Binary Domain is een squad-based shooter, waarin je de wereld in 2080 zal moeten ontdoen van robots die denken dat ze mensen zijn. Bij SEGA kregen we een presentatie te zien over het ‘trustparameter- systeem’ van het spel. We hebben het al bij veel meer games gehoord: alles wat je onderneemt zal invloed hebben op het verhaal en je ‘status’. Hierbij heeft daadwerkelijk elke actie, ook in de gevechten, invloed op hoe je metgezellen over je denken. Dit heeft weer invloed op hoe zij zullen spelen. We kregen tweemaal een missie te zien waarbij de eerste keer de trustparameter op zijn laagst stond en de tweede keer op zijn hoogst. Het gevolg hiervan was dat je teamleden hun eigen gezondheid op de eerste plaat zetten in de eerste run en ze de tweede keer zorgden dat het team als geheel zich door de missie wist te worstelen. Grote verschillen waren te bemerken in de reacties van je teamleden op orders en de mate van overleg voordat overgegaan werd tot actie. Elke actie heeft invloed op de trustparameter. Wanneer je zonder overleg een missie instormt en dit verkeerd uitpakt, dan zullen je teammaten je minder snel vertrouwen. Ook zijn er verschillen tussen de squadleden die je kunt kiezen. Zo houdt de ene wel van een gokje terwijl de andere missies zo tactisch mogelijk aanpakt.
Terwijl dit veelbelovende systeem werd gepresenteerd hadden we alle tijd om naar de gameplay zelf te kijken en ook dit zag er erg goed uit. Je begeeft je vooral in heldere ruimten met felle kleuren wat een futuristisch beeld geeft. De actie zag er goed uit en vooral het ‘procedural damage’ systeem, waarbij je alle ledematen afzonderlijk kan beschieten maakte indruk. Zo zal een robot met een arm minder zijn wapen niet kunnen herladen, zonder hoofd in het wilde weg gaan schieten en zonder benen kruipend zijn weg moeten vinden.
Binary Domain zal op 17 februari uitkomen en was voor mij een van de indrukwekkendste shooters op de GamesCom. De trustparameter lijkt daadwerkelijk wat toe te gaan voegen en de gameplay zag er erg leuk uit.
Tussen de kleurrijke lieflijke spelletjes op de Nintendo Wii, viel Sega’s MadWorld eigenlijk behoorlijk uit de toon. Ook al was de zwart/wit stijl met kleurige accenten en het extreme geweld best cool, toch was het gebrek aan een online multiplayer de reden dat de game het grote publiek niet kon bekoren.
Nu komt Sega met een vervolg, Anarchy Reigns genaamd, die juist gemaakt is om online te spelen. Daardoor zal de game ook slechts op de Xbox 360 en de PS3 uitkomen, wat wel als vreemd gevolg heeft dat de makers hebben besloten om het extreme geweld van MadWorld wat terug te schroeven. Maar dit mag de pret natuurlijk niet drukken, want Anarchy Reigns draait natuurlijk nog steeds om lekker rondhakken. De singleplayer van de game zal gespeeld worden met Jack Cayman, maar op de GamesCom mocht ik met de multiplayer mode aan de slag. Hierin kun je naast MadWorlds Jack Cayman, die deze keer zelfs met twee kettingzagen gewapend is, uit een hele reeks diverse karakters kiezen die allemaal hun eigen feeling hebben. Elk personage heeft namelijk behalve een eigen wapen ook zijn specifieke eigen moves, zodat je vanzelf bij het karakter terecht komt dat het best bij jou speelstijl past.
Ik besloot met Jack rond te gaan hakken in een Arena waar nog drie andere mensen van de pers mijn slachtoffers moesten worden. Helaas werd ik in het begin behoorlijk in de pan gehakt, want af en toe voelde de gameplay nogal chaotisch aan. Maar een paar potjes later merkte ik dat het allemaal wat genuanceerder werkt. Zo kun je ervoor kiezen om je even niet in het gevecht te mengen om daarna toe te slaan en zo twee vechtende tegenstanders tegelijk te verrassen. Maar te lang afwachten kan ervoor zorgen dat je tegen een te hoge achterstand aankijkt, dus het draait allemaal om het juiste moment. En ook al bleef ik het lastig vinden om mijn tegenstanders de baas te zijn, moet ik toch zeggen dat ik er de lol wel van ging inzien. Daarom is het voor de mensen van Platinum games te hopen dat Jack Cayman deze keer wel het juiste publiek zal bereiken, want anders zou dit wel eens het laatste optreden van Jack kunnen worden.
Verwachting: Anarchy Reigns was voor mij persoonlijk misschien te chaotisch en te snel, maar genoeg gamers zullen hier zeker spannende online potjes mee kunnen beleven. Begin januari zal de game uitkomen, dus dan zullen we weten of Anarchy Reigns zijn voorganger MadWorld zal kunnen overtreffen.
Toen Wouter en ik bij de stand van SEGA aankwamen, konden we vrijwel direct aan de slag met Renegade Ops. Dit is de nieuwste titel van Avalanche Studios, die in september te downloaden zal zijn voor de PC, Xbox Live Arcade en Playstation Network. Hoewel er over het verhaal van deze topdown twinstick shooter nog weinig uit de doeken is gedaan, is al wel bekend dat Bryant en zijn kompanen op zoek zijn naar Inferno. Dit vijandig heerschap smeed allerlei snode plannen waar onze vrienden graag een stokje voor willen steken.
