Vandaag vliegt Sonic uit de startblokken met de release van Sonic Forces. Deze iteratie van de retesnelle blauwe egel komt van ontwikkelaar Sonic Team, na Sonic Generations (2011), Sonic 4 (2010-2012) en Sonic Lost World (2013) te hebben uitgebracht; het is dus alweer een tijdje geleden. Net als Sonic Mania heeft Sonic Forces wat fanservice in zich en pakt het elementen uit allerlei eerdere games. Moderne Sonic, klassieke Sonic, Eggman en Zavok (Lost World) komen allemaal langs, plus een aantal volledig nieuwe figuren. Maar goed, we willen natuurlijk ook weten hoe de game speelt, en dat mochten we op een nogal uitdagende manier uitproberen op het launchevent.


Als het launchevent van Sonic Forces blijkt plaats te vinden in Toverland, strikken we gelijk onze hardloopschoenen en staan we in no-time klaar voor de ‘verrassingsactiviteit’ (nee hoor, we zaten 2.5 uur in de auto naar het Limburgse Sevenum). Ter plekke staan er Playstations en Xboxen klaar om Sonic Forces uit te proberen. De verrassingsactiviteit blijkt een creatievere manier van spelen te zijn: we gaan met de Switch aan de slag in de ‘Troy’-achtbaan. Mocht je jezelf afvragen van ‘Hey mag ik dan ook een keer mijn Switch meenemen?’, doe maar niet: het harnas en het polsbandje bleken namelijk hard nodig, terwijl we over airtimeheuvels vlogen. Gamen in de achtbaan zorgt voor een prachtig gevoel van snelheid, maar je leveltijden worden er niet bepaald beter van!


In ieder geval mag de gelijkenis tussen de gameplay van Sonic en een achtbaan duidelijk zijn: beide draaien om snelheid en hoogteverschillen en leveren een flinke adrenaline rush, omdat je steeds net (niet) kunt reageren op wat er komen gaat. Interessant is dat de ontwikkelaar dit keer ook de opbouw van de game laat aanvoelen als een soort achtbaan, waarin we over een wereldkaart heen en weer schieten tussen vele verschillende gameplaytypes. Zo speelden we klassieke 2D-levels en supersnelle 3D-levels, maar ook rustigere 3D-levels waarin we met een eigen avatar en een vlammenwerper aan de slag gingen.


Na amper een uur spelen kunnen we nog niet echt oordelen of deze combinatie van verschillende gameplaytypen voor een leuke variatie zorgt, of juist voor een warrigheid aan onuitgewerkte elementen. Het is in die zin wel wat zorgbarend dat de besturing behoorlijk verschilt tussen deze typen gameplay, waardoor het gevoel van beheersing voortdurend ontbrak. Daarbij bestaat een achtbaan uit pieken en dalen en dat lijkt deze opbouw dan ook te kennen, omdat sommige levels veel vloeiender voelden dan anderen. Al met al lijkt er behoorlijk wat plezier te zijn te beleven in de nieuwe Sonic, maar lijkt het mengelmoesje aan gameplayelementen en -variaties er ook voor te zorgen dat het uiteindelijk wat gaat ontbreken aan coherentie en afwerking.
Wel lijkt men met het avatarsysteem iets in handen te hebben met aardig wat potentie voor de wereld van Sonic. Zoals in vele games mag je hier een personage helemaal zelf uitvogelen: kleuren, handschoenen, outfits, stekeltjes, ringetjes, noem het maar op. Je speelt langzamerhand nieuwe items vrij waarmee je een custom personage kunt maken, dat niet echt lijkt op de bekende personages maar wel helemaal past in dat typische stijltje.


Waar de meeste games met een ‘eigen’ personage nogal geforceerd overkomen, zou de spelwereld van Sonic nog best eens kunnen opleven door het te vullen met een soort ‘community’ van Sonic-personages. Het verhaal lijkt namelijk meer van hetzelfde, maar misschien is zo’n uitlaatklep voor de fanbase nog beter om voor de sfeer te zorgen. Zelfs voor de multiplayer zit hier nog wel een toekomst in. In hoeverre Sonic Team dit allemaal heeft uitgedacht en gecombineerd met de vele andere gameplayelementen in Sonic Forces konden we nog niet uitvogelen toen we zaten te Switchen in de achtbaan. Zodra we zijn bijgekomen van de testrit laten we dat natuurlijk wel weten in de review!