Op de vroege vrijdagochtend stonden Thijs en Frido fris en fruitig (af en toe gapend) bij de balie van ontwikkelaar Capcom om een viertal games te mogen checken. Gelukkig waren de games alles behalve slaapverwekkend, waardoor de afspraak zeker geen straf voor de Budgetgamers bleek te zijn. Hieronder lees je hun bevindingen…
De presentatie begon met de game Devil May Cry (DMC), die als een reboot van de serie fungeert. Je speelt met een jonge Dante, het kind van een demoon en een engel, die als vanouds de demonen van zich af moet slaan. Gelukkig kan Dante hiervoor gebruik maken van zijn Angel en Demon power, die enkele zeer nuttige krachten bij hem losmaken. Maar niet alleen de vijanden hebben het op Dante voorzien, nee ook de demonisch bezeten omgeving zal van alles proberen om Dante het leven zuur te maken. Gewapend met zijn bekende zwaard en guns baant Dante zich een weg door de wereld van Devil May Cry, waarbij het loont om zoveel mogelijk punten te scoren door het maken van langdurende combo’s. Met een druk op de linker trigger activeer je je Angel Power, waardoor je met een kettinghaak van het ene punt naar het ander kunt slingeren. Met de rechter trigger gebruik je je Demon Power waarmee je vijanden juist naar je toe kunt trekken. Maar dit is nog niet alles, want bij het aanvallen zorgen deze speciale krachten ook nog eens voor een verandering van je wapenarsenaal. Zo heb je door deze powers plotseling ook nog eens de beschikking over een heilige zeis en een demonische bijl. En dat zijn natuurlijk twee zeer nuttige hulpmiddelen bij de strijd tegen het demonische kwaad.
Na het doorlopen van een tutorial mocht ik nog losgaan in een boss-battle tegen de demoon “Poison”. De actie tegen het grote gedrocht was in een typische DMC manier, waarbij je in drie fases de levensbalk van de demoon dient te minimaliseren. Uiteindelijk wist ik te zegenvieren door met de demonenhaak “Poison” naar een grote schroef te trekken en de demoon zo het Blender-effect te geven. Ik zou het drankje zelf niet drinken, maar de demo liet in ieder geval goed zien dat de sfeer en actie van de DMC-serie gewaarborgd lijken te zijn. En als dan ook nog bekend word gemaakt dat de tweelingbroer van Dante, Virgil (bekend uit het derde deel van de serie), in de game zal opduiken is er wat mij betreft genoeg materiaal voor een meer dan prima nieuw deel in de Devil May Cry reeks…
De tweede getoonde game was Lost Planet 3, die zich afspeelt als prequel van de eerste twee delen. In dit deel speel je met constructiewerker Jim, die door het uitvoeren van gevaarlijk klussen op de ijzig koude planeet zijn gezin probeert te onderhouden. Om de koude stormen te doorstaan (soms min 75 graden!) moet hij een Mech-robot (Utility Rig) besturen die voor het zware werk in deze temperaturen nodig is. De getoonde demo liet ons het begin van de game zien, waarin een collega van Jim net teruggekeerd is naar de basis. Aangevallen door aliens is zijn Utility Rig zwaar beschadigd teruggekeerd. Ondanks het gevaar moet er iemand gevonden worden om de klus, die daardoor niet voltooid kon worden, af te ronden. Met dit gegeven leren we Jim voor het eerst een beetje kennen. Hij blijkt een sarcastisch karakter te hebben, maar weet ook goed te onderhandelen. Omdat er niemand anders naar buiten wil, krijgt hij het voor elkaar om een dubbele beloning voor de klus te krijgen. Eenmaal met de Utility Rig buitengekomen komt er een telefoontje binnen. We zien in het scherm een kleine videoboodschap van Jim’s vrouw verschijnen, die hem een update geeft van hoe het met zijn kind en het leven thuis is. Maar veel tijd heeft Jim niet om zich bezig te houden met deze persoonlijke zaken, want het gevaar loert.
