Ineens was ‘ie daar; de Hitman HD Enhanced Collection. Uit het niets aangekondigd en een paar dagen later al verkrijgbaar in de digitale gameshops van Sony en Microsoft. Deze collectie bevat een bijzondere combinatie spellen, namelijk ‘fan-favorite’ Hitman: Blood Money en het wat minder geprezen Hitman: Absolution. Twee titels in dezelfde reeks die eigenlijk niet meer van elkaar kunnen verschillen. Wij hebben een digitaal exemplaar in handen gekregen en voor je uitgezocht of deze spellen de tand des tijds hebben doorstaan.


Terug naar de roots
Laten we beginnen bij Blood Money. Deze titel wordt al jaren geprezen als een van de beste games in niet alleen de Hitman-franchise, maar het hele stealth-genre. Waar we in de meest recente Hitman-games op avontuur gaan in grote zandbakken waar bijna letterlijk alles mogelijk is, speelt het verhaal van Blood Money zich af in kleinere zandbakjes. Wie Hitman (2016) of Hitman 2 (2018) heeft gespeeld weet dat diens spelwerelden bezaaid zijn met schroevendraaiers, rattengif, bijzondere wapens en vreemde kostuums waar je op een zo creatief mogelijke manier je doelwitten mee uit kunt schakelen. In Blood Money is ook vrijwel alles wat je ziet liggen bruikbaar, maar alle voorwerpen in de omgeving zijn door de ontwikkelaar geplaatst met een reden. Echter word je als speler nooit verplicht om dit ook te gebruiken. Daarnaast kent Blood Money een erg gevarieerd scala aan levels. Waar je in de oudere Hitman-games vaak meerdere levels speelde op dezelfde map, of meerdere sneeuwlevels had, is dit in Blood Money een stuk gevarieerder en meer in lijn met de moderne Hitman-games. 


Niet echt vernieuwd
Ook is het mogelijk om de levels te doorlopen met behulp van een first-person camerastandpunt. Een functie die ontbreekt in recentere spellen in de serie. Hier worden de te plegen moorden gelijk een stuk persoonlijker en soms ook zeker gruwelijker door. Het is alleen jammer dat de besturing van het spel nog steeds aanvoelt alsof je een game uit het begin van de 21e eeuw speelt. Ontwikkelaar IO Interactive heeft voor deze release beloofd de controls aan te pakken, maar het spel bestuurt nog steeds vrij houterig. Ze hadden er goed aan gedaan om het spel meer aan te laten voelen als een spel van vandaag de dag, maar op wat veranderingen aan de analoge stick na speelt het nog even clunky als toen het spel verscheen in 2006. Ook missen er een aantal mogelijkheden uit de modernere Hitman-spellen. Zo kun je bijvoorbeeld vijanden die in je weg staan niet even knock-out slaan om ze vervolgens op te bergen in een kast. Je moet ze eerst vanachter grijpen als een human shield, alvorens je met je pistool een gat in hun fontanel slaat. Je moet bij Blood Money dus iets realistischer nadenken dan bij de recentere spellen in de franchise.

Stiekem gewoon de oude game
Het spel kent een vloeiende framerate van 60 frames per seconde en draait als een trein. Daarnaast heeft de resolutie een flinke upgrade gekregen, wat vooral merkbaar is op 4K tv’s. Grafisch ziet het er, op wat vernieuwde belichting na, helaas niet anders uit dan de oude game op een hogere resolutie. Blood Money is nog altijd een fantastisch spel, maar aan het eind van de dag speel je met deze ‘remaster’ jammer genoeg eigenlijk gewoon de oude game. Betreurenswaardig, want door de game te upgraden naar de standaarden van vandaag de dag had IO Interactive hier een nog veel betere game van kunnen maken. 


