Toen ik naar de presentatie van Secret Files 3 wilde gaan, bleek deze alleen in het Duits te zijn. Een dag later kon ik de presentatie gelukkig wel in gebrekkig Engels krijgen, maar het geeft wel wat aan: dit is geen game waarvan veel verwacht wordt buiten de Germaanse grenzen. Binnen die grenzen hebben de eerdere delen wel goed verkocht en wordt de klassieke point-and-clickserie dan ook nauwlettend gevolgd. Uit de vele feedback die de ontwikkelaar heeft gekregen, bleek dat er een paar dingen moesten worden verbeterd: het verhaal, hoe de personen in de game daar op reageren qua emoties en hoe de gameplay aansluit op het verhaal.
Dit is dan ook precies wat er verbeterd is. In de openingscène, die zich in de oudheid afspeelt bij de bibliotheek van Alexandrië, zagen we hoe de belangrijkste scènes zelf gespeeld kunnen worden, in plaats dat er op een cutscene wordt overgegaan. Zo was er een muur die beklommen moest worden door telkens op de volgende steen te klikken. In een andere scène moesten we een groot standbeeld omverhalen door snel achter elkaar links en rechts te klikken. Kort gezegd is er geprobeerd meer actie te brengen in het point-and-clickgenre. Ik zie dit echter als een zwaktebod. De ontwikkelaar had beter vast kunnen houden aan de unieke gameplaymechanieken van dit genre, in plaats van er gedeeltelijk een actiegame van te maken. Nu lijkt het namelijk geen goede actiegame te worden, maar ook geen echt goede point-and-clickgame. Als beloning voor de lezers van dit stukje hierbij de grappigste verspreking van de GamesCom, wanneer de ontwikkelaar aan wil geven hoe lang hij al bezig is met de game: ‘I know Marco’s wife better than Marco.. oops i mean I know Marco better than his wife’.
Vincent is een doodgewone jongeman, die gedurende enige tijd een relatie heeft met Katherine. Vanaf het moment dat zij te kennen heeft gegeven de relatie te willen vereeuwigen door de huwelijkse verbintenis aan te gaan, is Vincent enigszins vertwijfeld geraakt. Hij vertrekt naar zijn stamkroeg en vraagt zijn vrienden om advies. Daarna vertrekt hij huiswaarts en komt hij Catherine tegen. Zij blijkt in alle opzichten de tegenpool van Katherine en na enkele ontmoetingen begint Vincent een affaire met haar. De komst van Catherine in het leven van Vincent luidt eveneens de komst van mysteries en soaptaferelen in. Zo zou Katherine zwanger zijn, vinden er allerlei vreemde sterfgevallen plaats en wordt Vincent zelf geteisterd door heftige nachtmerries.
Schaapachtig
Zoals we wel gewend zijn van ontwikkelaar Atlus, is het lastig om Catherine onder een specifiek genre te scharen. Toch zijn er duidelijk drie pijlers waar het spel op rust. Allereerst is er het verhaal, waarin de spelers geconfronteerd met zeer volwassen thema’s als trouwen, overspel en zwangerschap. Dit verhaal wordt ingekleurd door de tweede pijler, de Stray Sheep. Dit is de naam van de bar waar Vincent zijn vrienden treft. Het verloop van het verhaal wordt bepaald door de personages die Vincent aanspreekt en de reacties op de vragen die Vincent gesteld worden. Tot slot zijn er de nachtmerries waaraan Vincent zal moeten ontsnappen. Vincent dient hiervoor puzzels op te lossen. Daarbij wordt hij gedwarsboomd door diverse tegenstanders. Aan het einde van een serie puzzels verschijnt er een eindbaas, die verslagen zal moeten worden om een niveau hoger te komen. Ook wordt Vincent geconfronteerd met morele keuzes. Deze zijn zeer bepalend voor het verloop van het spel en zullen uiteindelijk tot één van de acht verschillende eindes leiden. Het was overigens verbluffend om te zien dat bepaalde bossfights de morele keuze wel heel direct in beeld brengen. Zo werd er bijvoorbeeld een level getoond waarin een gigantische baby verslagen moest worden.
Het spel zal voor de gemiddelde speler ongeveer twaalf tot veertien uur in beslag nemen, waarna er de mogelijkheid is om de moeilijkheidsgraad op te schroeven of in co-op met een vriend het avontuur nogmaals te doorlopen. Daarnaast zal het mogelijk zijn in versus mode het tegen een maatje op de bank op te nemen. Het is daarbij de bedoeling om de puzzels sneller op te lossen dan de opponent.
Rivella
Catherine is met afstand de meest aparte titel die we de komende tijd mogen verwachten: zo loopt ons hoofdpersonage vrijwel continu in zijn ondergoed rond en levert het nuttigen van absurde hoeveelheden alcohol de speler voordeel op tijdens het puzzelen. Bovendien hebben zowel Vincent als de tegenstanders tijdens het betreden van de wereld van de nachtmerries de uiterlijke kenmerken van een schaap. Tot slot zijn de eindbazen het best te omschrijven als krankzinnig en geniaal tegelijk. Een vreemde game is Catherine zeker, maar het intrigeert en smaakt zeker naar meer met de volwassen toon van het verhaal en puzzels als belangrijk onderdeel binnen de gameplay.
Ondanks dat Risen niet veel bijzonders in huis had, was het een leuke game om te spelen. Risen 2 lijkt zijn voorganger achterna te gaan. Van vernieuwing is nauwelijks sprake maar toch is het ook nu weer een game waarmee je jezelf 40 tot 60 uur prima kunt vermaken.
Met Risen 2 zullen niet alleen de PC-gamers een leuke tijd hebben, maar dit keer ook de consolebezitters. De ontwikkelaar gaf toe dat Risen niet goed naar de Xbox360 was geport maar belooft dit keer beter werk te leveren. De Xbox- en Playstationversie worden nu parallel aan de PC-versie ontwikkeld en aan de beelden te zien zal dit voor betere resultaten zorgen. Alleen over de Playstationversie is nog wat onzekerheid, omdat ze vertelden nog in een erg vroeg stadium te zijn met die versie en de game al begin 2012 uit zou moeten komen.
Risen 2 heeft alle elementen die een RPG leuk maken: een groot eiland als open wereld, veel zijmissies om te kiezen en een interessant overkoepelend verhaal. De gameplay ziet er leuk uit en er zit flink wat humor in. Toch kennen we dit alles al uit andere games. Geen ramp, maar daardoor lijkt het erop dat Risen 2 niet boven de middenmoot zal uitkomen.
190 )
21-09-2011 12:29
2)
21-09-2011 17:28
