Onze Martijn had vorig jaar al begrepen dat de kans dat South Park The Fractured But Whole (FbW) de fans van The Stick of Truth (SoT) teleurstelt nihil is; FbW behoudt de fantastische insteek van het vorige spel, vernieuwt dit met een bezoek aan het superheldengenre en breidt het uit met nieuwe vechtmechanieken en in-game mogelijkheden.

De gemiddelde Budgetgamer heeft niet de middelen om elke game te spelen, dus zullen er ook genoeg mensen zijn die SoT drie jaar geleden gemist hebben, maar wel willen weten of FbW iets voor hen wordt. Speciaal om vanuit dat perspectief eens de game te onderzoeken, trok Wouter naar het Nederlandse Ubisoft-hoofdkwartier om met een volledig frisse blik de eerste drie uur van de nieuwe South Park te spelen.



Beste van twee werelden
De South Park-games combineren de grof-grappige South Park-stijl en inhoud met serieuze gamemechanieken. Het briljante is dat die serieuze gameplay als het ware in de hoofden van de hoofdpersoontjes verstopt zit, zodat enerzijds South Park echt de hilarische onzin is die je kent en anderzijds de game wel een serieuze uitdaging vormt. Waar veel persiflages een heel korte spanningsboog hebben omdat je snel raakt uitgekeken op iets wat zichzelf niet serieus neemt, weet South Park met deze combinatie de spelers juist steeds weer op verschillende manieren te verrassen. Tijdens de eerste drie uur van FbW was ieder moment te voelen wat een prestatie van formaat dat is.

Daarbij blijven de bekende krachten van South Park in stand: in het getekende dorpje kunnen alle taboes doorbroken worden waarbij vaak eerst de shock komt en vervolgens - tijdens het wegvegen van de lachtranen - het besef dat South Park ons iets relevants weet te vertellen over wie we zijn als maatschappij. Op een haast magische wijze lukt ze dit, naast al twintig seizoenen op TV, ook met FbW weer, en weten bedenkers Matt en Trey alles en iedereen belachelijk te maken; van de hedendaagse populariteit van superhelden tot genderneutraliteit, zonder iets van hun kleur te verliezen. Daarbij is het extra sterk dat dit niet alleen naar voren komt in de hoofdverhaallijn, maar ook in de kleine dingetjes: een ‘Child Breast Augmentation Consent Form’ in een prullenbak of Cartman die tijdens een escortmissie opmerkt hoe stom escortmissies toch vaak zijn.


Gameplay in The Fractured But Whole?
De ‘serieuze kant’ van South Park zit hem in het ontwikkelen van jezelf van New Kid tot superheld en de vijanden met wie je vervolgens op de vuist gaat. Hoewel dit natuurlijk ook gepaard gaat met een flinke portie scepsis - zo moet je op een gegeven moment bedenken wat jouw ‘kryptonite’ is omdat je anders valsspeelt - is het vechtsysteem in de kern een serieuze zaak. Tijdens een gevecht bestaat de grond uit een grid van een aantal vakjes. Iedere actie (aanval, healen, verdedigen) heeft betrekking op een aantal van die vakjes. Je moet de juiste aanvallen op de juiste momenten inzetten om zoveel mogelijk vijanden zoveel mogelijk pijn te bezorgen. Op deze manier vecht je een heel scala aan aanvallers van je af, van zesdeklassers tot misbruikende priesters (had ik al gezegd dat ook in de game South Park echt niets te ver gaat?).

Ook tijdens de gevechten wordt er veel gelachen, met strijdmakkers als Human Kite en vijanden als Tupperware. Daarnaast diept het spel de gameplay verder uit met de mogelijkheid van craften, verschillende klassen om mee te spelen en speciale ‘artifacts’ die door het stadje verspreid liggen. Toch ben ik bang, doordat je in de gevechten iedere keer met een soort overzichtelijk multiple-choice-grid speelt, dat de verrassing en strategische diepgang niet groot is. En of de enorm grappige animaties die aan de aanvallen vooraf gaan genoeg zijn om je aandacht bij de vele verplichte gevechten te houden valt nog te bezien.


Verwachting
Dat laatste is een wat zure opmerking: weliswaar begon het vechtsysteem al wat van zijn charme te verliezen na drie uur spelen, maar gezien de game feitelijk één superlange South Park-aflevering is, zal je deze game niet snel aan de kant leggen. Daar komt bij dat South Park echt ‘levend’ aanvoelt en de game bulkt van de verwijzingen naar recente popcultuur en naar het nieuwste seizoen van de TV-serie. Als grofgebekte kindjes superheldje spelen blijkt een fantastisch gevoel en ik kan niet wachten op deze game. Om het wachten tot 17 oktober wat te verzachten ga ik zelf in ieder geval The Stick of Truth maar eens uit de budgetbakken vissen.