Het binnenhalen van een Grand Kingdom voor zo’n 60 euro klinkt als een deal die een BudgetGamer niet kan laten liggen. Ook al moeten we nog tot juni op Grand Kingdom wachten en lijkt het erop dat het hier toch echt om een game gaat en niet een heel koninkrijk; je zou zomaar flink waar voor je geld kunnen krijgen.
Grand Kingdom is een turned-based RPG die in eerste instantie rechtstreeks in het straatje van JRPG’s past. De game is dan ook al een half jaar te verkrijgen in Japan en lijkt niet heel veel (online) stof te hebben doen opwaaien. Toch heeft NIS America het aangedurfd om de game te vertalen en in de Westerse markten uit te brengen. Bij dit soort games zien we zelden veel innovatieve vernieuwing. De populairste games bestaan vooral uit een mooie samenkomst van verschillende aspecten die allemaal goed zijn uitgewerkt: een meeslepend verhaal met pakkende sfeer, uitdagende gameplay en een hoge replayfactor door een goede opzet van de game. Hoe goed lijken deze factoren aanwezig in wat we tot nu toe van Grand Kingdom hebben kunnen spelen?
Meeslepend verhaal en pakkende sfeer
In de twee quests van de preview-versie wordt een start gegeven aan het verhaal: Jij (‘Boss’) bent een leider van een groepje strijders en net wanneer je op het punt staat een tegenstander in de pan te hakken, geeft deze zich over en vraagt of je geïnteresseerd zou zijn om voor de ‘Guild’ huurlingenwerk te doen. Hebzuchtig als je bent (of zit hier meer achter?), besluit je hier gelijk op in te gaan en voor je het weet sta je, met de dochter van de Guild Leader aan je zijde, op het slagveld. Het strijdtoneel wordt overheerst door de ‘Four Great Nations’ en vanuit je huurlingenstatus baan je jezelf een weg door deze strijdvelden. Het verhaal wordt verteld tussen de gevechten door en heeft een fijne dynamiek van korte gesprekjes en langere uitleg. De twee opdrachten waarin dit verhaal wordt geïntroduceerd doen tevens dienst als tutorial, waarna je vervolgens (in de preview-versie tenminste) ook online aan de slag kunt. Dit online gedeelte staat los van het verhaal en focust zich op de Four Great Nations. Je kunt je door middel van contracten tijdelijk bij zo’n natie aansluiten, om zo gezamenlijk ten strijde te trekken.
Het is in ieder geval een intrigerende start van het spel; de setting van een groep huurlingen in een wereldwijde strijd van landen. Hoe dit verder uitgewerkt gaat worden is natuurlijk de grote vraag, maar het begin is er. Voor de sfeer geldt hetzelfde; de omgevingen van het spel zien er prachtig uit en ook de personages en achtergronden zijn erg mooi. Wanneer de uiteindelijke game dit hoge niveau weet te behouden, zou dit ook zeker een van de sterke punten kunnen worden.
Uitdagende gameplay
In bovenbeschreven setting trek je ten strijde in turn-based gevechten. Je groep bestaat over het algemeen uit vier strijders, die allen een van de dertien (!) mogelijke klassen hebben. Je laat deze karakters elke beurt een bepaald stuk bewegen, zo ver als de ‘movement gauge’ toelaat, en vervolgens kun je binnen de ‘action gauge’ een aanval doen. Hierbij lijkt vooral goed te zijn uitgewerkt hoe de verschillende klassen compleet verschillende stijlen hebben en daardoor ook verschillende tactieken vereisen. Als je het goed speelt kun je bijvoorbeeld achter een vijand terecht komen om deze aan je zwaard te spiesen, in plaats van per ongeluk een gifwolk op je medestrijder te dumpen.
Voordat je in zulke gevechten terecht komt, beweeg je eerst je manschappen als een pion over een soort speelbord (grid). Je moet binnen een bepaald aantal zetten bij het doel komen, waarbij ook de gevechten onderweg de teller laten zaken naarmate deze langer duren. Hier zitten nog allerlei andere elementen in: schatten die je kunt pakken, je groep die zijn moraal kan verliezen en vijanden die je liever niet uitdaagt. Daarnaast kun je ook je vechttroep tot in flinke details managen. Alles bij elkaar genomen lijkt de gameplay dus een goede combinatie te vormen van tactiek en directe actie.
Replayfactor
De replayfactor is waar het voor deze game een “hit-or-miss” lijkt te zijn. Goed, de gevechten lijken uitdagend, maar dat mag je eigenlijk ook wel verwachten in twee preview-uurtjes spelen. De vraag is natuurlijk of ze dat ook zullen blijven. Voor het offline-gedeelte van quests lijken we ons niet heel veel zorgen te hoeven maken. Doordat veel van het verhaal tussen de gevechten door verteld wordt, kan een goede spanningsboog behouden worden. Het ‘online’-gedeelte is in dit opzicht echter een stuk riskanter. Je speelt namelijk niet direct tegen mensen online, maar tegen hun groepen strijders die door de computer worden bestuurd. Omdat dit altijd groepjes van vier zijn en de opzet de hele tijd dezelfde is, zou dit al snel eentonig kunnen worden. Daarbij werkt het ook niet mee dat individuele overwinningen nauwelijks relevant lijken, vooral gezien het in ‘War’ erom gaat dat de natie waarvoor je op dat moment strijdt uiteindelijk als winnaar uit de bus komt. Moeten we in de game veel gaan ‘grinden’, dan zou Grand Kingdom een spel kunnen worden dat je al snel weglegt wanneer er iets flitsenders voorbij komt.
Totaalplaatje
Grand Kingdom lijkt een game te worden die met zijn verhaal en sfeer de aandacht weet te pakken en deze met tactische gevechten weet te verdiepen. De vraag is nu vooral of het ook onze aandacht zal weten vast te houden. Is dat zo, dan kan dit wel eens één van die Japanse totaalplaatjes worden waarvan we blij mogen zijn dat hij ook in het Grand Kingdom der Nederlanden uitkomt.