Bethesda presenteerde op de GamesCom vier titels. Voor velen zal The Elder Scrolls V: Skyrim de belangrijkste zijn, maar Prey 2, Dishonored en Rage zijn zeker geen titels om te vergeten. In deze special lichten we de eerste drie eruit en zullen we ze één tot vijf Budgies geven, afhankelijk van onze verwachtingen. Over Rage staat een hands-on op onze website.



Waar je in Prey de prooi was, ben je in Prey 2 de jager, een bounty hunter met geheugenverlies. Je gaat als speler, twee jaar nadat je ontvoerd bent door een buitenaards schip, onderzoeken wat er is gebeurd. Ondertussen verdien je je brood met het opsporen of omleggen van doelwitten die door je opdrachtgever worden gezocht. Deze doelwitten lopen rond in een grote open stad. Het is een smerige stad waarin criminaliteit en illegaal gokken aan de orde van de dag zijn en waar niet wordt omgekeken wanneer iemand op straat wordt neergeslagen. De stijl van de stad is indrukwekkend, met veel neon om de donkere kleuren te doorbreken. Bijzonder aan Prey 2 zijn ook de freerun-aspecten. Je kunt, à la Mirror’s Edge, in first-personperspectief klimmen en klauteren, wat door de makers agile combat werd genoemd. Onder andere daardoor kun je de opdrachten op veel manieren voltooien: klim je door de achterdeur naar binnen, onderhandel je bij de ingang of zak je via het dak naar beneden?



De gameplay van Prey 2 zag er goed uit maar de vraag is wel of er genoeg afwisseling komt in de missies die je krijgt. Wanneer je alleen gelijksoortige bounty hunter-opdrachten krijgt, zou dit wel eens te eentonig kunnen gaan worden. Ook oogde de stad qua realistisch level-design wat vreemd, door loshangende platformen die nergens voor dienen. Toch heeft de game genoeg potentie en zal vooral de uitwerking van de openwereldstructuur het verschil gaan maken tussen een game die je direct moet aanschaffen of een die je beter uit de budgetbakken kunt vissen.





Een van de titels die mij op de GamesCom het meest benieuwde, was Dishonored. De game wordt ontwikkeld door een veelbelovend team, met onder andere een van de bedenkers van Deux Ex en de art-director van Half-Life 2. Bij de demonstratie kregen we een stijlvol level te zien. Hierbij werd je in een deel van de stad gedropt, een officier moet worden omgelegd die misbruikt maakt van zijn macht door huizen over te nemen van mensen die zogenaamd last hebben van de plaag.

Vooral de openheid van de levels valt op. De makers hebben een hekel aan het idee van de spelwereld als een lege huls, waarin je maar één pad kan volgen. Er gebeurt dan ook van alles naast de hoofdmissies: zo zat er in een flat iemand die was doorgedraaid en dacht dat hij opgesloten zat in zijn eigen huis. Je kunt ervoor kiezen om hem te helpen of hem simpelweg te negeren en door te gaan naar je uiteindelijke doel. Ook bij het oplossen van missies heb je veel keuzes. Je kunt naar binnen sluipen en je doelwit omleggen of al schietend het gebouw overnemen. Volgens de ontwikkelaar is het met de eerste tactiek zelfs mogelijk om de hele game te voltooien zonder dat ook maar één ander personage je heeft gezien. De focus van de game lijkt dan ook te gaan liggen op het sluipen.



Om de opdrachten te voltooien heb je, naast je wapens, allerlei speciale krachten om je te helpen. Het is nog niet duidelijk hoe je aan krachten komt en hoe je geremd wordt in het gebruik, maar ze kwamen zeker van pas. Zo kun je enkele meters teleporteren of de tijd vertragen. Als extra hulpje kun je bezit nemen van dieren. Via ratten, dieren die een grote rol zullen spelen in Dishonored, kun je bijvoorbeeld door kleine gaten kruipen. Het nadeel van het grote scala aan krachten, leek het feit dat je telkens naar het menu moet om van kracht te veranderen. We zagen de speler wel vijf keer binnen een paar minuten zijn krachten omwisselen om zo ongedeerd uit de strijd te komen. Het leek de vaart een beetje uit de game te halen, dus het is de vraag hoe dit uit gaat pakken.

De vraag is nog wel wat voor structuur de game zal gaan hebben: zal er één grote open wereld zijn of zal het spel toch bestaan uit losse levels. Duidelijk werd in ieder geval wel dat Dishonored geen standaard actiegame zal worden, maar echt iets nieuws zal bieden, vooral op het gebied van het sluipen.





Voor wie niet bekend is met The Elder Scrolls serie, deze staat bekend om zijn enorm grote wereld waarin je vrij kunt gaan en staan waar je wilt. Elk Elder Scrolls deel speelt zich af in het land van Tamriel. In Skyrim is de noordelijke provincie Hammerfell aan de beurt. Een provincie die bekend staat om zijn hoge besneeuwde bergtoppen en diepe valleien.



