Als je aan mensen vraagt wat hun eerste ervaring met Virtual Reality was dan zal een groot gedeelte antwoorden dat dit een virtueel achtbaanritje was (en ze daar heel misselijk van werden). De appstores staan dan ook vol met achtbaanritten die in Virtual Reality ervaren kunnen worden. Voor de PlayStation VR was er bij de launch ook een game waarbij je in een karretje plaats moet nemen, namelijk Until Dawn: Rush of Blood. Gelukkig gaat dit karretje niet zo snel als de gemiddelde achtbaan en is de kans op misselijkheid vrijwel nul. Of je maag moet niet zo goed bestand zijn tegen de spannende elementen van de game.


Dat beetje extra
In Rush of Blood neem je plaats in het karretje van een spookhuis, krijg je twee pistolen in je handen geduwd en is het jouw taak om zoveel mogelijk doelwitten kapot te schieten. Oh, en het is wel handig als je levend het einde van deze spannende rit weet te bereiken. Naast de verschillende doelwitten (ballonnen, maskers, poppen, etc.) kom je namelijk ook diverse figuren tegen die proberen om je (soms letterlijk) een kopje kleiner te maken. Dus dan is het wel handig dat er dodelijke munitie in de pistolen zit, zodat jij ervoor kan zorgen dat ze hun doelstelling niet behalen. Dit bekijk je allemaal vanuit een first-person view en de PlayStation VR biedt op dat vlak een echte meerwaarde. Je hebt namelijk daadwerkelijk het gevoel in dat karretje te zitten. Natuurlijk kan deze gameplay ook prima werken zonder VR-bril, maar de PSVR weet de game toch net dat beetje extra te bieden. De beste vergelijking die ik misschien kan maken is met de House of the Dead games die op de Wii zijn verschenen. Die games waren prima te spelen met een normale controller, maar zodra je de Wiimote als een pistool op de televisie richtte werd het toch net een beetje leuker en specialer.

Gebruik Move-controllers
Zodra je Rush of Blood hebt opgestart krijg je de keuze of je de game met de DualShockcontroller wilt spelen of met de Move controllers. Hoewel de game prima te spelen is met een Dualshock controller is het ten zeerste aan te raden om twee Move controllers in je handen te nemen. Dit zorgt ervoor dat je beide handen onafhankelijk van elkaar kan bewegen en je echt het gevoel krijgt dat je met twee pistolen in je handen op pad bent. De tracking hiervan werkt ook bijzonder goed, waardoor de ervaring vrijwel optimaal is. Bij het mikken heb je dan geen crosshair in beeld, maar wel het licht van de zaklampen die op de pistolen zijn gemonteerd. Hierdoor ben je in de donkere omgevingen vaak wild om je heen aan het zwaaien om alles in beeld te houden en geen doelwitten ongemerkt voorbij te rijden. Dat is namelijk het doel van de game: in elk level zoveel mogelijk doelwitten kapot schieten en daarmee een zo hoog mogelijke score behalen. Het is nog behoorlijk pittig om alle doelwitten te zien én te raken tijdens een ritje door het spookhuis dus daar zit wel een uitdaging om de game nog een keer te spelen. Toch denk ik dat het vooral interessanter is om de game nog een keer op een hogere moeilijkheidsgraad te spelen, want dat maakt het een heel stuk lastiger om de rit daadwerkelijk te overleven.


Ongemakkelijk gevoel
De spanningsboog is overigens wel heel gevarieerd en veel situaties zijn heel voorspelbaar. Bijvoorbeeld wanneer jouw karretje stopt in een bocht en je om je heen een aantal deuren ziet. Aan de andere kant van de ruimte gebeurt dan iets dat jouw aandacht moet trekken, maar je weet dat straks die deuren open gaan en er allemaal clowns op je af komen rennen. Dit zie je natuurlijk al van verre aankomen, maar gelukkig zijn er ook nog genoeg momenten waarbij de game je echt de stuipen op het lijf weet te jagen. Zeker wanneer de zaklampen uit gaan en je in het pikkedonker komt te zitten zal je hart even flink tekeer gaan in je keel. Het feit dat je dit nu meemaakt in Virtual Reality zorgt dan ook nog even voor een extra dimensie, waardoor het nog net even een stuk dichterbij komt. Dat wil niet zeggen dat eventuele meekijkers op de bank zich niet kapot kunnen schrikken. Die schrikmomenten zijn heel tof, maar voor mijn gevoel had daar meer in gezeten. Tijdens het spelen had ik wel altijd zo'n ongemakkelijk gevoel, maar ze hadden daar wel nog meer gebruik van kunnen maken.

Conclusie
Ondanks dat Until Dawn: Rush of Blood op zichzelf eigenlijk niet heel bijzonder is, weet het toch een positieve indruk achter te laten. Dit is vooral te danken aan het feit dat je dit speelt met de PlayStation VR, want dat maakt de gameplay een stuk interessanter. Iets meer schrikelementen had de game nog beter kunnen maken, maar met Rush of Blood in de huidige vorm zal menig gamer toch al met klamme handjes de controller(s) vasthouden.

Graphics:   80
Gameplay: 80
Originality: 70
Sound:       80
Replay:      65
Eindcijfer:  75