Na de Nintendo Switch afgelopen week wat te hebben bekeken en bewonderd, mochten we de first-party titels eens aan de tand voelen. Welke games zijn het interessantst en wat zijn onze verwachtingen? Hier onze eerste indrukken.

Arms
De verrassing was voor ons toch wel Arms. De hypemachine draait nog niet zo hard voor deze titel, misschien omdat we met zijn allen bewegingscontrols een klein beetje zat zijn geworden. Wij hebben wél echt het gevoel dat deze game meer diepgang heeft en langer leuk zal zijn dan je misschien verwacht. Een gevalletje ‘easy to pick up, hard to master’. We hebben wel vaker virtuele boksgames gespeeld, waarbij je kan luchtvechten met je tegenspeler. Ook zijn er genoeg games die geprobeerd hebben iets anders te doen dan de standaard 2D-vechtarena in de meeste gewelddadige spellen. Arms heeft echter een interessante mix van gameplay-elementen waardoor het aanvoelt als een bijzondere vechtgame. In eerste instantie klooi je met het luchtvechten met je partner, reageren de controllers aardig op je bewegingen en lijkt het allemaal nog vrij simpel.

Al snel ga je rondspringen, stuur je vliegende vuisten met effect, en experimenteer je met het blokkeren van aanvallen. Je komt al gauw tegen een soort mentale blokkade aan, een knopje dat om moet. De combinatie van bewegingscontrols, het bewegen in alle richtingen op het veld, en wapens die je kan aanpassen voor elk gevecht laten de noedels in je hersenpan hard werken. Wen je er eenmaal aan, dan merk je dat dit een zeldzame vechtgame is die zichzelf echt een 3D-vechter mag noemen, in plaats van 2,5D. Het had voor ons een best verslavende werking om uit te vogelen hoe je het beste kan boksen vanuit de lucht, hoe je het beste kan ontwijken, en hoe je zo snel mogelijk rondbeweegt en vliegende vuisten kan spammen vanuit onverwachte richtingen.

Vergeet ook niet het kleurrijke stijltje en de mooi ontworpen personages: robots met raketvuisten en ninja’s met kettingen en messen als armen. Naarmate we steeds beter gingen spelen, begonnen we deze personages steeds meer te waarderen. Terwijl er maar vijf luttele personages waren in deze demo, schijnt het dat de volledige game er meer zal hebben.

We hopen dat de uiteindelijke game genoeg content heeft en mooi gebalanceerd is. Dan zou het zomaar een onverwacht pareltje van een vechtgame kunnen worden, in ieder geval een vrij unieke. De enige kanttekening die we moeten plaatsen gaat om de controllers; terwijl de Joy-Cons gemaakt lijken voor deze game, kan ik me voorstellen dat je liever een Pro Controller pakt als je echt competitief wilt gaan spelen. In alle hectiek is het best lastig om vlot je handen juist te bewegen, al is dat ergens juist een extra uitdaging. Ook is deze game zeker op zijn best als je speelt tegen een menselijke tegenspeler, en dan is een tweede Joy-Con-setje aardig aan de prijs. Mocht je toevallig een vriend of vriendin hebben met een eigen Switch, dan is Arms waarschijnlijk wel een musthave. 

Arms 


 
 

 

1-2 Switch
Natuurlijk wilden we ook even die game proberen waarin je cowboytje speelt, knikkers in je controller probeert te voelen en koeien melkt. De koeienmelkgame was technisch gezien de allereerste game die we probeerden op de Nintendo Switch, en het was even vreemd als je zou verwachten. Toch zat er daadwerkelijk een soort leercurve in. Eentje waarbij je elkaar ongemakkelijk aankijkt, terwijl je probeert uit te vogelen hoe die virtuele uier nou precies werkt. Als je met de verkeerde timing beweegt of niet juist de knopjes indrukt, dan geeft de koe een zielig straaltje melk, maar met wat oefenen gaat het steeds beter. Ook bij het schietgevecht in ouderwetse spaghettiwesternstijl baart oefening kunst. De game zelf roept dat je niet naar het scherm moet kijken, maar je tegenstander. Eerlijk is eerlijk, het helpt. Als je elkaar gefocust aanstaart of juist probeert af te leiden, heeft dat effect op je schietkunsten.