Plotseling komt Jim terecht in een zware storm, waardoor de machine bevriest. Het is aan Jim om de machine ijsvrij te maken, maar terwijl hij de machine verlaat duiken de eerste aliens op. Met een geweer op zak, probeert Jim de aliens uit te schakelen. Zodra een alien te dichtbij komt, start er een quicktime event. Een worsteling ontstaat, waarbij er eerst een aantal keer op “x” geduwd moet worden. Vervolgens komt er een crosshair in beeld en is het de bedoeling de alien in het hoofd te raken. Zo lukt het Jim om de aliens van zich af te slaan en zijn Utility Rig weer gebruiksklaar te maken. Een tweede golf van aliens valt aan, maar zittend in de Utility Rig zijn deze vijanden heel wat minder gevaarlijk. Met de linkerarm (de grijparm) worden de aliens gegrepen, waarna ze met de rechterarm (de boorarm)doorboord worden. Na deze scène springt de demo naar een stuk verder in de game. Hier zien we Jim op onderzoek gaan in een verlaten basis. Aangezien de planeet nooit door mensen bezocht zou zijn is het opzich al ongelooflijk dat er menselijke sporen gevonden worden. Zo zien we Jim langs de main control room lopen, alwaar nog een aantal beeldschermen hangen waarop duidelijk “code red” te zien en te horen is. Zo eindigt de demo met dit onheilspellende einde, maar wat er vooralsnog getoond werd zag er redelijk uit.
De Campaign mode in deze game zal enkel voor de single player zijn. Wel werd er gemeld dat er een multiplayer gedeelte aanwezig zal zijn, maar hoe deze precies gaat zijn kon helaas niet verteld worden.
De volgende game die getoond werd was het alweer zesde deel uit de Resident Evil serie. Anders dan in de vorige delen van de serie is de door de Umbrella Corporation veroorzaakte besmetting niet in één bepaald gebied uitgebroken, maar op meerdere plaatsen in de wereld tegelijk.
Daarom is de game opgedeeld in drie verschillende campaigns, die elk hun eigen hoofdpersoon kennen. Bovendien speel je na het voltooien van de drie campaigns ook nog een vierde verhaal vrij (de Ada campaign), waardoor de uiteindelijke game uit maar liefst 30 uur gameplay zal bestaan. Tijdens het spelen van de eerste campaign, met oudgediende Leon in de hoofdrol, was de typische survival horror gameplay weer duidelijk aanwezig. De makers noemden het dan ook een mix van de Resident Evil 4 en de oude Resident Evil gameplay. Verder viel het op dat de game grafisch net weer wat gelikter oogt, waarbij ook de in-game menu’s op positieve wijze onder handen zijn genomen. Terwijl ik door een kenmerkend Amerikaanse universiteit sloop kwam ik al snel de eerste ondoden tegen. Na een paar welgemikte schoten zagen we bij het tweede gevecht de eerste twee veranderingen in de traditionele gameplay. Wanneer je in RE6 namelijk je melee-moves gebruikt kost dat één van je vijf stamina punten, waardoor je dus niet onbeperkt om je heen kunt blijven slaan (en schoppen) maar moet wachten totdat deze weer gevuld is. Een ander nieuw element vind je in het systeem van levelen. Deze keer zullen sommige gesneuvelde vijanden namelijk skill points achterlaten, die je kunt opsparen om te gebruiken voor je karakter en wapens. Een vleugje rpg dus…
Hierna werd er een andere campaign getoond, die de soldaat Chris als hoofdpersoon kende. Opvallend aan deze campaign is dat het meer actie georiënteerd is en dat ook de zombies niet log en langzaam zijn, maar bewapend en zich heel wat sneller voortbewegen. Ik moest hierbij aan de gameplay van RE5 denken, die ook deze snelle actie kende. De derde campaign heb ik slechts enkele minuten kunnen bekijken, maar ook deze leek zich meer te oriënteren op de wat snellere gameplay. Al met al lijkt Resident Evil 6 een prima game voor de fans te gaan worden en wellicht zal de aanwezigheid van de wat snellere gameplay campaigns ook weer nieuwe gamers aan zich weten te binden. De game heeft mij in ieder geval weer enthousiast genoeg gemaakt naar de release op 2 oktober af te tellen.
