Angstwekkende proloog
Zodra je The Blackout Club voor het eerst opstart krijg je de melding dat het slim is om de proloog te spelen. Die fungeert namelijk als een tutorial waarin je bekend wordt gemaakt met de controls en de basismechanismen van de game. Daarnaast is het ook de inleiding voor het verhaal van de The Blackout Club. Je speelt als een tiener in een woonwijk waar iets vreemds aan de hand is. Alle volwassenen gaan 's nachts namelijk slaapwandelen en veranderen daarbij in een soort zombies. De tieners hebben zich verenigd in The Blackout Club en gaan 's nachts op pad om bewijs te verzamelen van de situatie in de woonwijk. Uiteindelijk moet dit bewijs gedeeld gaan worden met de rest van de wereld, zodat iedereen weet wat er aan de hand is in deze wijk. Waar ik in eerste instantie een horror setting verwachtte te zien in de game, blijkt dit uiteindelijk allemaal wel mee te vallen. De proloog is veruit het meest angstaanjagende gedeelte van de game. Dit zie ik niet als een groot minpunt, maar het is wel iets om even rekening mee te houden.
's Nachts op pad
Als lid van The Blackout Club ga je dus 's nachts op pad in de wijk om diverse opdrachten uit te voeren, zoals het verzamelen van voorwerpen of het maken van foto's van bewijsmateriaal. Daarbij is het verstandig om zo stil mogelijk te werk te gaan om niet de aandacht van de slaapwandelaars te trekken. Dus je kan beter op zoek gaan naar een open raam waardoor je naar binnen kan sluipen dan zomaar de voordeur in te trappen.
Elke nacht is er een nieuwe missie in dezelfde woonwijk. Gelukkig speel je in de loop van de game nieuwe delen vrij, waardoor het speelgebied steeds iets groter wordt, en is er onder de grond nog een soort tunnelnetwerk waar je ook aan de slag moet. Daar komt bij dat elke nacht de omstandigheden veranderen, waardoor een open deur de volgende keer ineens op slot kan zitten. Of er kan een bewakingsdrone rond een huis vliegen, waardoor je extra op je hoede moet zijn. Hierdoor is elke missie weer een nieuwe puzzel om op te lossen en wordt het niet snel te makkelijk. Het had leuk geweest als er iets meer variatie in de omgeving had gezeten, maar het doet het speelplezier niet te kort. Tussen de missies ben je in het clubhuis om je personage van nieuwe vaardigheden te voorzien of om een nieuwe outfit uit te kiezen.
Ogen dicht!
Hoewel je in een woonwijk gevuld met zombies liever niet je ogen dicht doet, is dit wel wat de game van je vraagt. Met een druk op de knop sluit je jouw ogen en zie je een andere dimensie. Er verschijnt dan een spoor van rode voetstappen die je laat zien waar je naartoe moet, maar er kunnen ook verborgen boodschappen naar voren komen. En het meest belangrijke: alleen met je ogen dicht kan je 'The Shape' daadwerkelijk zien. Dit is een soort demoon die op je kan jagen als je te veel aandacht hebt getrokken tijdens een missie. Op het moment dat The Shape achter je aan komt gaat het horrorniveau wel even een stuk omhoog! Op die momenten merkte ik dat elk plan overboord ging en ik in paniek rondjes ging rennen, om maar niet gepakt te worden door deze onzichtbare figuur. Je kan je voorstellen dat dit nog extra versterkt wordt als je samen met je vrienden speelt en je een van hen door je headset in paniek hoort raken. Spannend en hilarisch tegelijk!
Samen rondrennen
Je kan ervoor kiezen om The Blackout Club in je eentje te spelen, maar de gameplay komt het beste tot zijn recht als je samen met een of meerdere vrienden de virtuele woonwijk gaat verkennen. Als je samen speelt gaat er wel wat van de spanning verloren, maar dit wordt goedgemaakt door het plezier dat je met elkaar beleeft. Het ene moment ben je met elkaar aan het uitzoeken hoe je het beste de opdracht kan uitvoeren zonder gepakt te worden. Het andere moment ren je als kippen zonder kop in het rond, omdat je te veel aandacht hebt getrokken en 'The Shape' achter je aan zit. Ik speelde de game samen met een vriend en we hadden behoorlijk wat plezier tijdens het spelen. Als je dit met zijn vieren kan spelen dan is het waarschijnlijk alleen nog maar leuker. Hier en daar liepen we tegen een bug aan en zelfs op een Xbox One X zag het er grafisch niet fantastisch uit. De afwerking had dus iets beter gekund, maar dat deed niets af aan het plezier dat we hadden aan het samen overleven.
Conclusie
The Blackout Club is een leuke game geworden, waarbij het vooral draait om de co-opervaring en minder om de spanning. In je eentje kan je de game wel spelen, maar dan mis je een groot deel van de fun. Heb je echter een of meerdere vrienden die ook wel geïnteresseerd zijn in deze game dan kan je hier samen flink veel plezier aan beleven.