Het level waarmee we aan de slag mogen, speelt zich af in een bergachtige omgeving waar diverse mijnen nog operationeel zijn. Inferno zou zich hier ergens verschuilen en dus moet de hele berg uitgekamd worden. Elk van de spelers stapt in zijn jeep en gezamenlijk trekken we naar de eerste blokkade. Middels de linkerstick bewegen we ons voort en middels de rechterstick is het knallen geblazen. De controle hiervan verloopt uiterst soepel en is eigenlijk het beste te vergelijken met spellen als Gatling Gears en Super Stardust. Renegade Ops heeft net als Just Cause een hoog actiegehalte en staat garant voor enorme explosies. Met zijn vieren lijkt dit in de eerste plaats dan ook een prima co-op titel om met je vrienden te spelen. De vraag blijft uiteraard wel of het spel net zo vermakelijk is wanneer de speler er in zijn eentje op uittrekt.
Sonic viert dit jaar zijn 25ste verjaardag. Een verjaardag is natuurlijk niet compleet zonder een nieuwe game! Het spel begint letterlijk met de verjaardag van Sonic, door een mysterieuze kracht worden zijn vrienden tijdens het feest opgeslokt terug in de tijd. Aan Sonic de taak om zijn vriendjes te redden. Het verhaal is natuurlijk flinterdun, maar laat dat je alsjeblieft niet afschrikken. Sonic Generations zit namelijk niet verkeerd in elkaar.
Wanneer Sonic terug in de tijd reist komt hij zijn oude evenbeelden tegen. Hij werkt samen met zijn oudere generatie Sonics van de SEGA Megadrive, Dreamcast en het huidige tijdperk. Erg tof is dat als je met SEGA Megadrive Sonic speelt, deze ook echt alleen de besturingsmogelijkheden heeft die Sonic vroeger bezat. Je kunt dus alleen met hem springen en hem een boost meegeven. Nieuwere Sonics hebben meer vaardigheden en in hun levels zal het zijaanzicht soms plaats maken voor een camerapositie achter Sonic om het gevoel van snelheid nog een stuk intenser te maken.
Levels uit de originele games zijn terug van weg geweest. Sonic Generations is echter geen gemakzuchtige poort. Al zul je veel herkennen als je eerdere delen hebt gespeeld, elk van de 15 levels is volledig opnieuw opgebouwd en geüpdatet naar de huidige generatie graphics. Ik moet zeggen dat het er indrukwekkend uitziet, vooral de immense snelheid die in het zijwaartse aanzicht tentoongespreid wordt is vet. Ook zijn er in elk level weer vele verborgen locaties te ontdekken. Om meerdere playthroughs te rechtvaardigen, is er een display room waar je bergen aan collectibles kwijt kunt die je gedurende het avontuur vindt. Denk hier bij aan artwork en figurines.
Sonic probeert al jaren zijn oude vorm te hervinden, vaak met weinig succes. Ondanks alle kritiek lijkt het erop dat deze titel een klein beetje van de oude Sonic glorie zal gaan doen herleven. Eind 2011 ligt Sonic Generations in de winkels.
Mario & Sonic op de Olympische Zomerspelen
Onze twee vrienden van Nintendo en SEGA keren ook voor deze Olympische zomerspelen terug met hun gezamenlijke game. Om herhaling van de vorige game te voorkomen is gekozen voor allerlei nieuwe sporten (waaronder voetbal) en waar de sporten hetzelfde zijn, zijn de evenementen behoorlijk veranderd. In deze game zal ook meer nadruk worden gelegd op de droomevenementen, oftewel de normale sporten in de setting van een droomwereld. Alle locaties in de game zijn gebaseerd op de daadwerkelijke olympische locaties. Het enige dat expliciet niet veranderd is, zijn de characters. De diverse minigames zijn op zowel de Wii als de DS net als de vorige games weer vrij eenvoudig te spelen en zijn dus geschikt voor jong en oud, evenals voor mensen met weinig game-ervaring.
Verwachting: We konden maar een beperkt aantal evenementen uitproberen, maar de game is vergelijkbaar met de eerste Olympische games van Mario en Sonic. Prima geschikt voor de meeste casual gamers of als leuke party-game.
Na de release van Duke Nukem ligt de vraag voor de hand of Gearbox Software niet te veel hooi op de vork neemt en ze niet met te veel titels tegelijk bezig zijn. Bij SEGA werden we namelijk alweer op een nieuwe titel getrakteerd, die Aliens: Colonial Marines getiteld was.
Het verhaal speelt zich elf maanden na Aliens 3 af en is gesitueerd op de planeet, die centraal stond in deel twee van de Alien serie. De ruimtevaartuigen van Colonial Marines moeten door structurele schade landen op deze planeet, waar ze zullen moeten verblijven totdat de reparaties zijn uitgevoerd. Tijdens het verkennen van de planeet gaat het meteen mis. De aliens vallen in grote getale aan en de mariniers worden stelselmatig gedecimeerd. Het hoofdpersonage ontsnapt ternauwernood en weet een marinebasis te bereiken. Omdat de mariniers zich veilig achtten op de planeet, reageren ze niet snel genoeg op de infiltratie van de aliens die de basis weten te infiltreren. Vanaf dat moment is overleven het enige dat telt. Gelukkig hoeft de speler dat niet alleen te doen, want op ieder gewenst moment kan een online of offline speler in de actie meedelen.
483 
1)
29-09-2011 09:41
