Een kleine drie maanden geleden bracht Bethesda de nieuwe DOOM uit. Waar de campagne mij tot ver na de release in zijn greep wist te houden, was ik al snel uitgekeken op de multiplayer. Helaas voegt deze modus weinig aan de game toe. Met de komst van Unto the Evil heb ik de multiplayer weer aangeslingerd en voor jullie deze DLC uitvoerig getest. Hiermee wordt een driedelige Season Pass afgetrapt.



Catalysm, Offering en Ritual
De oorspronkelijke negen multiplayerlevels worden aangevuld door drie nieuwe maps, genaamd Catalysm, Offering en Ritual. De eerstgenoemde speelt zich af in een soort samenvoegsel van de hel en een UAC-hoofdkwartier, waarbij het beste uit beide werelden wordt gecombineerd. Offering speelt zich af in de hel zelf, en grijpt daarmee wat meer naar hetgeen we al kennen van de overige multiplayermaps. Ritual daarentegen introduceert weer een nieuwe omgeving. De donkere en helse omgevingen maken plaats voor een verfrissende koude setting: ijs! Hoewel de setting enigszins verandert blijft de opbouw van de maps vrij breed, en lenen deze zich uitstekend voor zowel close combat als langeafstandsgevechten.
Mocht je waarde hechten aan het personaliseren van je personage, dan heb je geluk. De DLC brengt namelijk tal van nieuwe mogelijkheden met zich mee; nieuwe patronen, uitrusting en kleuren om mee aan de haal te gaan. Hoewel de mogelijkheden zonder de DLC ook al eindeloos leken, wordt daar nu dus nog een extra schepje bovenop gedaan. Van de kleine details zoals het vizier en de lasers tot de mate van roest op je mechanische pak, het kan niet gek genoeg. Dat is zeker een leuke bijkomstigheid, maar zeker niet waar hetgeen waar we het voor doen.

Copy & Paste uit de campagne
Naast drie nieuwe levels en de aanvulling op de al eindeloze aanpassingsmogelijkheden is ook het wapenarsenaal een stukje uitgebreid. Spelers kunnen aan de gang met de EMG Pistol en de Kinetic Mine, waarvan je de eerstgenoemde wellicht zou kennen uit de campagne. Het betreft een krachtig handgeweer dat ook opgeladen kan worden om vervolgens nog meer schade toe te brengen. De Kinetic Mine daarentegen kenden we nog niet en is een soort ‘bouncing betty’. Zodra een vijand ook maar in de buurt komt van deze mijn, zal deze tot ontploffing komen. Een leuke toevoeging waardoor je tijdens de snelle gameplay nog meer op je passen moet letten, en met je team bepaalde sluiproutes kunt afzetten.



Ook de demoon die middels deze DLC is toegevoegd aan de multiplayer kan je enigszins bekend voorkomen. Deze is namelijk net als de EMG Pistol uit de campagne overgenomen, dit maakt hem echter niet minder tof. De Harvester, zoals de nieuwe demoon heet, elektrocuteert zijn vijanden tot het licht volledig uit gaat bij zijn vijanden. De speciale aanval vergt wat tijd om op te laden, maar wanneer deze eenmaal op volle sterkte is kan je een flink oppervlakte onder stroom zetten. In de juiste handen is de Harvester daardoor enorm dodelijk. Persoonlijk ben ik echter niet helemaal weg ervan, want het oogt nogal lomp en het lijkt er tevens op dat deze nieuwe demoon minder sterk is dan bijvoorbeeld de Revenant met diens raketten en jetpack. Desondanks zullen de meningen hierover verschillen.


Sharing is caring
Een positieve bijkomstigheid is het gegeven dat niet al je vrienden de nieuwe content hoeven aan te schaffen. Wanneer één persoon uit je party de Unto the Evil-DLC heeft aangeschaft, kan de hele party hiervan profiteren. Overigens geldt het alleen voor de maps, andere bijkomstigheden zoals de nieuwe demoon en uitrusting etc. zijn daarentegen niet toegankelijk. Desalniettemin een aangename toevoeging waardoor je vrienden kennis kunnen maken met de nieuwe DLC.


Helaas is deze content nog wel wat onderbezet. Tijdens mijn speelsessies op de PlayStation 4 moest ik vaak enkele minuten wachten voordat ik uiteindelijk met een halfvolle lobby van start kon. Unto the Evil is dan ook enkel te spelen via een speciale Playlist in het multiplayermenu. Je speelt dan alle drie de nieuwe maps, maar met willekeurige gamemodi. Het vinden van een geschikte match duurt hierdoor langer dan normaal en dat is spijtig. Aan de andere kant blijft het wel mogelijk om de multiplayer te spelen wanneer je de DLC nog niet in je bezit hebt, je wordt dus niet geforceerd om deze aan te schaffen wanneer je online dood en verderf wilt zaaien.



Eindoordeel
Bethesda levert met Unto the Evil een wat magere eerste DLC af. Voor €14,99 krijg je in ieder geval drie toffe maps, maar daar is het meeste wel mee gezegd. De nieuwe demoon en de twee nieuwe wapens daarentegen zijn niet om over naar huis te schrijven. Beide komen immers linea recta uit de campagne, waardoor deze wat mij betreft ook in eerste instantie al aan de multiplayer toegevoegd hadden mogen worden. Het gegeven dat je met je vrienden de DLC kunt spelen wanneer niet iedereen uit je party hier over beschikt is dan wel weer een mooie bijkomstigheid. Al met al laat Unto the Evil mij met gemengde gevoelens achter, en ben ik benieuwd wat de tweede DLC voor ons in petto heeft.