Er zijn inmiddels alweer vier jaren voorbij sinds 2012. Het jaar waarin men zich druk maakte over het einde van de wereld, Mayaanse kalenders en natuurlijk de graphics van Watch Dogs. De originele game leek zo mooi getimed: een prachtige en sfeervolle next-gen ervaring met een hackbare open wereld. De Watch Dogs-hypetrain raakte echter zo zwaar beladen dat de uiteindelijke game wat teleurstelde. Of het nu de graphics, de iets te serieuze toon of de details in het rij- en schietwerk waren, de torenhoge verwachtingen werden niet waargemaakt.
Digitale zelfmoord
Toch is het concept van een hackbare wereld relevanter dan ooit. In 2016 heeft je oma een portemonnee met RFID-bescherming, rijdt je rijke oom in een Maserati die draait op Android en ben jij “minder waard, dan de data die je produceert”. Watch Dogs 2 opent met de juiste toon en gaat vol gas voor de strijd om persoonlijke informatie. Beginnend vanaf de eerste missie, waarin hacker Marcus Holloway inbreekt bij een toren van servers om digitale zelfmoord te plegen en zijn lot in eigen handen te nemen.
CtOS verbindt in principe iedereen met alles. Het systeem houdt een heel profiel van je bij, volgt je via de beveiligingscamera’s, weet waar je werkt en kan je creditcard-informatie inzien. Het kan zelfs zien hoe warm je het graag stookt via de slimme thermometer die je in je huis hebt hangen. Alles is tenslotte met elkaar verbonden. Dit klinkt misschien allemaal vrij onschuldig, maar al deze informatie wordt niet zonder reden verzameld. CtOS hangt namelijk een vingerwijzend label aan jou: hoe groot is de kans dat je een misdaad begaat?
Marcus was door het vernieuwde ctOS 2.0 ten onrechte beschuldigd voor een misdaad die hij niet heeft begaan. Zich realiserende dat dit systeem schadelijk kan zijn voor de onschuldige inwoners van San Francisco, voegt hij zich bij de hackersgroep DedSec in de strijd om ctOS 2.0 en diens ontwikkelaar Blume uit te schakelen. In tegenstelling tot onze vorige held Aidan, doet Marcus dit met veel meer ‘swag’. Waarom de trap nemen als je een achterwaartse salto kan maken op het dak van de softwaregigant? En waarom een ouderwets geweer gebruiken als je bewakers ook kan kelen met een ... jojo?
Een biljartbal aan een koordje
Maak je dus geen zorgen over een prekerige en grimmige toon. De serieuze gesprekken maken namelijk al snel plaats voor scherpe grappen en grollen, die voornamelijk gerelateerd zijn aan de waarde die data tegenwoordig lijkt te hebben voor bedrijven. Daarnaast staat de coolheidsfactor meer dan ooit centraal. Een missie voer je dan ook niet meer uit zonder een hip muziekje te draaien en wat relaxte kleding te dragen. Van een legerbroek en helm, tot een korte broek met badeendjes erop. Alles is mogelijk. Je kan tevens losgaan met een knoeperd van een 3D-printer, logischerwijs besmeurd met eenhoorns en regenbogen, om wapens en drones uit te printen waar je de stad weer wat, ahum, veiliger mee maakt.
Hipsterhoofdstad
Jouw stedelijke speeltuin is dit keer het fraaie San Francisco. De Golden Gate Bridge schittert in het vroege zonlicht en we zien – als we goed kijken – Alcatraz in de baai liggen. Het is zelfs mogelijk om een bezoekje te brengen aan Silicon Valley, al hebben we nog geen zelfrijdende auto’s weten te spotten.
Watch Dogs 2 gaat duidelijk voor een geheel andere toon. Terwijl vergelijkingen met GTA qua gameplay en verhaal totaal niet opgaan, is de vernieuwde toon wel vergelijkbaar met de verandering tussen het grijze GTA IV en het zonnige GTA V. Op het eerste gezicht is dit een verademing: de pixel art, regenbogen, selfies en scheldwoorden die je om de oren vliegen vormen een mooi contrast met de stiekem nog steeds vrij serieuze en relevante onderlaag. Bovendien is de nieuwe locatie een zeer gepaste keuze. Hipsterhoofdstad San Francisco en Silicon Valley – de bakermat van de moderne samenleving – zijn ideaal voor een hacktivisme-game. Een uitstekende plek voor een humoristischere blik op de wereld en het is veel passender voor een hackercultuur dan het grauwe Chicago.
Het aanvalsplan
Wat meteen opvalt tijdens het spelen is dat de missies een stuk lastiger zijn dan in het eerste deel. Zo moesten we een bepaalde terminal hacken, wat toch klinkt als een simpele klus. Yorn besloot ‘sluipend’ naar binnen te glippen tussen het gewone volk en beveiligingsrobots die eruitzien als rondrijdende vuilnisbakken. Omdat hij de controls echter nog niet volledig in de vingers had, zat al gauw het halve leger achter hem aan. Eenmaal in actieheldmodus wist hij al schietend via een omweg bij de server te komen. Dat hij daar vanwege het overtallig aanwezige beveiligingspersoneel alsnog sneuvelde, zullen we om Yorn’s eergevoel maar niet vertellen.
Martijn maakte na het zien van deze poging dan ook gebruik van een iets tactischere aanpak. Hij zag bovenop het dak een glazenwasserlift hangen, wist die te hacken en kon zo het gebouw van bovenaf binnentreden. Vervolgens gooide hij zijn rijdende drone naar beneden en wist hij, na de nodige afleidingsmanoeuvres, via de drone en de camera’s zo de serverruimte in te rijden.
De speelstijl maakt hier wel degelijk verschil. De game heeft dan ook een uitgebreide skilltree met vaardigheden voor drie soorten spelers: mensen die graag sluipen, gamers die graag knallen en de zogenaamde ‘trickster’, die liever meer gebruik maakt van slimme gadgets. Zo kun je je karakter volledig tweaken naar jouw eigen speelstijl en hiermee de missies zelf inrichten.
ALL the hacks
Als er één kenmerkende feature is in Watch Dogs 2 die er, in vergelijking tot zijn voorganger, echt uitspringt ¬– de nieuwe sfeer er even buiten gelaten – dan is het wel de immense hoeveelheid aan keuze. Je kunt naarmate je verderkomt in de game niet alleen telefoontjes en camera’s hacken, maar je krijgt een flinke lading opties, waardoor de gameplay en skilltrees echt alle kanten op kunnen. Wanneer je iets of iemand wilt hacken, krijg je tot wel vier opties terwijl je de trigger ingedrukt houdt. Dit kan echt van alles zijn: iemands bankrekening leeghalen, chats volgen, auto’s achteruit laten rijden, beveiligde deuren openen, airco’s opblazen, mobieltjes veranderen in tasers, bendeoorlogen starten, enzovoorts.
Deze weelderige keuzevrijheid brengt echter wel een probleem met zich mee. Het is bijna onmogelijk om een handige standaardindeling te maken voor alle mogelijke interacties. Dus je zit geregeld een paar seconden naar de icoontjes te staren om uit te vogelen welke knop je moet indrukken voor welke actie. Na verloop van tijd zal dit vast en zeker wennen. Tijdens deze demo zat Yorn echter geregeld te vechten met de controls om een deur open te krijgen, en had Martijn het in de Gamescom-demo voor elkaar gekregen om per ongeluk een vijand zijn mobieltje te hacken en een rivaliserende bende op hem af te sturen. Dat terwijl hij probeerde om hem geruisloos uit te schakelen. Zo ontstond er plots een kleine bendeoorlog op de parkeerplaats en al zijn resultaten als deze soms geweldig, je wilt niet actief bezig zijn met het uitvogelen van de controls tijdens het spelen.
We hopen dat de uiteindelijke versie hier iets slims op weet te verzinnen, of dat je na een tijdje een soort knop weet om te zetten in je gamende onderbewustzijn. Het is namelijk vrij frustrerend als je probeert snel te ontsnappen en een paar seconden dom voor een trapje staat omdat je niet weet hoe je deze moet gebruiken. In dit geval bleek het, na elk knopje geprobeerd te hebben, R2 te zijn. Dezelfde knop die je gebruikt om op muren te klimmen – wat ergens hartstikke logisch is – maar in het moment zelf niet erg intuïtief was.
Aan het einde van onze speelsessie wilden we toch nog even Silicon Valley bezoeken. We pakten de auto en cruiseden richting deze locatie. Wat meteen opviel is hoe arcade-achtig de auto’s rijden. Realisme is hier ver te zoeken, maar het voorkomt in ieder geval de nodige frustratie wanneer je snel van A naar B moet komen. Zo vlieg je voor de verandering niet meteen van een motor bij de minste of geringste aanraking, al vloog de motor stiekem wel erg rap en onverwoestbaar door de bochten. Mogelijk wordt de balans hiervan nog een beetje aangepast voor de release-versie. Tof is wel dat je tijdens een achtervolging direct alle stoplichten op groen kunt zetten, andere auto’s spontaan kan laten uitwijken en je de rioolpijpen kunt laten exploderen om zo je achtervolgers te vertragen.
Hipsters, hacken en honden aaien
Al met al was de eerste kennismaking met Watch Dogs 2 een plezierige aangelegenheid. De stad is behoorlijk kleurrijk en veel levendiger dan Chicago. Aan de kade staan schattige winkeltjes waar je peperdure yuppie-shirts kunt kopen, er rijden kleine hybride-autootjes rond en je kan zowaar spelen met alle honden die over straat lopen. Daarnaast zorgen de vele nieuwe gadgets voor een ruime dosis mogelijkheden om missies op jouw manier tot een goed einde te brengen. De besturing is wel ronduit onoverzichtelijk en zal bij menig gamer zijn vingers in de knoop doen eindigen.
Overigens voelden de missies nog niet allemaal even origineel aan, de twee speelbare missies leken namelijk erg op die uit het origineel. We moeten natuurlijk niet vergeten dat dit nog slechts een korte blik op de game was. Het wachten is daarom op 15 november, want vanaf dat moment kunnen we San Francisco een stuk uitgebreider uitpluizen en krijgen we een beter blik op het verhaal, de humor en op de exacte gevolgen van de immense keuzevrijheid. Dankzij de uitstekende insteek en de kleurrijke metamorphose hebben wij er in ieder geval echt weer zin in gekregen!
2417 
19)
26-10-2016 22:30
, en als je een hond (of een agent) in GTA5 iets te lang aankijkt, dan vallen ze je zonder reden aan. 