200 uur aan gameplay
De demonstratie neemt ons mee naar een locatie ergens midden in Hammerfell, en hoewel het grafisch geweld wat tegenvalt door de grootte van het scherm, ben ik meteen al onder de indruk. We beginnen op een zandpaadje. Dichtbij ons zien we allerlei bloemen en planten wuiven in de wind. De wereld leeft echt, je ziet vlinders vliegen en vossen dartelen over de grond. Mijn mond valt letterlijk open als ik zie hoe ver je wel niet kunt kijken, de bergtoppen in de verte laten zien dat Hammerfell gigantisch groot is. Alles wat je ziet, kun je naar toe lopen. Er wordt gezegd dat het volledig uitspelen van Skyrim je zo’n 200 tot 300 uur zal kosten. Als er ook nog verteld wordt dat er meer dan 150 grotten zijn om uit te pluizen, krijg ik steeds meer zin om de controller weg te grissen uit de handen van gene die ons de demo toont.



Vechten in Hammerfell
De demonstratie neemt ons verder mee door de wereld van Hammerfell. We krijgen een dorpje te zien, waar ons wordt verteld dat elke NPC die er loopt een dagschema heeft en dus elke dag verschillende activiteiten onderneemt. Volgens mij was dit ook al in eerdere delen het geval, maar wie weet dat dit principe verder is uitgewerkt. Na het dorpje mogen we een ritje te paard maken, de bergen in. We zijn op zoek naar een grot die ons moet brengen naar de draken. In deze grot komen we onze eerste echte vijanden tegen.

Hier wordt ons het nieuwe vechtsysteem getoond. Je hoeft nu niet meer de menu’s door te worstelen om je wapen te wisselen, maar terwijl de wereld als het ware pauzeert, kun je uit een lijstje één van je vaardigheden selecteren. Er wordt ons het dual wielden getoond. Je kunt nu zowel in je rechter-, als je linkerhand een magische spreuk hanteren. Hiermee kun je ieder apart aanvallen of je kunt ze combineren tot een aanval die meer schade doet. Ook kun je er natuurlijk voor kiezen om in de ene hand een magische spreuk te hebben en in de andere je zwaard.

Wanneer we het zombieachtige beest in slow motion de laatste slag toebedelen, zoomt het beeld uit naar derde persoonsaanzicht om de executie extra goed in beeld te brengen. Dit principe lijkt op het VATS systeem uit Fallout dat op dezelfde manier werkt. Het ziet er vet uit, kan ik je vertellen.



Mythische draken
Aan het eind van de grot verslaan we nog even de drakenpriester, om vervolgens naar buiten te stappen. De grot komt uit op een enorm veld, de Tundra. Vlak naast ons lopen twee mammoeten en een gigantische orc. We kunnen er voor kiezen om ze gewoon met rust te laten en ze hun gang te laten gaan, maar de speler kan het toch niet laten om in te slaan op de mammoet. Al gauw krijgen we spijt van deze keuze, want de mammoet wordt woest en we worden bijna tot moes geslagen door de gigantische orc die zijn maatje komt helpen. Voor ze echter de kans krijgen om ons af te maken, wordt de mammoet opeens de lucht in geslingerd, een enorme draak heeft de mammoet opgepakt en slingert hem het gehele veld over. Er wordt ons beloofd dat dit soort dingen in de uiteindelijke game niet scripted zijn. Wow!



We vluchten naar een toren in de buurt om de draak beter aan te kunnen vallen. Vanuit de toren bestoken we de draak met pijlen, maar dat maakt weinig indruk. Uiteindelijk gaan we over op vuur, dat blijkt meer succes te hebben. Door dat de draak in vlam staat, kan hij niet meer vliegen. Na nog een hevig gevecht op de grond springen we uiteindelijk op zijn nek en slaan met onze dwergenbijl, vanuit het derde persoonsaanzicht, zijn hersenen in. Ons karakter absorbeert de drakenziel, deze kun je gebruiken om je vaardigheden te upgraden.

Het gevecht is echter niet voorbij, er volgt er nog een ijsdraak. Omdat we weinig uit kunnen halen tegen dit gevaarte, maakt ons karakter gebruik van een superaanval, de Storm Call. De zon verdwijnt en zware regen en bliksemschichten dalen op ons neer. De bliksem raakt de draak en na het ontwijken van zijn ijzige adem, weten we de draak naar de grond te dwingen. Ook hij legt uiteindelijk het loodje en wij absorberen weer een nieuwe ziel.

Langzaam gaat het licht in de zaal aan. Het is even stil, maar uiteindelijk volgt er luid gejuich uit het publiek, wat een enorm sensationeel gevecht was dat! Al konden we door het grote scherm de grafische kwaliteit nog niet echt goed beoordelen, toch moet ik zeggen dat ik zwaar onder de indruk ben van deze titel. Ik kan werkelijk niet wachten tot we 11 november zelf de strijd aan kunnen gaan met deze mythische draken.