Nintendo begrijpt dat we niet allemaal de centjes hebben om ons op de legendarische E3 te vertonen, de jaarlijkse gamesbeurs in Los Angeles. Daarom is Nintendo Nederland zo vriendelijk de E3-ervaring naar Nederland te halen. Dit jaar waren we welkom in de Utrechtse bioscoop Kinepolis. Daar kregen we een presentatie voorgeschoteld van enkele games én mochten we zelf de handen vuil maken. Met ARMS en Splatoon 2, Nintendo’s paradepaardjes van het moment, maar ook met enkele games die later dit jaar uitkomen. Waaronder de grote titel waar iedere Mariofan en Switcheigenaar naar uitkijkt: Super Mario Odyssey! Martijn en Chris kregen de kans deze game eens goed aan de tand te voelen.

Super Mario Odyssey (Switch)

Schuifelende schoentjes
Het eerste wat Martijn opvalt in Odyssey, zijn Mario’s schuifelende schoentjes. Martijn: “Als je de analoge sticks maar verkeerd aankijkt, reageert Mario direct met hyperactief tapdansend voetenwerk. Het geeft een specifiek soort gevoel zoals in de ‘echte’ 3D-games à la Super Mario 64, Sunshine en Galaxy. Nu vind ik 3D World een meesterwerk, maar daarin beweegt Mario meer isometrisch en ietsjes rustiger vanwege de scrollende levels. In Odyssey herkende ik meteen dat echt vrije rondrennen, wat we dus voor het laatst konden doen in 2010 met Super Mario Galaxy 2. Ik raakte meteen enthousiast en wilde al mijn standaard springtrucjes inzetten op dat New York-achtige wereldje. Lange sprongen, pirouettes en lanceerbewegingen; de wat moeilijkere Mariomoves. Dat bleek toch lastiger dan ik had verwacht.”



Buikschuif-hatseflats
Er zijn namelijk allerlei kekke moves toegevoegd die te maken hebben met Mario’s magische nieuwe pet. Niet alleen kun je die rondgooien, je kan ook moves combineren met je gewone springmoves voor echt geavanceerd springwerk. Vooral Chris had daar wat moeite mee: “Mario zelf beweegt precies zoals ik had verwacht, maar de pet moet je echt in de vingers krijgen. Ik liep nogal te klooien met alle vrijheid die de pet je verschaft. Gelukkig liet de Nintendomedewerker maar al te graag zien hoe je het met stijl doet. Zo zijn er meerdere ‘normale’ manieren om vlot op het dak van een gebouw te komen. Met (drie)dubbele jumps, salto’s en door je via paaltjes omhoog te slingeren. Je kan deze echter ook negeren en jezelf ernaartoe katapulteren met een driedubbele salto terwijl je op je zwevende pet stuitert om met een perfecte landing neer te komen. Daarmee lijkt deze Mariogame nog meer geschikt voor speedrunners dan voorheen en is het echt een uitdaging om snel door de stad te stuiteren.”



Mini-Sandbox
“Ook deed elk level mij een beetje denken aan zo’n sneeuwbol”, denkt Martijn, “met een klein afgesloten miniatuurwereldje erin. Al lijkt het in eerste instantie wat beperkt qua grootte – je hebt vrij gauw de makkelijkste uitkijkplekjes bereikt – merk je dat er echt in elk hoekje en kiertje geheimen verstopt zitten. Zoals een sublevel onder een putdeksel. Of een brommerparkeergarage ergens op een dak. Zodra ik de brommer had gevonden, racete ik ermee over de bouwsteigers om hem op het dak te parkeren. Als je het stijltje met die realistische mensen al gek vindt, wacht dan maar tot je ziet wat je allemaal kan doen.”

Beloning
Zoals we gewend zijn worden Mario’s escapades beloond met een collectible. Deze keer zijn dat Moons, zoals de ‘Shines’ of ‘Stars’ van eerdere games. Chris is er aardig wat tegengekomen in zijn tijd met de game: “Hoewel we nog niet mochten weten hoeveel er uiteindelijk te verzamelen zijn, lijken ze een stuk minder zeldzaam dan de eerdergenoemde shines of stars. Dat heeft ook weer te maken met de ‘waarde’ van de Moons. De grote Moons hangen samen met specifieke doelen in een wereld en de kleinere zijn vooral beloningen voor je nieuwsgierigheid en inventiviteit. Daardoor wilde ik ieder plekje in het level verkennen en ik kan me voorstellen dat je zo uren bezig kan zijn om alles uit te kammen. Heb je daar geen zin in, dan ga je gewoon achter de grote Moons aan!”