Het zijn best grappige minigames, die goed laten zien wat je allemaal kan doen met de Joy-Cons. Toch zit er een aantal dingetjes dwars; de minigames wekken niet echt de indruk dat ze lang boeiend blijven, maar misschien dat dit aangevuld wordt met leuke bonusmodes voor de variatie. Er is een aardig gevaar dat 1-2-Switch nog sneller de kast invliegt dan Wii Sports als een game die bij de eerste keer aanzetten superleuk is, maar gauw meer van hetzelfde wordt.

Daarnaast zijn de graphics, nouja, erg simpel. Je wordt weliswaar gestimuleerd om vooral naar elkaar te kijken. Als je een virtuele koe zit te melken wil je toch een beetje feedback over je melktechniek, en dan blijft het bij een simpele animatie van een uier en een hoeveelheid melk die eruit komt. Het oog wil ook wat, zeker voor een game van vijf tientjes. Hoe beoordeel je overigens eigenlijk een videogame die nauwelijks graphics heeft om van te spreken? Persoonlijk denk ik dat 1-2-Switch schreeuwt om een WarioWare-behandeling: het zou een leuk stijltje, humor en meer waarde toevoegen. Bovendien zou ik makkelijker doen alsof een Joy-Con een hamburger is en ik hem opeet, als er elk moment een WarioWare-bom kan ontploffen. Misschien moeten we 1-2-Switch beoordelen op wat het is, en niet op wat het zou kunnen zijn. Dan wordt het waarschijnlijk een launchgame die snel stof vergaart in de kast, tenzij je elke vrijdag een leuke borrel geeft met een paar aangeschoten vrienden.

1-2 Switch


 
 

 
Splatoon 2
Splatoon was een vrij unieke game op de Wii U. Toffe verfgevechten met transformerende inktvismensen, waarbij de echte strategie zat in het veroveren van de map. Of als je minder strategisch ingesteld bent: verf ALLES wat je ziet. Het was zowel leuk voor strategisch knallen als rondschieten als een kip zonder kop, maar bovenal maakte Nintendo hiermee echt werk van online gamen. Het is dan ook hartstikke logisch dat er een tweede deel deze zomer naar de Nintendo Switch komt om de boel te testen voordat online spelen een betaalde service wordt. Splatoon 2 is nu ook een van de weinige shooters die je overal kan spelen tegen eenieder, met ieder zijn eigen schermpje.

Je kunt gelukkig ook gewoon de Pro Controller gebruiken en thuis op de televisie spelen. We merkten namelijk dat iedereen zijn eigen voorkeur had qua speelstijl. Je kan op de Switch spelen en deze in zijn geheel bewegen om te richten en wat bijsturen met een pookje, wat ik na eventjes wennen prima vond spelen. Sommige medespelers vonden dit echter geen doen en hadden toch echt liever alleen de Pro Controller. Sowieso is je eigen speelstijl misschien wel een van de belangrijkste aspecten van Splatoon, of het nou gaat om controller, de coole kleding waar Tony Hawk nog een puntje aan kan zuigen of om je favoriete wapen. Nieuw is het dubbele pistool, maar zelf vind ik het heerlijk om met een gigantische verfroller rond te rennen waar je nu ook verticaal mee kan slaan. Of met een snipergeweer in één schot een hele gang bekliederen. Het wordt dan al gauw een grote bende van Inklings die de verkeerde kleur verf induiken.

