Zombi Souls
Zombi is op papier de nieuwste Ubisoft titel die uitkomt op de Xbox One, PlayStation 4 en PC. Op papier zeg ik, want Zombi is een directe poort van ZombiU, een launch-game voor de Wii U. Voor mij vormde ZombiU zelfs de reden om een Wii U aan te schaffen, al was dat alweer vier jaar geleden. Voor de mensen die het spel vier geleden hebben gemist; Zombi speelt zich af in London in het jaar 2012 en vertelt het verhaal van een eindeloze rij overlevenden van een plaag. De speler krijgt een overlever onder zijn knoppen en wordt gestuurd door een mysterieuze man die zichzelf de `prepper` noemt. Van deze prepper krijg je instructies die je door heel London, inclusief Buckingham Palace, leiden om je overlevingskans te vergroten. Althans, zo lijkt het. Dit alles maak je mee vanuit een eerste persoons perspectief, wat je de illusie zou kunnen geven dat je een shooter aan het spelen bent. Laat hier geen misverstand over bestaan, want Zombi is absoluut geen shooter! Je krijgt dan wel direct een pistool aan de start van het spel, maar ondanks dat deze versie meer munitie bevat dan het Wii U origineel, speel je de meeste tijd met een slagwapen zoals de (stereotype) cricketbat.
Helaas maakt dit Zombi niet tot een boeiende actiegame, zoals Dying Light dat bijvoorbeeld wel is. Gevechten met één of meerdere zombies zijn als een dans: stapje naar voren en slaan, stapje naar achter om te ontwijken, enzovoort. Verlies je deze dans met de ondoden, dan treedt een stukje Demon´s Souls in werking. Je wordt wakker in de bunker van de prepper in de huid van een nieuwe overlever en hebt als taak om je oude karakter, die nu een zombie is, te doden om je verloren spulletjes terug te krijgen. Waar deze gameplay in de Souls-spellen zorgt voor een beloning van je vaardigheid, is dit door de simpele actie in Zombi verworden tot een herhalingstraining. Een leuk concept slecht uitgewerkt dus.
50 Shades of Zombi
Zombi is dus absoluut geen (goede) actietitel, maar is het dan wel een goede survivalhorror game? Het is in ieder geval geen mooie horror game, aangezien het spel op de Xbox One oogt als een vier jaar oude Wii U titel. En zoals Henry Ford ooit aangaf dat hij alle kleuren auto’s produceerde, zolang je maar een zwarte wilde, zo beschikt Zombi over een breed kleurenpallet, zolang je niet vies bent van grijs en bruin. De spelwereld is semi-open, wat wil zeggen dat je kunt gaan waar je wilt op een strak afgebakend pad. Ook lijken de straten van London nogal op elkaar. Overal liggen dezelfde teddyberen en winkelwagentjes. En dat er de eerste uren niets anders te vinden is dan een cricketbat zou je als grappig kunnen opvatten, maar is toch vooral beperkend te noemen. Jammer dat Ubisoft niet voor Amsterdam als setting heeft gekozen, dan hadden we tenminste urenlang met een bosje tulpen of een klomp op zombies kunnen inslaan.
Het grootste probleem van Zombi is echter dat de zombies onverschrokken krijgers zijn die lastig te verslaan zijn. Een knuppelslag of vier is nodig op het hoofd, om over je kogels maar te zwijgen. Gelukkig komen ze meestal één voor één op je af en staan ze zelfs zo nu en dan om een hoekje op je te wachten. Ze roepen nog net geen “boe” als ze tevoorschijn komen. Het maakt Zombi tot een soort interactief spookhuis, waarbij je de spookachtige sfeer als één van de sterkere punten van de game kunt benoemen.
Waar voor je geld?
ZombiU was een toffe launch-game om verschillende redenen. Ten eerste was het een van de weinige, exclusieve games voor de nieuwe console die niet opgewekt en vrolijk was. Ten tweede maakte de game goed gebruik van de features van de Wii U, zoals de gamepad voor je rugzak. Zombi is allesbehalve exclusief en heeft alle unieke kenmerken vervangen door standaard menuutjes. Ook is de grafische weergave niet veel veranderd sinds 2012 en houdt je karakter een pistool nog steeds zo vast als je karakter in Medal of Honor op de originele PlayStation. In vier jaar tijd had Ubisoft er best de bezem, op zowel gameplay-technisch als grafisch vlak, doorheen mogen halen. Mijn grootste hoop was dat het schieten met de Xbox One controller beter zou gaan dan met de grote Wii U gamepad, maar helaas is dit niet het geval. Zombi is daarom niet interessant voor eenieder die het avontuur op de Wii U heeft gespeeld. Het maakt deze versie eigenlijk alleen boeiend voor horrorfanaten die wel trek hebben in een midweekje London.
Conclusie
Zombi is op meerdere vlakken een gemiste kans. Nadat bekend werd dat ZombiU geen vervolg zou krijgen, was dit de laatste gelegenheid voor Ubisoft om te laten zien dat zij een aantal goede ideeën hadden met de game. De setting is origineel en het omgaan met de dood zoals de Souls series dat doet, is op papier perfect voor een zombie spel. Verder is het sprokkelen naar voorwerpen met een beperkte rugzak al vaker een leuk spelelement gebleken. Helaas zijn deze onderdelen niet goed uitgewerkt. Aangevuld met de slechte actie, het steeds matiger wordende verhaal en natuurlijk de veel te veel op de voorgrond tredende zombies, is het te verklaren waarom ZombiU geen hit was. Met deze poort hadden een aantal aspecten opgepoetst kunnen worden en had Ubisoft kunnen tonen dat ze wel degelijk weten hoe je een goede survivalhorror game maakt. Helaas is Zombi een veel te generieke en te gemakkelijke poort geworden, te beginnen bij die vreselijk niet-onderscheidende naam. Het trotseren van de straten van London en het zoeken naar een manier om te overleven, dat had de hoofdmoot moeten zijn. Nu staan de zombies pontificaal in de schijnwerpers, met als gevolg dat het allemaal niet zo eng meer is. De lege straten van London zijn daardoor het engst als er geen zombies te zien zijn en dat is nog steeds, net als vier jaar geleden, wanneer de game het best uit de verf komt. Het scherm toont “How long will you survive?” bij het starten van Zombi. Maar ik dacht steeds: “Tja, hoe lang houd ik dit nog vol, met al die andere leukere games...”?
Graphics: 50
Gameplay: 60
Originaliteit: 60
Sound: 80
Replay Value: 70
Eindcijfer: 65