Diepgang en vernieuwing
Alsof die nieuwe pet nog niet genoeg was, kan Mario zich ook verkleden om op die manier toegang te krijgen tot bepaalde delen van het level. Dat doe je door level-specifieke munten te verzamelen. Daarnaast zijn er 2-dimensionale secties, compleet met 8-bit grafische weergave en wemelt het van de geheimen, vaak aangegeven door een subtiele trilling van de Joy-Con. Alle nieuwe elementen maken het moeilijk om Super Mario Odyssey te beoordelen. Aan de ene kant zien we de oude vertrouwde Mario, aan de andere kant is er veel aan toegevoegd, waar we eens lekker op ons gemak voor moeten gaan zitten. Martijn weet het goed samen te vatten: “Ik was heel benieuwd naar Odyssey. Nu ik de game heb gespeeld, lijkt diepgang deze nieuwe Mario het meest te definiëren. Zowel in het rondspringen, als in de spelwereld. Ogenschijnlijk is het simpel en toegankelijk, maar het lijkt een echte speelplaats te worden voor platformfanaten.”

Release: 27 oktober

Naast de nodige speelbare games, waar we later op terugkomen, presenteerde Nintendo een aantal games op een groot bioscoopscherm. Behalve Mario Odyssey, waarbij we werden getrakteerd op Mario’s complexere moves, werden Metroid: Samus Returns en de nieuwe Yoshi getoond.

Samus Returns (3DS)

In eerste instantie lijkt de presentatie van een 3DS-game op een enorm bioscoopscherm gekkenwerk. Gezien de bescheiden resolutie van het kleine 3DS-scherm, viel het beeld al bij al mee en kwamen de gelaagde achtergronden van SR-388 goed tot zijn recht. Daarnaast zorgde de sfeervolle achtergrondmuziek voor een meeslepende presentatie. Het eerste gedeelte van de game stond centraal, wat meteen een mooie introductie vormt. Enkele welbekende gameplay mechanics kwamen aan bod, aangevuld met geheel nieuwe. De belangrijkste hiervan zijn ongetwijfeld de mogelijkheid om met je analoge stick alle richtingen op te schieten en de melee move waarmee je vijandelijke aanvallen afweert én ze tijdelijk uitschakelt.



Naast deze vernieuwingen, zijn er nogal wat ‘Quality of Life’ verbeteringen doorgevoerd. Geen overbodige luxe, zoals iedereen die de Game Boy-klassieker onlangs heeft gespeeld wel weet. Grafisch onderscheiden gebieden zich veel meer, er is een kaart geïntroduceerd waar je zelf aantekeningen op kan maken en er zijn nieuwe vaardigheden die onder andere het vinden van geheimen en upgrades makkelijker maakt.

We weten niet wat de puristen hiervan vinden, maar de meeste van deze features vormen volgens ons een welkome toevoeging voor een moderne versie. Wel hadden we onze vraagtekens bij het remakeaspect: waarom zou je eigenlijk een remake maken van een klassieker en tegelijk zóveel nieuwe features introduceren? Het zou ook gewoon een nieuwe game in de serie kunnen zijn. Weet Nintendo niet waar ze heen moeten gaan met het verhaal na Metroid Fusion? Uiteindelijk maakt het niet uit; we krijgen twee nieuwe Metroid games, waarvan eentje al binnen enkele maanden! Onze eerste indruk is goed. Nu nog even afwachten tot we de game zelf kunnen spelen om ons uiteindelijk oordeel te vellen.

