Titanfall was een van de meest prominente exclusives voor Microsoft’s nieuwe console, de Xbox One. De hype was torenhoog en de game maakte die hype voor een groot deel waar met sterke gameplay. Toch liepen de servers al vrij snel leeg en bleef er een relatief kleine groep spelers over. Door de multiplayer focus, bleef je zitten met sterke gameplay, waar je bijna niet meer mee uit de voeten kon.
Gelukkig begon ontwikkelaar Respawn wel gewoon aan een tweede deel te werken. Dit keer ook voor Sony’s console én met een duidelijke focus op een volwaardige singleplayer campagne. Om dat te onderstrepen kregen we op de Gamescom een ware bioscooppresentatie te zien die hierop gericht was, met de Lead Story Designer die ons door de eerste uurtjes van de game loodste. En die beelden maakten grote indruk op het publiek, met een verhaal dat vooral gericht is op de band die ontstaat tussen mens en machine.
Natuurlijk was de presentatie ook doorspekt van de nodige vuurgevechten. Te voet en vanuit je eigen Titan die je net hebt overgenomen van je overleden commandant. De bekende Titanfall gameplay komt hierin goed tot uiting, met de nodige wall-jump acrobatiek en tactisch gebruik van je omgeving en wapens.
Gelukkig is er ook nog steeds een gedegen multiplayer modus. In de Gamescom demo speelden we de modus Amped Hardpoint, waarbij je team drie controlepunten moet veroveren en behouden om te winnen. Door middel van dubbele sprongen maak je mooi gebruik van verschillende routes en ben je heerlijk beweeglijk. Dat komt mooi uit wanneer je een tegenspeler wil besluipen of je juist snel uit de voeten moet maken. Sleep je genoeg punten binnen, dan word je beloond met je eigen Titan waarmee je ongegeneerd kunt rondknallen.
Titanfall 2 heeft alles in zich: het ziet er goed uit, de gameplay is nog altijd even solide en het speelt snel en strak. Het is nog even afwachten in hoeverre de gameplay verder wordt uitgebreid en hoeveel content de single- en multiplayer modi gaan bieden. Wij gaan ons in ieder geval alvast mentaal voorbereiden op meer nieuwe Titanfall avonturen.
Met Battlefield 1 gaan we zo’n honderd jaar terug in de tijd: de Eerste Wereldoorlog. Nadat we afgelopen jaren vooral games in fictieve settings hebben gezien, voelt het wat wreed om als basis voor een entertainmentproduct weer een reeks gebeurtenissen te zien die tientallen miljoenen mensen het leven hebben gekost. Toch vond Dice dat in deze oorlog(en) nog genoeg niet-vertelde verhalen waren en dat het een goede setting zou zijn voor hun nieuwste deel in de serie.
We zijn helaas nog niets te weten gekomen over de singleplayer van Battlefield 1 maar kregen wel een presentatie van de multiplayer en konden hiermee aan de slag. Interessant genoeg lijkt Dice de Eerste Wereldoorlog vooral te gebruiken als inspiratie voor de technologie in Battlefield 1. Gelukkig niet de technologie waarmee het spel gemaakt is, maar de wapens en voertuigen die je vanaf oktober kunt gaan gebruiken om de vijand te bestormen.
In wat we zagen kregen we door een paar voorbeelden een idee van het soort vernieuwing die deze technologische setting geeft: In Battlefield 1 worden paarden gebruikt, kan gifgas een belangrijk onderdeel zijn van de strijd, kun je knuppels en vlammenwerpen ter hand nemen, en misschien nog wel het beste voorbeeld: in een bepaalde map raast een enorme trein rond die beschikt over een flinke lading aan wapens om de vijand te bestormen. Dit soort elementen brengen nieuwe tactische elementen met zich mee en Dice kennende, zouden ze hier wel eens heel enerverende situaties mee kunnen creëren.
Binnen deze nieuwe Eerste Wereldoorlog-setting konden we Battlefield spelen zoals we dat gewend zijn, met een multiplayer die draait om samenwerking en het gezamenlijk veroveren van tactische doelen. De setting van de blakerende Sinaï woestijn, waar zandstormen kunnen oprukken en het verwoesten van huizen leidt tot grote open vlaktes, was veelbelovend voor deze ondertussen bekende opzet. Maar om te weten hoe vernieuwend dit spel wordt na de hele reeks Battlefield-games van de afgelopen jaren, moeten we ons toch echt wat langer op het slagveld kunnen begeven.
