Voordat de Gamescom was begonnen keek ik, gitarist zijnde, ontzettend uit naar de game Rocksmith van ontwikkelaar Ubisoft. Mijn teleurstelling was dan ook groot toen ik op de beursvloer wel de nieuwe Farcry, Assassins Creed en Rayman wiiU vond, maar geen spoor van Rocksmith. Gelukkig hadden we ook een persafspraak bi j de mensen van Ubisoft, waardoor ik letterlijk voor de deur stond te springen om de game te mogen zien (en hopelijk te spelen). Stiekem ging ik zelfs met iets teveel voorkennis naar binnen, want ik heb het spel in Amerika al enkele malen gespeeld.

Rocksmith kun je zien als een evolutie van Guitar Hero en Rockband. In plaats van plastic gitaartjes waarop je doelloos aan het rammen bent, kun je nu met een speciale kabel die je in je Xbox 360, Ps3 of PC kunt stoppen met een echte gitaar de game spelen.
De game registreert het aanraken van de snaren, maar ook welke positie je hand op de gitaarhals heeft. Voor de kenners: deze techniek was ooit belooft voor Guitar Rising (waarbij “Enter Sandman” van Metallica prominent als song werd gebracht), maar dat is eigenlijk bij niet meer dan een aankondiging gebleven. Toch was dat zonder meer een puik staaltje techniek.
Maar terug naar Rocksmith. De bedoeling van het spel is om je laagdrempelig in spelvorm bekend te maken met (bas-)gitaarspelen. Wilde je voorheen gitaar leren spelen, dan had je én een elektrische gitaar, én een versterker én een kabel nodig om überhaupt iets te kunnen doen. Tel daarbij ook een x aantal gitaarlessen bij en je zit al snel boven de €500,-. Het mooie van Rocksmith is dat het de versterker en de gitaarleraar elimineert, omdat het spel in-game meerdere versterkers en effectpedalen beschikbaar stelt en het bovendien fungeert als gitaarleraar. Zo kun je ervoor kiezen om met nummers als “satisfaction” van de Rolling Stones mee te spelen, maar ook voor minigames die je spelenderwijs de basis van het gitaarspelen leren . Bij Rocksmith draait het namelijk om spelplezier en zodoende zit er een bepaalde leercurve in het spel die zich aanpast aan jouw niveau. Ben je een ervaren gitarist, dan zul je binnen de kortste keren de volledige tablatuur van de muziek vrijgespeeld hebben, waarbij je akkoorden en solo’s helemaal meespeelt. Maar wanneer je een beginner met amper ervaring bent, speel je mee met de muziek en blijft je gitaarwerk beperkt tot slechts enkele noten.



Verder is de muziek opgedeeld in fasen; hoe beter je presteert in een bepaalde fase (bijvoorbeeld het refrein), hoe hoger de moeilijkheidsgraad wordt in de volgende fases (“phase level up” verschijnt er dan in beeld). Maar laten je “Van Halen” skills je even in de steek, dan kan het dus ook gebeuren dat de moeilijkheidsgraad naar beneden wordt bijgesteld.
Bovendien heeft Rocksmith voor de echte beginners ook nog minigames toegevoegd, “Guitarcade” genaamd, waarbij je in verschillende spelvormen (zoals een soort “Space Invaders”) toch de technieken leert die benodigd zijn voor het gitaarspelen. Zo kun je als miserabel muzikant toch stapsgewijs opklimmen naar een ware rocklegende!



Waarom de Europese release van Rocksmith zo lang op zich heeft laten wachten kon Ubisoft niet zeggen. Wel krijgen we hun welgemeende excuses en als goedmakertje wordt daarom de bas-modus gratis bijgevoegd, terwijl dit voor de US versie als DLC gaat gelden (zo worden de muzikale Budgetgamers extra beloond voor het lange wachten!).

Na de presentatie was er nog wat tijd om enkele vragen te stellen. Zo kwam ik erachter dat de bijgeleverde kabel niet console specifiek zal zijn. Heb jij een Ps3 en je vriend een PC, dan kun je de kabel toch gewoon gebruiken. Omdat de rest van de pers hierna wegging trok ik de stoute schoenen aan en vroeg of ik de nieuwe bas-modus eens mocht proberen. Na wat aarzelen mocht ik inderdaad (HOERA!), maar wel met de kanttekening dat ze zelf de basmodus nog niet uitgebreid hadden kunnen testen. Met andere woorden: ik ben de eerste van heel Europa die de bas-modus van Rocksmith kunnen spelen! Daarom koos ik voor het knallende “Symphony of Destruction” van Megadeth en kon het rocken beginnen. Helaas kan je er tijdens de song niet voor kiezen om de moeilijkheidsgraad te verhogen, dus hoefde ik in de eerste paar fases nog niet heel veel noten te spelen. Het mooie is dat je dan alsnog alle andere noten van de muziek erbij kunt spelen, omdat dit niet als fout wordt gezien zolang je de vereiste noten maar blijft spelen.
En zo kon het gebeuren dat ik mij stiekem weer een echte rocker begon te voelen toen de nieuwe groep persmensen mij voor één van de ontwikkelaars aanzagen en gretig foto’s begonnen te nemen.



Zo heeft Rocksmith ervoor gezorgd dat ik mijn gitaar, die ik al enkele jaren aan de wilgen had gehangen, weer heb opgepakt en mijn plezier in het spelen heb hervonden. Het spel wordt in september in Europa uitgebracht en komt samen met de Rocksmith gitaarkabel, die zowel voor bas als gitaar gebruikt kan worden. Ook komt er een combo-package die de game, de kabel, wat plectrums en een gitaar (Epiphone Junior) bevat, zodat je meteen de eerste stapjes in je gitaar carrière kunt zetten. Op de vraag of er ook een bas-versie (met een basgitaar dus) van het combo-pack gaat komen, konden ze helaas nog geen uitspraak doen. Maar of deze er nu wel of niet komt, ik weet 100% zeker dat ik de game aan ga schaffen, vandaar ook de 5 uit 5 budgyrating. Voor gamers die van muziek houden, is het zeker aan te raden. Rock On!!!

Verwachting: