We kregen van Sony een kleine twee weken een PlayStation VR te leen met daarbij een mooie verzameling games. Om de reviews een beetje overzichtelijk te houden zal niet elke VR-titel een eigen artikel krijgen, maar zullen we ook een aantal games wat korter bespreken en samenvoegen. Dit is deel één, met reviews van de minigames van The Playroom VR, het koppen in Headmaster, de racegame Driveclub VR en de maffe simulatiegame Job Simulator.

The Playroom VR
Het is waarschijnlijk nogal cliché om te zeggen, maar The Playroom VR lijkt de Wii Sports te zijn van PlayStation VR. Het is een verzameling van minigames die vooral gericht is op het spelen met vrienden en je krijgt het ook gratis bij je PlayStation VR. De speler met de VR-bril op zijn hoofd heeft altijd een andere rol dan de overige spelers, en daardoor zien beide kanten ook een ander beeld. In één spel gaat de VR-speler als een monster door een stad en moet hij op zijn route allerlei gebouwen met de grond gelijk maken. Dat doet hij door met zijn hoofd te bewegen, terwijl zijn personage automatisch door de stad beweegt. Deze speler ziet dat allemaal door de ogen van het monster. Ondertussen zijn één tot vier andere spelers met een controller in hun handen bezig, om weg te rennen van het monster en onderweg vallende objecten te ontwijken. Zij zien het veld vanuit een hoger camerastandpunt en kijken daarbij neer op zowel het monster als zichzelf.



Bij een aantal andere spelletjes is de rol van de TV-kijkers een stuk kleiner en moeten ze alleen aanwijzingen geven aan de VR-speler. Op de TV zien zij dan meer dan de VR-speler en moeten ze aangeven waar de andere speler op moet schieten. Dit is wel geinig, maar ook een stuk minder interessant. Ben je opzoek naar een partygame om je PlayStation VR te showen aan je vrienden dan is dit de geschikte titel. Waarschijnlijk ben je er na één avondje wel op uitgekeken, maar voor een gratis game is dat natuurlijk niet zo'n probleem.
 

 

Headmaster
De essentie van Headmaster is in twee woorden uit te leggen: ballen koppen. Dit klinkt heel simpel en niet boeiend, maar de praktijk wijst gelukkig iets anders uit. Headmaster weet van het koppen van ballen namelijk een heel leuk spelletje te maken, met voldoende uitdaging om ook voor langere tijd interessant te blijven. De game is verdeeld in fases waarbij er iedere keer een serie voetballen op je wordt afgevuurd en jij die richting verschillende doelwitten moet koppen. Daarmee verdien je punten en zodra je genoeg punten hebt verzameld mag je door naar de volgende uitdaging. Natuurlijk worden die uitdagingen steeds iets lastiger. In het begin is het voldoende om de ballen tegen een groot doelwit aan te koppen, maar later komen er allerlei obstakels en bewegende doelen bij, waardoor het meer wordt dan alleen de juiste richting op koppen. Jouw kopbewegingen worden goed vertaald naar bewegingen in de game, waardoor je echt je best moet doen. De game weet daarmee een goede uitdaging te bieden, zeker als je de maximale score wilt halen. Ik betrapte mezelf erop dat ik sommige levels heel vaak opnieuw startte.


De presentatie is ook heel simpel, maar wel doeltreffend. Als je om je heen kijkt zie je dat je in een strafkamp zit waar het enige doel is om jou zo goed mogelijk te leren koppen. Instructies voor de levels worden op je afgevuurd door speakers en een scherm, die naast het doel staan. Dit gebeurt allemaal met een flinke dosis droge humor en dat kon ik wel waarderen. Weet je bijvoorbeeld de maximale score te halen in een level dan krijg je als beloning een mooi item voor in je kamer. Wat er dan gebeurt, is dat je bijvoorbeeld een broodrooster naar je hoofd geslingerd krijgt. Je kamer is werkelijk een soort gevangeniscel. Heel klein, maar wel vol met spullen. Hier merkte ik dat de game wat moeite heeft om een stabiele VR-ervaring te bieden, want bij mij trilde de kamer alle kanten op. Op het virtuele voetbalveld had ik daar gelukkig geen last van, zodat ik optimaal kon genieten van deze game.
 



Driveclub VR
Men neme de racegame Driveclub, voegt er Virtual Reality aan toe en voilà: daar is Driveclub VR. Tijdens het spelen van de game voelt het ook écht alsof het op deze manier is gegaan. Driveclub VR is een behoorlijk complete racegame met genoeg verschillende races, auto's en uitdagingen om je even bezig te houden. Maar daar komt nu natuurlijk bij dat je met de PlayStation VR echt het idee kan hebben dat je in dat racemonster zit. En dat is ook wel zo! Voor een race kan je rond jouw wagen bewegen en vrij rondkijken. Dat is al een klein feestje, maar eenmaal achter het stuur merk je dat het écht leuk wordt. Net als in een echte auto kan je nu namelijk de 'bocht in kijken' en moet je ook echt je hoofd draaien om in de spiegels te kijken.


Helaas werd deze meerwaarde voor mij vrijwel volledig teniet gedaan, doordat ik de racewagens bestuurde met mijn DualShock controller. Het plaatje in mijn hoofd ("Wow, ik zit in een racewagen!") klopte niet meer met wat ik voelde ("Meh, ik stuur met een controller en niet met een stuur."). Al snel besloot ik dan ook om de camera toch maar weer achter de auto te plaatsen en daarmee meer de vertrouwde race-ervaring op te zoeken. Jammer natuurlijk, want dat is niet waarvoor je de VR-versie van Driveclub wilt spelen. Het moet gezegd worden dat Driveclub VR een hele complete racegame is, maar zonder racestuur is de ervaring helaas wel een stuk minder spannend dan ik had gehoopt en blijkt de VR-bril weinig toe te voegen. Heb je naast de PlayStation VR ook een racestuur in huis? Dan zal je deze game geweldig vinden!
 



Job Simulator
Veel mensen spelen games om even te ontsnappen aan de realiteit. Even niet denken aan de verplichtingen van je werk en de druk om te moeten presteren. En dan komt er een game met de titel "Job Simulator" en sta je toch weer te 'werken'. Gelukkig is het in Job Simulator niet erg om aan de slag te gaan, want alles wordt heel luchtig en in een cartoony stijltje gebracht. Je kunt uit verschillende banen kiezen en krijgt daarbij allerlei opdrachten om uit te voeren. Zo kan je als keukenchef aan de slag gaan en verschillende bestellingen klaarmaken in een krappe keuken. Het is echter veel leuker om zelf een beetje aan te klooien en daarbij de grenzen van de mogelijkheden binnen de game op te zoeken. Wat gebeurt er als ik het vlees op de grill even afblus met de brandblusser?



Daar zit de kracht van Job Simulator, want de mate van interactie met de omgeving is heel erg groot. De bewegingscontrollers vertalen de bewegingen van je handen naar de game en zo kan je heel makkelijk openstaande kastjes dichtslaan, knoppen indrukken of jongleren met verschillende voorwerpen. Oké, dat laatste is misschien wat lastig, maar je begrijpt mijn punt. Daarmee biedt Job Simulator dus een heleboel leuke mogelijkheden. Maar helaas ervoer ik ook een groot minpunt: op bepaalde momenten klapte de framerate flink naar beneden en kreeg ik meteen een misselijk gevoel. Dit probleem lijkt vooral door de game veroorzaakt te worden, want in andere titels had ik daar totaal geen last van. Erg jammer, want hoe leuk het ook is om een beetje aan te klooien in een kantoor of keuken, zodra je de misselijkheid ervaart is het snel over met de pret.