Wii, Wii, Wii, overal hoor je het. Zelfs het NOS journaal heeft het tegenwoordig vaak over de console van Nintendo. Hoe anders was het met de Gamecube. Toch beginnen zich de parallellen met misschien wel het dieptepunt in de geschiedenis van Nintendo te voltrekken.

3 mei 2002, de launch van de GameCube. Dit was hét wapen van Nintendo tegen hardware-gigant Sony en software-gigant Microsoft. Helaas voor Nintendo, de GameCube verkocht erg slecht en Nintendo kwam in financiële nood. Men zag in dat de markt voor krachtige consoles verloren was, dus ging men op zoek naar innovatie om de twee bedrijven te verslaan.

En innovatie kwam er. Om te beginnen met de Nintendo DS, door de internationale pers bestempelt als een maffe gameboy met twee schermpjes waarvan één een touch-screen is. Dat ‘maffe ding’ ging vervolgens als warme broodjes over de toonbank en is nu bezig de best verkochte gameconsole ooit te worden.

De pers had dus zijn lesje wel geleerd, helemaal toen Nintendo met hun visie op de toekomst van gamen kwam: de Nintendo Revolution. Een revolutie in gamen. Later veranderde Nintendo de naam naar het vriendelijker klinkende en ons bekende ‘Wii’. De pers was laaiend enthousiast over het product, maar vroeg zich wel af of het aan zou slaan bij het grote publiek.

En weer zat de gamejournalistiek er faliekant naast. De Wii is een ongekend verkoopsucces, met meer dan 20 miljoen verkochte eenheden. Daarmee heeft de console al het dubbele bereikt van wat de GameCube in zijn totale levensduur heeft verkocht. Een ongekend succes dus voor Nintendo, of toch niet?

Doelgroep
Het grootste probleem van de Wii is de doelgroep. Deze doelgroep bestaat uit veelal kleine kinderen en oudere mensen. Deze mensen zijn al dik tevreden met Wii Sports en hoeven daarnaast geen andere spellen. Eens in de week wordt de Wii uit de kast getrokken om weer eens op dat ‘grappige zwaai-ding’ te spelen. Hierin schuilt het grote gevaar voor Nintendo, wat destijds de GameCube ook de kop kostte.

Het gebrek aan goede third-party games voor de GameCube was schrijnend, bij de Wii is dat net zo. Het enige dat uitgevers als Ubisoft en EA nog naar de Wii brengen zijn minigames. Omdat de gewone, diepgaande spellen geen animo ondervinden onder de meeste Wii-bezitters. Natuurlijk zijn er wel een aantal mensen die smachten naar een goed spel, maar die groep is veel kleiner dan de groep die minigames wil spelen. Het verschil in verkopen tussen het geniale Metroid Prime 3 (1,31 miljoen) en het mindere Mario & Sonic in Beijing, die 3,94 miljoen keer verkocht, is daar een goed voorbeeld van. Daarnaast zijn er van No More Heroes, een spel met een gamerankings score van 83,1%, nog geen half miljoen exemplaren verkocht.

Aantrekkelijk
Daarbij is het maken van een spel vol minigames veel goedkoper dan het maken van een groot project. Daarom is het ook minder risicovol; als het spel niet goed verkoopt maakt het bedrijf ook niet veel verlies. Er zijn nu al meer verzamelingen minigames voor de Wii uitgebracht dan voor welke console dan ook, en er wordt grof geld aan verdiend. Het begon allemaal met Wii Play, welke werd gebundeld met een extra controller zodat het kopen nog enigszins geoorloofd was. Het spel zelf was echter een schaamteloze verzameling van ongeïnspireerde, hoogst irritant te spelen minigames.

Voorlopig blijven er nog goede First-party games uitkomen, wat het gemis van third-party games voldoende aanvult. Binnenkort komen bijvoorbeeld Super Smash Bros. Brawl uit en Mario Kart Wii is net uitgekomen, twee spellen uit beproefde series die elke keer weer succes hebben en bij het grote publiek bekend zijn. Maar wat gebeurt er daarna?

Nintendo zal er niet om wakker liggen. De mainstream-media heeft het product zo gehyped dat steeds meer non-gamers het product gaan kopen. Nintendo zal geen verlies lijden aan deze console, zoals men dat deed bij de GameCube en zal ongetwijfeld dit pad blijven volgen. Maar wat vinden de échte gamers hiervan? De mensen die wél de steeds minder wordende spellen kopen. Zullen deze overstappen naar een andere console?

Wat zullen de developers denken als er haast geen meer games verkocht worden? Allereerst zullen ze waarschijnlijk minder spellen brengen naar de Wii, vervolgens zullen ze misschien helemaal stoppen met de aanvoer van nieuwe en originele spellen en door blijven gaan met het brengen van minigame-collecties. Hierbij worden allemaal licenties aangekocht, zodat het grote publiek krijgt wat ze willen. Is er vraag naar een My Little Pony spel? Dan wordt de licentie van de My Little Pony gekocht, en kan men weer 1 á 2 miljoen spellen verkopen aan kleine meisjes die van paarden houden. Zo wordt het incashen op minigames wel heel aantrekkelijk.

Succes
Voorlopig is de Wii nog een groot succes bij mainstream-gamers en non-gamers. De échte gamers stappen langzamerhand over op andere consoles, de twee grote concurrenten van Nintendo. Hoewel de hardcore gamers wel steeds vaker de Wii als extra erbij kopen, blijft de PS3 of de Xbox 360 hun primaire console, waardoor men multiplatforme spellen voor hun 360 of PS3 kopen, en alleen de exclusives scoren voor de Wii. Deze exclusives worden bijna uitsluitend geproduceerd door Nintendo zelf.

Op korte termijn is dit niet erg voor Nintendo, aangezien zij hun console tegen enorm hoge winstpercentages verkopen. Alleen is het minpunt dat de non-gamers en mainstream-gamers na drie of vier spellen al genoeg hebben om één keer per week plezier te beleven aan de console. Als uitgevers dit merken, wordt de geldkraan dichtgedraaid en wordt de enorme stroom aan games die op dit moment de Wii bereiken langzaam een halt toe geroepen. Er zullen alleen nog maar goedkope minigame-collecties gemaakt worden die het grote publiek aanspreken. Er zullen geen miljoenen meer besteed worden om met een origineel product te komen, want met een paar goedkope licenties heb je al een verkoopsucces. De Wii zal geen nieuwe flop worden zoals de Gamecube dat ooit was in een ver verleden, zo lijkt het. Daarvoor is de console al te vaak verkocht. Wel maakt Nintendo het zichzelf erg moeilijk voor de toekomst; waarmee komen ze de volgende generatie op de proppen om de mainstream- en non-gamers opnieuw hun portemonnee te laten trekken? Want het vertrouwen van de hardcore gamers is Nintendo nu toch wel echt aan het kwijtraken.