Zoals ieder jaar laat EA de bal weer ouderwets rollen, enkele weken nadat de voetbalcompetities gestart zijn, in een nieuwe deel van FIFA. De afgelopen editie werd redelijk goed ontvangen, maar tegelijkertijd leek er ook wat kritiek rond te game te ontstaan. Het was niet vernieuwend genoeg, speelde in sommige opzichten zelfs minder dan het deel ervoor en ook de melkkoe Ultimate Team kende weinig verrassingen. Bovendien wist concurrent PES wel een behoorlijk verbeterde game neer te zetten, waardoor de kwaliteitskloof tussen beide games weer verder werd gedicht.
Logisch dus dat er iets moest veranderen. Die grote verandering moet komen van de nieuwe game modus “The Journey”, een verhaalmodus die een meeslepende voetbalprof-ervaring zou moeten geven. Voordat mijn grote FIFA-concurrent Yorn zich hierover zal uitlaten, zullen we het eerst hebben over de inmiddels traditionele kleinere vernieuwingen. Een van de duidelijkste aanpassingen kwamen we al snel tegen op het gebied van fysieke duels. Deze zien er veel beter uit en voelen eerlijker en realistischer aan dan voorheen. Duels worden echt uitgevochten en een goede schouderduw, je lichaam tussen je tegenstander en de bal gooien of lekker traditioneel in “Mariano-Bombarda-stijl (voor de insiders)” je kont erin gooien, werkt vele malen beter.
Ook de AI is op de schop genomen, waarbij je ook in balbezit veel betere mogelijkheden hebt om die ene dodelijke aanval te plaatsen. Met een druk op de knop laat je medespelers de diepte inlopen of zich juist aanbieden richting de bal. Het aanvalsspel wordt hierdoor veel dynamischer, waardoor FIFA 17 weer een stukje realistischer voelt als in de vorige delen. Bovendien ziet alles er stukken beter uit door het gebruik van de welbekende Frostbite engine, die we kennen van Battlefield en Battlefront, waardoor de game meer sfeer ademt dan ooit. Maar dan laat ik nu het woord aan Yorn, die zich heeft kunnen verdiepen in “The Journey”.
Vanuit de E3 was reeds bekend dat je zal spelen als Hunter, een jong talent bij Manchester United. We hebben tijdens de Gamescom een stukje kunnen spelen van het begin van zijn avontuur, waarbij gezegd kan worden dat vooral het filmisch aspect bijzonder goed uitgevoerd is.
Je krijgt echt een rilling over je rug als je voor het eerst het Old Trafford stadion binnenloopt! Ook je eerste debuut is een belangrijk moment in de wedstrijd, je voelt werkelijk de spanning in je opkomen wanneer het jouw beurt is.
Deze sfeervolle arena van emoties wordt afgewisseld met gesprekskeuzes die Hunter moet maken à la Skyrim, waar elke zin die je uitspreekt invloed heeft op hoe cool of juist hoe emotioneel je als personage overkomt. Die gesprekskeuzes voelen een beetje geforceerd en houterig aan in vergelijking met de sfeer die over het algemeen wordt neergezet, maar ja het blijft uiteindelijk natuurlijk een voetbalgame.
Als Hunter tijdens de wedstrijd op de bank zit, speel je de wedstrijd niet zelf. In plaats daarvan zie je in flitsen de hoogtepunten voorbij vliegen. Uiteindelijk is het tijd voor het debuut van Hunter en krijg je de keuze om alleen met hem te spelen, of het gehele team te besturen. Het kan dus zijn dat je slechts tien minuten van een wedstrijd meemaakt. Wanneer je het veld ingaat krijg je drie opdrachten mee waarmee je punten kan verdienen. Denk aan het scoren van het winnende doelpunt of het leveren van een X aantal goede passes. Behaal je één of meer doelen, dan speel je jezelf steeds verder in de schijnwerpers en krijg je meer speeltijd.
De gesprekjes voelden wat geforceerd aan en eigenlijk was het altijd wel duidelijk welk antwoord welk effect had (cool/emotioneel). Voor de rest ben ik eigenlijk positief verrast hoe sfeervol The Journey is geworden. Natuurlijk hebben we alleen het begin gespeeld en is het de vraag of ze dit niveau weten vast te houden. De eerste kennismaking smaakte in ieder geval naar meer.
6097 
21)
31-08-2016 23:42