Release: 15 september

‘Yoshi’ (Switch)

Na Metroid werden we verrast door een gameplaydemonstratie van de nieuwe Yoshi game. We noemen ‘m zo omdat er nog geen echte titel is. Ondanks dat de game dus nog vroeg in het ontwikkelstadium zit, zag het er al gelikt uit. Grafisch viel er niets op af te dingen, met een zeer sterk ‘depth of field’ effect op de achtergronden en figuren die er heerlijk zacht uitzagen. Ook de kartonnen omgevingen komen goed uit de verf.



Wat betreft gameplay wordt duidelijk dat het tempo lekker laag ligt, met een focus op het uitpluizen van levels om alle geheimen te vinden. Yoshi eet zoals altijd vijanden en gooit eieren, maar in tegenstelling tot de 2D gameplay van Woolly World, kan je ook eieren in de diepte gooien. Er wordt veel nadruk gelegd op het beïnvloeden van het level. Voor je het weet bombardeer je de hele achtergrond om ramen in te gooien, elastiekjes los te laten springen en allemaal kartonnen platformen te laten uitklappen. Je kan zelfs de arme koeien belagen die nietsvermoedend in de achtergrond staan te grazen. Een andere leuke toevoeging is dat je een level, na deze te zijn doorlopen, nog eens kan spelen. Deze keer echter van de andere kant. Opeens zie je dat een vlinder die over een bosje vliegt, eigenlijk een vlinder op een stokje is, bewogen door een Shy-guy achter het bosje. Een erg tof idee, maar tegelijk loop je dus wel twee keer hetzelfde level door. Hmmmm.

De game lijkt vooral gericht op de wat jongere gamers. Al kregen we het idee dat de puzzels voor hen misschien ietsjes te complex zijn, terwijl ze weer te laagdrempelig lijken voor de gemiddelde gamer. We kunnen dan ook nog niet goed inschatten wat we van deze nieuwe Yoshi vinden. Aan de ene kant zijn we zwaar gecharmeerd door de prachtige cutesy beelden, aan de andere kant vrezen we dat de verveling snel kan toeslaan. Chris werd trouwens nu al helemaal kierewiet van het herhalende en indringende geluid dat Yoshi maakt wanneer hij voortdurend eieren schiet. Wat een aansteller!

Release: 2018

Fire Emblem Warriors (Switch & New Nintendo 3DS)

Na eerder te zijn verrast door musou spin-off Hyrule Warriors, is het nu de beurt aan Fire Emblem om in een musou-jasje gegoten te worden. Het verhaal achter de game werd ons niet helemaal duidelijk tijdens de korte demo, maar ongetwijfeld is er een goed excuus voor het samenkomen van de diverse iconische Fire Emblemhelden uit verschillende games. Op het eerste gezicht doet FE Warriors erg denken aan het eerdergenoemde Hyrule Warriors. De setting is ongeveer hetzelfde, de structuur van de levels lijkt erg op elkaar en veel van de aanvalsmoves waren ook herkenbaar. Heb je enige ervaring met Hyrule Warriors, dan beland je in een warm bad en is het bad guys maaien geblazen.

Hakken en zagen voelt heerlijk soepel aan en grafisch mag de game er ook best wezen. Met name de verschillende superaanvallen, waar ieder personage over beschikt, zien er gepast episch uit. Omdat het Fire Emblem is, heeft de enthousiaste Nintendomedewerker me verzekerd van een strategisch component. Tijdens de demo kwam dit nog niet per se uit de verf. Deels waarschijnlijk door de moeilijkheidsgraad die ongetwijfeld op standje -3 stond. Een leuke toevoeging die wel al te zien was, is de mogelijkheid om units te laten samenwerken, wat de nodige voordelen oplevert qua stats en superaanvallen.



Of Fire Emblem Warriors veel vernieuwing met zich meebrengt, valt nog moeilijk te beoordelen. Wel speelde het heerlijk weg en biedt de setting volgens ons nog genoeg ruimte voor de nodige verrassingen. Al met al is Fire Emblem Warriors nog een titel voor de Switch waar we erg benieuwd naar zijn.

