De gamesindustrie wordt al decennialang door titels gedomineerd uit Japan en Westerse landen. Pas in recente jaren beginnen er ook steeds meer en grotere games uit andere regio’s te komen. Dit is een ontwikkeling die we als gamers moeten omarmen, want het kan alleen maar leiden tot meer variatie, nieuwe interpretaties en verse perspectieven.
Black Myth: Wukong kan in deze ontwikkeling als een mijlpaal-game worden gezien. Het wordt beschreven als de eerste echte AAA-titel uit China, een land dat qua gaming vooral bekend staat om zijn mobiele en gacha-games. De status van de game heeft het in dat land nu al tot een enorm verkoopsucces gemaakt. Ik erken de culturele relevantie van Black Myth en ook de controversiële geschiedenis van ontwikkelaar Game Science, maar in deze recensie kijk ik vooral naar wat dit spel inhoudelijk te bieden heeft.
In Black Myth: Wukong speel je als ‘The Destined One’, een aap met veel potentie die als opdracht krijgt om de legendarische Sun Wukong terug tot leven te brengen. Hij moet daarvoor door heel China reizen en zes verloren relikwieën vinden. Game Science gebruikt Journey to the West, een wereldberoemd Chinees boek uit 1592, als basis voor dit spel. Het is niet helemaal een adaptatie, want het verhaal van Black Myth speelt zich na de gebeurtenissen in het boek af. Dit spel profiteert wel echt van het feit dat het op gevestigde literatuur kan leunen, een fenomeen dat we eerder bijvoorbeeld bij The Witcher-games hebben gezien. Je hebt onmiddellijk het gevoel dat je instapt in een gerealiseerde wereld met diepgang en vol unieke ideeën en ontwerpen.
Als game is het spel opgedeeld in zes aparte hoofdstukken die elk een eigen level en vaak ook eigen unieke mechanieken introduceren. Het eerste hoofdstuk speelt zich bijvoorbeeld in een weelderig bos af. De game wekt in dit hoofdstuk sterk de indruk dat het een lineair spel is dat voornamelijk om baasgevechten draait, want die volgen elkaar in rap tempo op. Echter, vanaf het tweede hoofdstuk wordt het spel plotseling een stuk meer open en krijg je te maken met doolhofachtige levels vol optionele paden.
Het level design in Black Myth is bovengemiddeld goed. Ik voelde me in ieder geval altijd verleid om alle hoekjes van de grote levels te verkennen en de game beloonde die nieuwsgierigheid altijd met upgrades of zelfs geheime baasgevechten. Helaas zijn er ook storende elementen die het verkennen een stukje minder leuk maken. Dit spel bevat een schokkende hoeveelheid onlogisch geplaatste onzichtbare muren waar je telkens tegen aan loopt. De grenzen van de spelwereld zijn simpelweg op onhandige wijze uitgelijnd. Hierdoor kun je bijvoorbeeld plotseling niet op een lage rots springen terwijl eerder vergelijkbare obstakels geen enkel probleem waren.
Het is een beetje oneerlijk om het te doen, maar ik moet Black Myth ook even kort met de meesterwerken vergelijken: verwacht vooral niet dat het level design op het ingenieuze niveau zit van de games van FromSoftware. Dat is uiteraard geen schande en Game Science heeft bovendien ook een paar leuke dingen bedacht. In het derde hoofdstuk kom je bijvoorbeeld in een panopticon-achtige dungeon terecht met een gigantische tol in het midden. Die tol draait om de paar minuten en maakt iedereen in de gevangenis gek. Zowel The Destined One als de vijanden verliezen dan langzaam meer dan de helft van hun HP-meter, iets dat voor spannende momenten zorgt.
Als we toch bezig zijn is het handig om ook de Soulslike-mechanieken in dit spel erbij te halen. Black Myth maakt immers gebruik van het inmiddels bekende bonfire-systeem (i.e. save- en herstelpunten die tevens alle vijanden terugbrengen). Verder is het tempo van de gevechten vergelijkbaar vanwege het feit dat je afhankelijk bent van je stamina-meter. Sowieso is dit ook een spel waar je goed naar de patronen van de bazen moet kijken en op het juiste moment moet toeslaan.
Het is verder niet relevant of je dit spel nou wel of niet als een Soulslike definieert. Voor mij is het vooral belangrijk dat Black Myth een lekker vechtsysteem heeft met veel impact. Het enige punt waar het een beetje tekortschiet is dat het wapenarsenaal van je aap een beetje beperkt is. Dat lijkt misschien in eerste instantie niet zo, want je leert verschillende gave spreuken en er is een uitgebreide skill tree die je nieuwe vaardigheden geeft. De echte boosdoener is het feit dat je nooit een ander wapen vindt dan de beroemde stok van Wukong. Je kunt verschillende ‘stances’ aannemen met die stok, maar dan nog blijven de combo’s die je kunt uitvoeren vrij beperkt en voorspelbaar. In de praktijk gebruik je bijna altijd dezelfde strategie ongeacht tegen welke baas je vecht.
Die bazen zijn overigens misschien wel het sterkste punt van de game en volgens mij waar echt de spierballen van het grote budget worden getoond. Black Myth bevat 81 bazen en het meest indrukwekkende daarvan is dat ze bijna allemaal uniek zijn. Elke baas heeft zijn eigen animaties en er wordt amper gerecycled. Dit is echt wel een punt waar dit spel zich van andere games onderscheidt en het zorgt ervoor dat je het gevoel krijgt dat er om elke hoek weer een nieuwe uitdaging wacht.
Black Myth is overigens over het algemeen ook een lust voor het oog. Naast de mooie omgevingen speelt het spel vaak met schaal door bijvoorbeeld gigantische bazen te introduceren. Verder krijg je na elk hoofdstuk een artistiek tussenfilmpje te zien dat bijzonder interessant is. De keerzijde van dit alles is dat de performance wel wat te wensen overlaat. Ik kan niet spreken voor de pc-versie, maar op de PS5 had ik last van frame drops en lichte input lag. Niets dat het spel verpest, maar ik zou wel stellen dat het spel nog een patch of twee verwijderd is van echt gepolijst zijn.
Conclusie
Als apen hoger klimmen willen, dan ziet men gauw hun blote billen. Dit spreekwoord kan als samenvatting worden gebruikt voor het sentiment dat velen van ons vooraf voelden. Ergens geloofde ik niet dat een onbekende studio met eveneens relatief onbekend talent een goede game kon afleveren in een genre waar ze niet eerder in hadden gewerkt. Black Myth: Wukong overtreft wat dat betreft alle verwachtingen. Game Science struikelt nog wel over een paar bananenschillen op het gebied van level design en variatie, maar dat mag de pret niet drukken. Ik ben nu ontzettend nieuwsgierig naar wat deze ontwikkelaar in de toekomst gaat presteren en of de gamesindustrie in China nu echt los gaat barsten.
6508 
2)
31-08-2024 09:17
