Zeven jaar na de originele trilogie kwam Alone In The Dark: The New Nightmare uit. Wederom zeven jaar later zag in 2008 het rebootachtige Alone In The Dark (deel vijf in de serie, red.) het licht. En nog eens zeven jaar later, anno 2015, komt de nieuwe Alone in the Dark: Illumination er aan. Het is duidelijk: Alone In The Dark, één van de grootvaders van het survival-horrorgenre, heeft iets met het getal zeven.

Waarom steeds zeven jaar wachten tussen elk deel? Misschien omdat de focus van de serie over de jaren heen vaak veranderd is. De ene keer meer survival-horror zoals het origineel, de andere keer wat meer actie zoals in andere horrorgames. De laatste grote AITD-game uit 2008 werd niet geweldig ontvangen, al zag de port naar de PS3 vele verbeteringen. Ook werd dit deel een beetje ondergesneeuwd door het succes van andere series zoals Resident Evil, en de hype voor Alan Wake.

Voor de nieuwste Alone In The Dark was er afgelopen weekend een gesloten bèta voor pre-orderfanaten en die heb ik alvast kunnen uitproberen. Gaat het zesde deel in de serie terug naar de oorspronkelijke gameplay en mee met kleinschalige indie-horrorgames? Of misschien weer meer richting actie?



Alleen in het donker. Met zijn vieren.
Het is duidelijk wat minder survival-horror en wat meer actie geworden. Een tikkeltje minder Alien: Isolation en een scheutje meer Left 4 Dead. Bekende elementen uit de serie zoals een speelbare privédetective, licht als gameplayelement en mysterieuze monsters blijven behouden. Ook loop je in de bèta rond in onheilspellende dorpjes en ongastvrije mijnschachten gevuld met duistere wezens: een sfeervolle en mysterieuze setting is er dus ook nog. Wat het echt meer actiehorror maakt is de nieuwe co-op modus voor vier spelers en het ‘over de schouder’ cameraperspectief. Daarnaast start de Hunter-klasse met dubbele pistolen en een machinegeweer, met een vlammenwerper nog ergens in het level verstopt. Met de wapens, het cameraperspectief en de nieuwe co-op-modus zal het waarschijnlijk een game worden die ergens tussen Resident Evil en Left 4 Dead in zit qua gameplay (co-op-modus, andere karakters en eindbazen waren nog niet beschikbaar in de bèta). Voor fans van de originele games is de focus op actie misschien een paar stappen te ver van het survival-horrorgenre af.

Wat betreft het verhaal hangt het ergens tussen een reboot en een vervolg in. Er wordt wel verwezen naar Edward Carnby, de protagonist van de originele games; zo speel je in de bèta met een van zijn nakomelingen. Daarbuiten lijkt het niet veel verhaalelementen mee te nemen uit eerdere delen. De AITD-games uit 2001 en 2008 speelden ook al met de continuïteit en het is niet helemaal duidelijk wat AITD: Illumination uiteindelijk zal doen met het verhaal. Vooralsnog lijkt het een losstaand verhaal te worden, met wat verwijzingen maar geen directe verbanden met eerdere delen.



Licht- en pijnpuntjes
Illumination is niet voor niets onderdeel van de titel, licht is belangrijk om heelhuids door een level te komen. Vijanden zijn namelijk vrijwel immuun voor schade, tenzij je ze eerst naar een verlichte omgeving lokt. Monsters die alleen onder bepaalde omstandigheden kwetsbaar zijn helpen zeker het hulpeloze gevoel op te wekken, wat je in een horrorgame wilt hebben. Wel zijn er wat irritatiepuntjes die roet in het eten zouden kunnen gooien: de vijanden blijven namelijk oneindig komen, en het is bijna makkelijker om door het level te rennen dan dat je strategisch te werk gaat met lichten en een groepje vijanden slim uitschakelt. Dit verpest wel een beetje de spanning en sfeer die al mooi neergezet worden door de Unreal 4-graphics. De AI van de monsters helpt hier ook niet in mee. Ze reageren niet echt levendig op jouw acties of de omgeving, maar rennen eerder als blinde zombies in hordes op je af. Ook hier is de invloed van bijvoorbeeld Left 4 Dead duidelijk. Probleem is alleen dat het als actiegame niet even goed schiet als vergelijkbare games. Een virtueel wapen dat bruut klinkt en krachtig aanvoelt is moeilijk precies te bevatten; in dit geval voelt het een beetje alsof je met een plastic pistooltje knalt. Het schiet niet erg lekker weg, laten we maar zeggen. Beide als co-op-shooter en als horrorgame met een goede spanningsopbouw is het nog niet perfect in balans, iets dat hopelijk ook duidelijk wordt uit deze bèta en voor de release wat verfijnd wordt.



Lovecraftiaanse setting
Het is jammer dat naast het schieten ook de verhaalvertelling slordig aanvoelt, want de opzet van de game en de sfeervolle omgevingen hebben best wat potentie. Een verhaal waarbij je als privédetective met weinig informatie moet achterhalen wat er is gebeurd in het mijndorpje en hoe je omgaat met de monsters, zou voor spannende paranormale situaties kunnen zorgen. Zeker in co-op zou dit echt wat bijzonders kunnen zijn. Echter wordt je in de bèta niet op een verhalende manier geïntroduceerd tot de situatie met cutscènes, dialogen of aanwijzingen door het level heen. Aan het begin van een level krijg je simpelweg een flinke lap tekst in beeld waar je U tegen zegt. Een beetje geschreven alsof je een boek leest, maar dan gepresenteerd als witte tekst op een zwarte achtergrond en niet echt goed geïntegreerd in het spel. Mogelijk is het gedaan om de co-op makkelijker te integreren, alleen maakt AITD: Illumination erg weinig gebruik van games als medium om een verhaal te vertellen. Juist de personages en de setting geïnspireerd door H.P. Lovecraft zouden een uniek onderdeel moeten zijn, iets dat hopelijk in de uiteindelijke game beter tot uiting komt.



Sfeervolle combinatie
Mede dankzij Unreal 4 zorgen de mistige mijndorpjes, lichteffecten en kapotte mijnliften voor een sterke sfeer in de achtergrond. Kernonderdelen van een goede horrorgame zoals sfeervolle graphics, bijzondere gameplay en goede inspiratie voor het verhaal zijn allen aanwezig. Toch zorgen andere presentatiepuntjes er dan weer voor dat je uit de horrorervaring wordt gehaald. De lap tekst aan het begin, de AI van de vijanden en het schietgevoel zijn hier voorbeelden van. Belangrijker nog misschien is de muziek, een essentieel onderdeel dat hier weinig reageert op de gebeurtenissen op het scherm. Het is onduidelijk wanneer deze game precies uitkomt en hoeveel tijd er nog is om al deze elementen te polijsten. Wel is een horrorgame met een detective in de hoofdrol en H.P. Lovecraft-invloeden, gecombineerd met co-op-shooterelementen een bijzondere basis voor een game. We zullen later dit jaar pas zien of deze zevenjaarlijkse gameserie alles mooi kan combineren.