Release: herfst 2017

Mario & Luigi: Superstar Saga + Bowser's Minions (3DS)

Terwijl de Paper Marioreeks steeds meer malle fratsen uithaalt is de Mario & Luigireeks nog steeds puur RPG. Daarvan komt een van onze favorieten op de GBA nu naar de 2DS en 3DS, met een flink extraatje in de vorm van een extra singleplayercampagne. Superstar Saga zelf ziet er nog even charmant uit als altijd, met een idioot dansende Luigi tijdens gevechten en een heel pittoresk wereldje dat net even anders is dan de Mushroom Kingdom. De graphics zijn duidelijk opgepoetst voor het grotere scherm, maar het blijft nog erg herkenbaar voor fans van het origineel.



De toevoeging ‘Bowser’s Minions’ laat je de andere kant van het verhaal spelen, waar je een leger goomba’s en koopa’s aanvoert. De vechtgameplay kent nog steeds RPG- en rhythmgame-elementen, maar het is ditmaal opgesplitst. Zo bepaal je van tevoren welke units je wilt inzetten tegen de vijanden op de map. Zodra het gevecht losbarst, doen alle units hun eigen ding en moet je als commandant met de juiste timing bevelen geven. Stiekem voelt het in het begin een beetje alsof het op de automatische piloot gaat, maar de game neemt ook zijn tijd voor een tutorial met de typisch langgerekte en humorvolle cutscenes. Hopelijk krijgt de tweede campagne evenveel diepgang als Superstar Saga. Zo niet, dan is die op zichzelf eigenlijk ook al een must voor Mario RPG-fans.

Release: 6 oktober

Mario + Rabbids Kingdom Battle (Switch)

Een crossover game tussen Mario en de Raving Rabbids, toch wel een van de grootste verrassingen van afgelopen E3. Uitgelekte beelden daargelaten kwam deze titel echt uit het niets. Toch bleek het meer dan een makkelijke ‘cash grab’, maar juist een titel waar de ontwikkelaar veel passie in gestoken heeft. Dat merk je ook direct als je de game speelt, want het heeft meer diepgang dan je zou verwachten en een heerlijk stijltje. Het eerste gevecht lijkt nog een simpele variatie op XCOM, waarbij al je teamleden achter een muurtje duiken en Rabbids in de verte opblazen. Maar het wordt al gauw ingewikkelder.



Zo zat er op een volgend veld een Chain Chomp in het midden, die iedereen wie hem probeert te aaien direct aanvalt. Zo moet je voortdurend rekening houden met de actieradius van personages en elementen op het veld, om te voorkomen dat het beest op een van je Rabbids zit te knagen. Bovendien spawnen er soms zomaar (grote) vijanden, zijn er allerlei shortcuts, tactieken zodat je meermaals kan aanvallen en zijn de vijandelijke Rabbids niet eens zo dom. Ondanks alle felle kleurtjes en de schreeuwende Rabbids, is dit best een pientere game met prima tactische gameplay. Bovendien zag de game er verbazingwekkend mooi uit, met vloeiende animaties en een sfeervolle wereld. Onverwachts een van de mooiste Switch games die we zagen.

Release: 29 augustus

Elke maand Nintendogames

Het was echt supergezellig op de koffie bij Nintendo en nadat we al deze games mochten proberen, is er een ding echt duidelijk geworden: de Switch heeft een prima line-up. Vaak ligt een kersverse console op apegapen na de launch, maar er komt elke maand een flinke game uit op het kleurige apparaat. Over ruim twee weken – op 21 juli – komt Splatoon 2 al uit, augustus krijgt de Rabbids-crossover en september zowel Pokkén Tournament DX als FIFA 18. En oktober heeft natuurlijk de grote klapper Super Mario Odyssey. Niet lang daarna volgt in de herfst Fire Emblem Warriors en misschien krijgen we rond de feestdagen Xenoblade Chronicles 2. 3DS-bezitters mogen ondertussen aan de bak met de remakes van Metroid II: Return of Samus en Mario & Luigi: Superstar Saga (en eind dit jaar natuurlijk ook met Pokémon Ultra Moon/Sun).

We hebben dus flink wat games om naar uit te kijken. De hypetrain komt bij ons vooral op stoom voor Super Mario Odyssey. Zelfs na dit voorproefje, hebben we nog maar nauwelijks vat op die knotsgekke game en voelt het alsof er nog heel veel te ontdekken valt. Wat verwachten jullie van Super Mario Odyssey? En welke games staan er op jullie verlanglijstjes?