De laatst getoonde game van de ochtend heette Remember Me en is een compleet nieuw spel uit de keuken van Capcom. Het verhaal gaat dat Sony het spel ooit heeft laten vallen, waarna Capcom het dus opgepakt heeft. Het spel speelt zich af in Parijs, in het jaar 2084. De regering heeft Memory Hunters ingezet om de bevolking makkelijk en koest te houden. Deze Memory Hunters zijn namelijk speciaal opgeleide mensen die gedachtes van anderen kunnen manipuleren. Zo kunnen slachtoffers zich bepaalde dingen totaal anders herinneren dan hoe ze zich in het echt afgespeeld hebben, of zelfs complete herinneringen vergeten. Je speelt in Remember Me met de Memory Hunter Jane, die op wraak uit is nadat de regering ook met haar geheugen heeft gesjoemeld. Ontsnapt uit de gevangenis heeft ze als doel gesteld om haar herinneringen terug te vinden en alle mensen die verantwoordelijk zijn voor haar ellende uit te schakelen.
In de demonstratievideo die wij te zien kregen, moest Jane een commandant (Forlan) omleggen. Om zo weinig sporen achter te laten probeert ze bepaalde herinnering van Forlan zo te manipuleren, dat hij uiteindelijk zelfmoord zal plegen.
Om uit te vinden waar Forlan zit, moet ze eerst de gedachten van een voorbijgaande soldaat lezen. We zien Jane op een gebouw klimmen en precies boven een soldaat hangen. Op een afstand van twee meter kan ze “contact” maken en komt zo achter de locatie van Forlan. Wanneer ze de commandant heeft gevonden gaat ze het hoofd van het slachtoffer binnen. We krijgen een soort droomwereld te zien, die bestaat uit Forlan’s herinnering van vier dagen eerder. Hier zien we Forlan ruzie hebben met zijn vrouw, die hem dreigt te verlaten. Voordat ze boos de deur achter zich dichtslaat gooit Forlan een fles haar kant op, die uiteindelijk naast haar in stukken vliegt. Maar nu komt Memory Hunter Jane in actie. De dramatische scène wordt teruggespoeld, waarbij het mogelijk is om kleine dingen aan te passen. We beginnen met de fles, die eerst op tafel stond, op de grond te leggen. In plaats van dat de fles kapot wordt gegooid, struikelt Forlan er nu overheen, waardoor hij naast de tafel beland in de buurt van zijn pistool. Hij richt het pistool op zijn vrouw, die hem lacherig toespreekt “ik ben niet bang, je vergeet toch altijd het geweer van de beveiliging af te halen” en vervolgens wegloopt. “Mission failed” verschijnt er in beeld en de herinnering wordt weer teruggespoeld. Nu kiezen we er niet alleen voor om de fles op de grond te plaatsen, maar ook om de beveiliging van het pistool te halen. De scène speelt zich weer af en ditmaal gaat het pistool wel af, waarna de wanhopige Forlan achterblijft. In een soort tijdsversnelling komen we weer terug in het heden. Ineens zien we Forlan op een heel andere manier, hij is zenuwachtig en vol schuldgevoel door de (voor hem echt gebeurde) moord op zijn vrouw. Hiermee kan hij niet leven en is er voor hem maar één uitweg. Forlan heeft zelfmoord gepleegd en daarmee is Jane’s missie geslaagd… Helaas zagen we nog niet meer, maar dat dit voor een zeer interessante game kan zorgen is wel duidelijk.