ouderwets gebruikmaakt van vaste punten waar je kunt opslaan, komt het ook regelmatig voor dat je onverwachts in een gevecht met een eindbaas gegooid wordt terwijl je bijna geen leven meer hebt en zo makkelijk een half uur of meer aan progressie verliest.
2008
Een ander vlak waarop de game teleurstelt is de graphics. Mask of the Lunar Eclipse is een Wii-game uit 2008 die er grotendeels nog steeds uitziet als een Wii-game uit 2008. De resolutie is verhoogd, de framerate is verhoogd van 30 naar 60 frames per seconde en de personages zijn voorzien van nieuwe modellen, maar de rest lijkt regelrecht overgezet te zijn vanaf de Wii. Objecten zien er vaak hoekig uit door het gebruik van weinig polygonen en textures zijn door de extreem lage resolutie erg blokkerig. Dit valt vooral op wanneer je tijdens een gevecht je camera trekt en de wereld vanuit een first-person perspectief bekijkt. Gelukkig zit de sfeer er goed in en zijn de vele spoken erg tof ontworpen. Verwacht geen Junji Ito-achtige monsters, maar na het zien van sommige koppen in deze game hou je vanavond het nachtlampje liever aan.
Hoewel onze tijd met Mask of the Lunar Eclipse qua bugs en glitches redelijk vlekkeloos vorderde, liepen we toch tegen iets vervelends aan. In de levels die je speelt als detective Kirishima gebruik je geen camera tegen de spoken maar een speciale zaklamp. Echter kwam het bij ons redelijk vaak voor dat we na één of twee aanvallen niks meer met de zaklamp konden. Deze moesten we dan eerst wegstoppen en weer tevoorschijn halen, wat uiteraard weer supertraag gebeurt, waardoor we vaak gegrepen werden door spoken en ons dus niet konden verdedigen. Na online wat rondgekeken te hebben lijkt dit niet bij iedere speler te gebeuren, dus dit is vrijwel zeker een bug, maar absoluut eentje die bij ons nog meer onnodige frustratie op heeft gewekt.
Tof en tergend
We kunnen dus wel stellen dat Mask of the Lunar Eclipse een allegaartje is. Aan de ene kant hebben we een hele toffe setting waarin een interessant verhaal wordt verteld, maar daar tegenover staat de ouderwetse, trage gameplay die door de toch wel tergende controls vaak enorm frustreert. Voeg daar de grafische oneffenheden aan toe en we kunnen wel concluderen dat hier gewoon niet genoeg tijd en moeite in is gestoken. Dit is een remaster die met een adviesprijs van €49,99 gewoon bijna de volle pond kost en voor zo’n bedrag mag je zeker meer verwachten dan licht opgepoetste graphics en een grote bak frustratie.
Conclusie
Dat we in het westen eindelijk het verhaal van Mask of the Lunar Eclipse kunnen beleven is erg tof. Echter zit de frustrerende gameplay het speelplezier zo in de weg dat wij de game moeilijk kunnen aanbevelen. Een die-hard horrorfan zal met deze PROJECT ZERO-titel door het verhaal absoluut aan z’n trekken komen, maar wanneer je meer schrikt van hoe de game bestuurt dan van de spoken valt hier voor de gemiddelde gamer weinig te halen.
1031 
1)
20-04-2023 14:18