Het lijkt er verder op dat Splatoon 2 prima draait op de Nintendo Switch. Hier en daar merk je wel dat het origineel echt gemaakt was voor de Wii U. Je kan niet meer voortdurend naar je tweede scherm kijken en vlot aanklikken waar je heen wilt vliegen op de map. Dat kan nu door eerst op de X-toets te drukken, dan vliegt de map in beeld en transporteren de vier knopjes naast je pookje je naar teammaten toe. Het werkt ietsjes trager, maar lijkt een prima alternatief. Er zijn ook wat nieuwigheden vergeleken met het eerste deel, zoals nieuwe wapens en vaardigheden. Eigenlijk willen we nog iets meer zien voordat we er echt een oordeel over kunnen vellen. De originele Splatoon werd namelijk pas echt geliefd zodra alle extra content zoals de singleplayer werden toegevoegd, maar we weten nog niet hoe dat precies werkt bij het vervolg. Mocht je nooit Splatoon gespeeld hebben, dan is Splatoon 2 in elk geval wel een aanrader als je houdt van een maffe genremix. Eentje waarbij je naast knallen ook een beetje moet platformen, tactisch moet spelen en er een samenhorig gevoel is. Althans, we weten eigenlijk ook niet zo goed hoe ze Miiverse willen vervangen of hoe de voicechat zal werken. Wij zouden zeggen, probeer vooral eerst de gratis online demo, die beschikbaar is op 24, 25 en 26 maart.

Splatoon 2

 
 
 

 

Snipperclips
Snipperclips is echt tof. Ik had er net als vele gamers met mij al eerder van gehoord, maar was ik een beetje sceptisch. Nadat ik de demo gespeeld had, rende ik naar mijn collega en dirigeerde ik hem naar Snipperclips. Ook hij ging heen met een sceptisch hoofd en kwam terug met een glimlach op zijn gezicht. Waarom is deze ogenschijnlijk simpele game dan zo leuk?

Omdat het een échte co-op game is. Sommige games zeggen co-opgameplay te hebben, en gooien je dan met zijn tweeën in hetzelfde level met dezelfde vijanden. Vaak speel je allebei die game in je eentje, gewoonweg tegelijkertijd. Je doet je eigen ding, hetzelfde ding als in de singleplayer. Af en toe pest je je ‘teammaat’ en dan focus je weer op jezelf. Er zijn wel een paar uitzonderingen, games waarin je geforceerd wordt om samen te werken; Snipperclips is er zo eentje.

Eerst leer je dat je allebei een papieren vormpje bent en dat je elkaar kleiner kunt knippen. Is op zich wel grappig, maar pas zodra je geconfronteerd wordt met allerlei uitdagingen, merk je het echte puzzelaspect op. De demo die wij speelden stopte na een bepaalde tijd. We moesten dan ook voor elk klein level zo snel mogelijk proberen uit te vogelen wat we moesten doen, hoe we dat gingen bereiken, en het dan nog uitvoeren met de maffe physics.

Zo kom je bijvoorbeeld terecht in een ruimte met een basketbal en een hoepel. Deze is al vrij snel duidelijk en we klooien wat aan om te scoren. Dan een potlood en een potloodslijper. Wederom snappen we het doel, maar moeten we wat creatief samenwerken om dat verticale potlood horizontaal vast te houden en in de slijper te douwen. En dan een ruimte met ballonnen. Erhm. Wat nu dan?

Een paar puzzelseconden later realiseert mijn collega-Budgetgamer dat we elkaar kunnen verknippen tot figuren met een scherpe punt. We moeten de ballonnen lekprikken. Duh, natuurlijk. Hoe verder we kwamen in de demo, hoe subtieler de puzzels werden en hoe meer we moesten nadenken om uit te vogelen wat de bedoeling was. Kwamen we er eenmaal achter, moesten we steeds meer klungelen met de physics om de objecten de juiste kant op te krijgen. Puur dankzij wat creatief spring-, knip-, vang- en duwwerk.

We speelden dit in Tabletop Mode, met de Switch als losstaand scherm en de twee Joy-Cons als onze controllers. Zowel de game en de opstelling waren vrij simpel, maar het was verbazingwekkend leuk en ideaal om de lokale multiplayer van het apparaat uit te stallen. Er zijn wel games zoals Portal waarbij je in co-op kan puzzelen en platformen. Snipperclips heeft echter een simplistische charme, die elke skeptische gamer snel overtuigt en laat zien wat lokale multiplayer kan doen. Heb je straks een Switch en wil iemand een keer samen iets spelen? Misschien iemand die niet zo vaak games speelt? Geef Snipperclips dan een kans, het is misschien een simpel spel maar veel toffer dan je denkt.

