Ieder jaar beleef ik bij de mensen van TopWare Interactive weer een bijzondere Gamescom-ervaring. Zo hebben ze al jaren dezelfde heerlijke stoelen op hun stand in de persruimte, zijn ze de vriendelijkheid zelve en laten ze ieder jaar games zien die in potentie erg vet zouden kunnen zijn. Ik heb de afgelopen jaren dan ook al verschillende games zien langskomen, maar op het uitstekende Two Worlds II (+uitbreiding: Pirates of The Flying Fortress) na werd er helaas vooral veel uitgesteld. Op zich een prima ontwikkeling wanneer dit een game ten goede komt, maar het zorgt er wel voor dat ik me ieder jaar weer afvraag wat er nou precies te melden valt. Dit jaar was het gelukkig een stuk duidelijker, want voor het tweede jaar op rij werd Raven’s Cry getoond dat volgend jaar voor de Xbox 360, PS3 en PC zal uitkomen. De reden dat de game voor het tweede jaar op rij getoond werd heeft te maken met de overgang naar een nieuwe engine en ook al bleven de heren van TopWare erg beleefd, het zal te maken hebben met tegenvallende reacties en de lange ontwikkelingstijd van voorganger Octane. En hoewel ik vorig jaar nog zeker niet onder de indruk was, ging ik er na dit nieuwtje toch maar even voor zitten …
Raven’s Cry vertelt het verhaal van piraat Christopher Raven die, sinds zijn ouders vermoord werden, op niets anders dan wraak zint. Of dit verhaal voor een meeslepende ervaring zal zorgen, valt te betwijfelen, maar dat is ook niet waar Raven’s Cry in overtuigt. Het is vooral de sfeervolle, open piratenwereld die laat zien dat de game zeker potentie heeft. Reality Pump Studios heeft nog maar drie maanden de tijd gehad om de bestaande game om te zetten, maar grafisch zag Raven’s Cry er in ieder geval een stuk beter uit dan vorig jaar (ondanks de nog aanwezige frame-drops, pop-ups, etc.). Zo zagen we Christopher Raven lopen door de straten van Port Royale, waar van alles en nog wat te beleven valt. Dit blijkt al snel, want na enkele minuten ziet Christopher hoe een prostituee op ruwe wijze meegenomen wordt. Als speler heb je de keuze om je hiermee te bemoeien, al is het even wennen aan het bijzondere morele standpunt dat je kunt innemen. De ontwikkelaar stelt namelijk dat je als meedogenloze piraat niets zomaar wilt doen, dus de normale keuze van goed/slecht neigt in Raven’s Cry meer naar slecht/slechter. Het Yo Ho Yo Ho - A Pirates Life for Me concept, zal ik maar zeggen.
Even later zien we een bemanningslid die een enkeltje Galg verdient heeft. Ook nu hebben we de keuze om de zeeschuimer te negeren of te hulp te schieten. Ondanks dat zijn leven letterlijk van ons afhangt kiest Christopher ervoor om terug te gaan naar zijn schip en af te varen richting zee. Jazeker, Raven’s Cry bevat, hoe kan het ook anders, verschillende schepen en uitgebreide zeegevechten. Dat de keuze om het bemanningslid te laten hangen ons ook een strop oplevert blijkt pas op volle zee. Het ervaren bemanningslid is noodgedwongen vervangen door een piratengroentje, die in het kraaiennest heel wat minder ver kan kijken dan onze inmiddels levenloze vriend. Behalve het kunnen ‘upgraden’ van je bemanningsleden, geldt dit ook voor je schip zelf. Bovendien komt er in Raven’s Cry heel wat meer zee-tactiek kijken, van verscheidene aanvallende tactische mogelijkheden en weersinvloeden, tot de mogelijkheid om door het hijsen van de Engelse vlag te ontkomen aan de vijand.
Raven’s Cry heeft het in zich om een heerlijke piratengame te worden, maar er moet nog te veel gebeuren om nu al de (piraten)vlag te hijsen. Veel ideeën klinken erg interessant, maar tegelijkertijd ook weer zo uitgebreid dat een te snelle afwerking op de loer ligt. Lukt het de mannen van Reality Pump echter wel om het uitgebreide quest-systeem, de moraliteitsbeslissingen, de zeeslagen, het schat zoeken, het zwaardvechten en alles wat je piratenhart begeert, overtuigend genoeg te brengen, dan zouden de makers van Two Worlds II ook nu wel eens een hoge ooglapjes kunnen gooien … ARRR!
