Op uitnodiging van Mindscape reisde ik af naar Amstelveen om daar zelf aan de slag te gaan met de nieuwe racegame GRIP: Combat Racing die gepland staat voor een release in de herfst van dit jaar. In het zaaltje dat ik binnen stapte, stonden vier grote televisies opgesteld met een PC, een PlayStation 4, een PlayStation 4 Pro en een Switch. Op alle vier de systemen draaide een vroege versie van GRIP en ik kreeg de mogelijkheid om de game op alle systemen te spelen.


Stukje geschiedenis
GRIP is een supersnelle arcade racer waarbij het draait om snelheid, boosts en nog meer snelheid. Veel gamers zullen bij het zien van de game direct moeten denken aan de klassieke racegame Rollcage. Die verscheen in 1999 en kenmerkte zich door de auto's die tegen muren en ondersteboven konden rijden. Dat GRIP zoveel op Rollcage lijkt is niet zo gek als je de historie van de game hoort. De ontwikkeling van GRIP begon namelijk toen een fan van de Rollcage games in contact kwam met een ex-ontwikkelaar van die serie. Zij hadden zoveel passie voor de Rollcage games dat ze besloten om ervoor te zorgen dat de game ook op moderne computers gespeeld kon worden. Dat liep wat uit de hand en uiteindelijk begonnen ze samen de ontwikkeling van een opvolger van de Rollcage games.

Dat is dus GRIP: Combat Racing geworden. Na een tijdje kwam dit ook op de radar van uitgever Mindscape en die besloot om ze te ondersteunen, zodat de game daadwerkelijk afgerond kan worden en in de winkels zal verschijnen. Een mooi verhaal dat laat zien dat er in de huidige markt nog genoeg ruimte is voor echte passieprojecten, zoals ik GRIP wel durf te noemen. In 2016 verscheen er al een early access versie van GRIP en sindsdien zijn er ruim 40.000 racers te vinden in de wereld van GRIP. Die leveren veel feedback waar de ontwikkelaars gretig gebruik van maken om de game te verbeteren. De versie die ik mocht spelen zag er dan ook al behoorlijk goed en compleet uit. Nog niet alle modi waren speelbaar, maar een release in de herfst lijkt me zeker haalbaar.


Verschillende systemen
Van de verschillende systemen waar ik de game op kon spelen was, niet geheel verrassend, de PC-versie het meest vloeiend. De framerate liep super vloeiend en voor zover mijn oog dat kan zien was het zeker wel een vaste 60 frames per seconde. Overigens zag de game er verder ook al goed uit met veel felle kleuren, lichteffecten en de nodige ontploffingen. Op de PS4 en PS4 Pro zag het er ook goed uit, maar leek de game niet de 60 FPS te halen. Voor de PlayStation 4 niet heel verrassend, maar op de Pro had ik dat eigenlijk wel verwacht. Hopelijk kunnen ze dit nog wel even opkrikken voor de uiteindelijke versie. Grafisch gezien was de Switchversie de minste van de vier platformen, maar toch was ik onder de indruk van de kracht die ze uit dat apparaatje weten te halen. De game loopt namelijk wel gewoon super vloeiend over het scherm en ze bieden ook een split-screen mode voor twee spelers aan. Daarmee kan dit een geweldige multiplayer game worden voor onderweg. Overigens bieden de overige platformen een split-screen optie tot vier spelers, iets dat tegenwoordig een unieke feature lijkt te zijn bij nieuwe games.

Tijdens mijn speelsessie heb ik alleen de twee-speler split-screen gespeeld en dat was al dikke fun om te spelen. Zeker in de modes waarin je elkaar dwars kan zitten met allerlei wapens is het natuurlijk mooi om direct te kunnen zien wat de impact bij de andere speler is. Zo zijn er wapens die de rest van het speelveld vertragen en die spelers lijken dan door een soort donkere warp tunnel te rijden. Niet leuk om op jouw scherm te zien gebeuren, maar wel als dit bij die vriend naast je op de bank gebeurt.


Modes
Ik speelde dus een vroege versie, maar die bood wel al toegang tot verschillende modes binnen de game. Standaard races, racen met wapens, deathmatch en een mode genaamd 'Carkour'. In de Carkourmode is het de bedoeling om een serie stunts uit te voeren en dat klinkt makkelijker dan het is. Nieuwsgierig naar deze nieuwe mode startte ik die vol goede moed op, om hem na enkele mislukte pogingen in het eerste level alweer af te sluiten. Dit lijkt een mode te gaan worden waar je echt je tanden in moet zetten om alle 19 levels te kunnen voltooien. Hier ligt echter ook niet de nadruk van GRIP, want dat zijn echt de race en schiet levels. Daar draait het om snelheid, reactievermogen en goed gebruik maken van de mogelijkheden in de verschillende levels. Doordat je wagen zo snel gaat, kan die ook op muren en plafonds rijden. In de makkelijkere racebanen geeft dit je de mogelijkheid om power-ups op te pikken die op muren zijn geplaatst, maar in de wat lastigere levels word je al snel gedwongen om van de normale baan af te gaan zodra daar grote obstakels in de weg staan. En soms loont het ook de moeite om een kleine omweg te nemen om nog even een extra boost of power-up op te pikken.

Ik kon ook even proeven van de deathmatch mode, maar die maakte nog niet zoveel indruk. Het level dat ik speelde was te klein om met de snelle wagens op een fatsoenlijke manier een tegenstander te grazen te nemen. Maar dit is dan ook geen speerpunt van de game; dat is het racen met en vooral tegen elkaar. En dat lijkt wel goed te zitten.


Conclusie
Mijn eerste indruk van GRIP is zeer positief. Het lijkt een goede opvolger van Rollcage te worden met dezelfde nadruk op razendsnelle actie. GRIP moet in de herfst van dit jaar verschijnen en het heeft er alle schijn van dat dit een leuke titel gaat worden. De ontwikkelaars beloven na de lancering van de game nog nieuwe tracks toe te voegen zonder daar extra geld voor te vragen. Het zou me niks verbazen als zich een hechte en actieve community gaat vormen rondom deze game en dat we straks competities en toernooien georganiseerd gaan worden. Maar ook voor de meer casual gamer kan dit een heerlijke game gaan worden, al is het maar vanwege de split-screen mogelijkheden.