Snipperclips


 
 
 
 

 

Mario Kart 8 Deluxe
Mario Kart 8 is, als je het mij vraagt, de beste Mario Kart-game uit de serie. Ik heb Mario Kart 64, Super Circuit en Double Dash!! ook helemaal kapotgespeeld, en sommige games houden wat nostalgische of historische waarde. Kijk je naar de strakke controls waarmee je door de bochten drift, tezamen met optionele bewegingscontrols, prachtige graphics en een gebalanceerde funfactor, dan is Mario Kart 8 onverslaanbaar. Dat de game inclusief alle DLC en wat nieuwe extraatjes ook naar de Nintendo Switch komt vind ik dan ook een prima plan.

Het speelt vrijwel exact hetzelfde, op wat kleine details na. Zo is opeens de Double Item Box terug uit Double Dash!!, welke je twee items tegelijk geeft. Verder draait de game nu ’native’ op 1080p in plaats van 720p, zolang de Switch op de televisie is aangesloten. We krijgen daarnaast een vijftal nieuwe personages bij: King Boo, Dry Bones, Bowser Jr., Inkling Girl en Inkling Boy. De grootste verandering is echter de vernieuwde Battle Mode. Op de Wii U was het de enige modus die een beetje een teleurstelling was. Zo kon je wel tegen elkaar vechten en ballonnen van andere racers lekprikken met Power-ups. De levels waren jammer genoeg dezelfde als degene waarin je normaal racet. Je was voortdurend aan het rondrijden op zoek naar andere spelers, in plaats van deelname aan een hectisch gevecht in een speciale arena. Dat is helemaal opgelost, met terugkerende arena’s zoals Luigi’s Mansion uit Double Dash!!, maar ook nieuwe arena’s zoals eentje met een Splatoon-thema. Het werkt allemaal net iets anders dan voorheen; zo kan je met Bob-omb Blast een hele rits bommen tegelijk oppakken en achter elkaar gooien. Net zoals in een aantal andere Mario Kart-games kan je doorspelen als je ballonnen opgeblazen zijn, maar verlies je flink wat punten. Het speelt in ieder geval even chaotisch als altijd, en gelukkig is de Battle Mode dus in ere hersteld.

Met de originele game, alle DLC en deze extra foefjes kan je er niet omheen. Mario Kart 8 Deluxe is een must-have. Alleen als je de game al veelvuldig hebt gespeeld op de Wii U zou je hem kunnen laten liggen. Zelfs dan is het een sterke game om in huis te halen voor je Nintendo Switch. Uit alle games die we gespeeld hebben is Mario Kart 8 Deluxe namelijk de beste in alle opstellingen van het apparaat. Of je nu onderweg Mario Kart wilt spelen, in Full HD op de televisie, of in Tabletop-modus met een tweede speler ergens op deze aardbol: in elke opstelling maakt MK8D zich nuttig. Dit wordt dus een moeilijke game om te overtreffen.

Mario Kart 8 Deluxe 


 
 
 

Super Mario Odyssey en The Legend of Zelda: Breath of the Wild maken natuurlijk wel een kans. Voor die eerste is het nog te vroeg. Voor Breath of the Wild... de demo die we konden spelen was grotendeels dezelfde die we eerder al hebben gespeeld. Het enige detail wat we eraan kunnen toevoegen, is dat de game er scherper uitziet op de Switch dankzij de hogere resolutie in televisiemodus. Wij zijn nog steeds flink enthousiast voor de nieuwe Zelda, al raakt de hype na al het lange wachten nu een beetje ondergesneeuwd door hype voor de Nintendo Switch zelf. Hoe zit het met jullie hypeniveau? Welke games vinden jullie het meest interessant, en dringt het al tot jullie door dat we over een paar weekjes allemaal Breath of the Wild kunnen spelen?