Vreemde eend in de bijt
Absolution is een beetje het lelijke eendje van de Hitman-franchise. Waar de rest van de serie vooral draait om vrijheid en het uit kunnen spelen van een level op een manier die je zelf verzint, is Hitman: Absolution veel meer gesloten. Het spel is een stuk minder gefocust op creativiteit en het willen experimenteren met de verschillende voorwerpen die je vindt in de levels, en biedt daardoor een gestroomlijndere ervaring dan andere games in de reeks. Je verplaatst je vaak van A naar B door de wereld, waardoor je het spel grotendeels exact speelt hoe de ontwikkelaar wil dat je het speelt. Hierdoor kunnen ze onderweg meer laten gebeuren en zorgen ze dat jij precies te zien krijgt wat zij willen dat je ziet, op het moment dat zij willen. Zo mis je nooit een belangrijk gesprek of een bijzonder voorval, maar het gebrek aan vrijheid blijft vreemd aanvoelen voor een spel in de Hitman-reeks. Vind je een voorwerp, dan volgt er vrijwel altijd een scène waar je dit moet gebruiken. En met een druk op de knop kun je niet alleen zien waar vijanden lopen, nee, je kunt zelfs het hele pad zien waar ze langslopen. Dit maakt van Hitman: Absolution veel meer een actie-avontuur met stealth invloeden, dan een ware stealth-game waar de serie bekend om staat. 


Slachtoffer van z’n tijd
Is dit erg? Absoluut niet. In de tijd dat Absolution verscheen, aan het eind van 2012, was de industrie veel meer gefocust op het aanbieden van cinematische ervaringen. Het was een tijd waarin gamen meer mainstream werd en gameplay veelal ingeruild werd voor mooie omgevingen en gelikte tussenfilmpjes. Hitman: Absolution is hier een beetje een slachtoffer van, maar is op z’n eigen manier een heel toffe game. Het is alleen niet echt een Hitman-game.

Mooier op de PC
Waar Blood Money veelal lijkt op z’n oude versie in een HD-jasje, heeft Absolution een grotere grafische upgrade gekregen. Of ja, upgrade … het spel is voorzien van een groot deel van de effecten waar de pc-versie van de game destijds al van mocht genieten, maar die te zwaar waren voor de vorige generatie consoles. Het vreemde is dat het spel er vandaag de dag nog steeds beter uitziet op de pc, dan op de PS4 Pro en Xbox One X. Deze HD-upgrade beschikt over 4K-textures, maar door een vreemde manier van texture filtering zien ze er vaak, vooral in de verte, minder scherp uit dan op de pc. Daarnaast ligt er een soort scherptefilter over het scherm heen, dat de grafische pracht van het spel niet echt ten goede doet. Wel is het spel te spelen met een framerate van 60 frames per seconde, waar de framerate op de vorige generatie consoles nogal vaak kelderde als een baksteen wanneer er veel mensen in beeld verschenen. Wat dat betreft is deze HD-versie van Absolution absoluut verbeterd. 


Prijzig speelplezier
Hitman: Absolution is absoluut een goed spel en Hitman: Blood Money een nog betere game, maar het zijn beiden ervaringen voor een compleet ander publiek. De gamer die een hardcore stealth-spel wil spelen, komt bij Absolution van een koude kermis thuis. Terwijl de gamer die een cinematischere ervaring zoekt, de weg waarschijnlijk totaal kwijt gaat raken in het veel vrijere Blood Money. Het is dan ook bijzonder dat de spellen enkel in een set te krijgen zijn en niet los. Tel daarbij op dat IO Interactive de collectie, op het moment van schrijven, aanbiedt voor €59,99. Een prijs die erg hoog is voor twee games waar op de resolutie na maar weinig aan is veranderd. Je kunt op de Xbox One zelfs voor een paar euro de Xbox 360-versies van de games spelen. De gemiddelde remaster op de huidige generatie spelcomputers biedt toch wel wat meer dan deze collectie, en vaak ook tegen een scherpere prijs. Daarom kunnen wij, hoe goed de spellen ook mogen zijn, de Hitman HD Enhanced Collection op dit moment niet aanraden. Mocht je op zoek zijn naar een toffe stealth-ervaring, dan doe je er momenteel beter aan om het recent verschenen Hitman 2 op te pikken en ondertussen te wachten op een prijsverlaging voor deze HD-collectie.

Conclusie
Voor wie deze collectie is durven wij niet echt te zeggen. De spellen in de Hitman HD Enhanced Collection kunnen bijna niet méér van elkaar verschillen, en fans van de ene game vinden de andere game vaak niks en andersom. Daarnaast heeft de collectie een vrij heftig prijskaartje voor iets wat niet veel meer is dan ports van de pc-versies met hier en daar een kleine tweak. Blood Money is een absolute klassieker en Absolution is erg vermakelijk, maar wij kruipen voorlopig weer lekker achter Hitman 2.