Bij de naam Wargaming denkt menig gamer direct aan de free-to-play titels World of Tanks, World of Warplanes en World of Warships. De ontwikkelaar en uitgever is echter inmiddels zijn werkgebied aan het uitbreiden en heeft daarvoor het label Wargaming Labs in het leven geroepen. Onder dat label heeft Wargaming zich de taak gegeven om kleinere ontwikkelaars te ondersteunen met hun (indie)projecten. Master of Orion is de eerste titel die ontwikkeld is onder dat label en moet nu laten zien dat Wargaming Labs staat voor kwaliteit en speelplezier.


Verslavend
Master of Orion is geen nieuwe game, maar een remake van de originele serie die in de jaren 90 van de vorige eeuw verscheen. Daarbij is men dus natuurlijk trouw gebleven aan de basis van het origineel, maar is er wel geprobeerd om de game ook te laten voldoen aan de wensen van de gamers van 2016. De basis van Master of Orion is 4X: Explore, Expand, Exploit en Exterminate. Je begint met een planeet en een kleine vloot ruimteschepen. Daarmee ga je op onderzoek uit en ga je andere planeten koloniseren. Natuurlijk kom je dan op een gegeven moment andere rassen tegen en dan krijg je de optie om daar vrienden mee te worden of om ze kapot te maken. Of om zelf kapot gemaakt te worden. Gebeurt dat laatste, dan begin je gewoon weer opnieuw. Master of Orion blijkt daarmee wel weer de bekende verslavingsfactor te hebben, zoals zoveel games in dit genre. Je begint aan de game met het idee om even een snel potje te spelen, maar voor je het weet ben je alweer vele uren verder en begint het alweer licht te worden buiten.

Eerste stapjes
Tijdens mijn eerste stappen in Master of Orion werd ik prettig verrast door het gemak waarmee ik de game kon spelen. Zoals een echte overmoedige gamer had ik besloten om de tutorial over te slaan, maar wel met de gedachte dat ik die waarschijnlijk binnen een kwartier alsnog zou opstarten. Dat bleek niet nodig, want ik kon heel gemakkelijk mijn weg vinden door de basis van de game en mijn eerste zetten doen zonder uitgebreide handleiding. Dit is vooral te danken aan de toegankelijke opzet van de menustructuur. Alles wat je echt nodig hebt om verder te komen, is vrijwel direct bereikbaar. De rest is door de computer al ingesteld en daar hoef je dus in eerste instantie niet naar om te kijken. Zodra je vertrouwd bent met de basisprincipes staat het je vrij om verder het menu in te duiken en meet micromanagement te gaan doen. Hierdoor is de game geschikt voor een hele brede doelgroep aan gamers en dat is niet voor elke turn-based game zomaar te zeggen.


Eerst vechten, dan praten
Zodra je ander rassen tegenkomt in het grote zwarte heelal zal je merken dat je meerdere mogelijkheden hebt om er op te reageren. Zo kan je voor de diplomatieke aanpak gaan en proberen om zoveel mogelijk de strijd te vermijden. Tijdens mijn speelsessies met Master of Orion vielen deze opties mij eigenlijk wel een beetje tegen en had ik ook niet het idee dat het veel invloed had op de game. Een ras waar je een alliantie mee hebt afgesproken kan zomaar besluiten om die afspraak te verbreken en jouw kolonies aan te vallen. Natuurlijk is dit een scenario dat altijd kan gebeuren, maar het geeft wel het gevoel dat een alliantie niet zoveel waarde heeft. Daarbij merkte ik ook dat het heel lastig is om een naderende militaire confrontatie met diplomatieke middelen te voorkomen. Dit kan ook te maken hebben met mijn diplomatieke skills, maar het zorgde er wel voor dat mijn ras zich uiteindelijk ging focussen op het schieten en het praten naar een later moment uitstelde.

Real-time
De gevechten kan je trouwens door de computer laten uitvoeren, zodat je enkel de uitslag in beeld krijgt. Het is ook mogelijk om zelf in real-time de controle te nemen over de vloot die een confrontatie aan gaat en zo alles in eigen hand te houden. Dit werkt best aardig en zorgt ervoor dat je iets minder afhankelijk bent van de geluksfactor. Tegelijkertijd voelde het ook wel iets te simpel, maar dat is niet zo gek als je denkt dat de rest van de game volledig turn-based is. Dat kleine stukje dat je dan in real-time kan spelen, is dan wel een leuke afwisseling. Het is hiermee niet ineens een actiegame, maar het voelt toch wel lekker om op deze manier een vijandelijke vloot uit de spreekwoordelijke lucht te kunnen schieten.


Conclusie
Uiteindelijk heeft de toegankelijkheid van Master of Orion het meeste indruk weten te maken. Dit is geen game die enkel geschikt is voor de gamers die de originele serie hebben gespeeld. Ook nieuwkomers in het genre zullen dit redelijk makkelijk op kunnen pakken en er veel plezier aan kunnen beleven. De game heeft een aantal minpunten en is absoluut niet perfect, maar weet je toch vele uren aan het beeldscherm gekluisterd te houden. Wat dat betreft heeft het label Wargaming Labs een bijzonder goede start gemaakt en dat belooft veel moois voor de toekomst.