Al sinds 2010 produceert Bungie Destiny-games voor Activision Blizzard. Daarbij schuwde het nooit strategieën om in een korte tijd zo veel mogelijk geld uit de zakken van haar spelers te kloppen. Als je vanaf het begin Destiny 1 speelde en alle uitbreidingen kocht, dan was je ongeveer 175 euro kwijt geweest aan het spel. Voor sommigen was dat wat gortig voor een spel waar na amper drie jaar de stekker al uit werd getrokken om opnieuw te beginnen met een opvolger die maar weinig essentiële veranderingen doorvoerde en zelfs minder inhoud bood dan het origineel. Spelers hadden een donkerbruin vermoeden dat ze hierin de invloed konden ontwaren van kwaadaardige stiefmoeder Activision Blizzard, die Bungie dwong om winstmaximalisatie te verkiezen boven het ontwikkelen van een boeiende looter shooter.


Het kwam voor velen dan ook als een welkome verrassing toen dit jaar werd aangekondigd dat Bungie het contract met Activision Blizzard ging verbreken om het spel zelf uit te gaan geven als een free-to-play-game onder de titel Destiny 2: New Light. Tegelijkertijd werd de nieuwe uitbreiding Shadowkeep aangekondigd en de verwachtingen waren hooggespannen voor dit eerste onafhankelijke werk. Wat speelt Bungie klaar nu het is ontsnapt uit de kerkers van Activision Blizzard?

To the Moon
In Shadowkeep reizen Guardians af naar de maan. Deze locatie zal spelers van de eerste Destiny bekend voorkomen, aangezien het exact dezelfde omgeving is als in het eerste spel, maar dan met een fikse uitbreiding. Het gros van de nieuwe content moet hier worden gezocht, te weten: verhalende missies, twee nieuwe Strikes, de nieuwe Vex Offensive-modus, een nieuwe Raid en de nog te verschijnen nieuwe Dungeon. Het aantal nieuwe Strikes is wat aan de magere kant, maar kwalitatief zijn ze prima. Met name The Scarlet Keep Strike zit audiovisueel erg goed in elkaar, waarbij vooral de finale en de begeleidende opzwepende muziek voor aardig wat adrenaline kan zorgen. In Vex Offensive worden Guardians naar The Black Garden (wederom bekend uit de eerste Destiny) geteleporteerd om daar de opmars van de Vex te stoppen. Het is een modus voor zes spelers die lijkt op de Raids, maar het is een stuk korter en ondersteunt matchmaking.

Andere nieuwe gameplay-elementen die zijn doorgevoerd zijn het nieuwe Armor 2.0-systeem en Finishers. Armor 2.0 stelt spelers in staat om Mods te installeren in verschillende onderdelen om zo een aantal perks te activeren. Zo kan je er bijvoorbeeld voor kiezen om je hand cannons aanzienlijk sneller te herladen of om meer weerstand tegen Void Damage te hebben. Het vermogen om uitrusting te personaliseren is een goede toevoeging, echter zal je er pas in de endgame veel gebruik van maken. Mods worden namelijk langzaam en willekeurig uitgedeeld. Bovendien verander je continu van gedragen voorwerpen totdat je in de buurt komt van de nieuwe level cap van 950 Power (of 960 Pinnacle Power voor de hardcore speler), waardoor het vaak de moeite van het installeren niet waard is.

Finishers zijn een minder ingrijpende verandering. Het stelt spelers in staat om een vijand af te maken wanneer deze op ongeveer één derde van zijn leven is. Met een druk op G speelt dan een spectaculaire animatie af. Het ziet er leuk uit, maar in de praktijk heeft het vaak niet zoveel nut. De animatie duurt een paar seconden, gedurende welke je niet onschendbaar bent. Bovendien volstaat voor zwakkere vijanden een normale melee-aanval en die is veel sneller. Om het toch een bestaansrecht te geven heeft Bungie Finishers gekoppeld aan bounties en een aantal Mods die je bijvoorbeeld meer Glimmer geven als je een vijand kapotmaakt met een Finisher. Wat ook jammer is, is dat de afgespeelde animatie altijd dezelfde is. Wil je wat afwisseling? Dan mag je je naar de Eververse-winkel begeven waar nieuwe Finishers beschikbaar zijn voor ongeveer acht euro per stuk. Is dit die net gewonnen onafhankelijkheid?  Ten slotte zijn er ook drie “nieuwe” Crucible maps. De aanhalingstekens zijn op zijn plaats, want slechts één is echt nieuw. De andere twee stammen uit, je raadt het al, de eerste Destiny.


Het begin van het begin
Ooit werd Destiny aangekondigd als online FPS die zich in verhaalvertelling kon meten met spellen als Mass Effect. Hoewel deze illusie in 2014 al overtuigend werd gebroken, maakt Bungie in haar aanprijzingen nog altijd gewag van een boeiende verhaalmodus. In Shadowkeep ontdekt Eris Morn, een Vendor NPC uit het origineel, een gigantisch piramidevormig artefact op de maan. In haar wijsheid noemt ze dit 2001: A Space Odyssey-achtige object The Pyramid. Het artefact blijkt Nightmares te huizen en heeft een mysterieuze invloed op haar. Bovendien manifesteert het overal de geesten van overleden Guardians en maakt het sommige vijanden sterker. Tijd om te ontdekken wat er allemaal aan de hand is in die piramide dus. Helaas is de beschrijving van de opzet van het verhaal meteen ook een accurate samenvatting van het plot. Wat hier wordt aangeboden is een twee uur durende proloog die met behulp van behoorlijk wat grinden wordt opgerekt tot vijf uur. Het is echt ondermaats. Sommige spelers lijken te geloven dat de rest van de verhaalmissies gedurende het komende jaar episodisch worden gelanceerd, maar Bungie zegt hier in de roadmap van het huidige seizoen niets over. Het verleden leert ons dat het goed tot de volgende uitbreiding kan duren voor het verhaal weer wordt voortgestuwd.


De vier seizoenen
Met Shadowkeep introduceert Bungie een nieuwe invulling aan de Seasons die het spel al kende. Tegenwoordig is een Season vergelijkbaar met de term zoals die wordt gebruik in spellen als Fortnite. Een seizoen duurt iets minder dan drie maanden en geeft spelers honderd tiers, levels of wat dan ook om te ontgrendelen. Een deel van de beloningen is gratis beschikbaar, maar voor de lucratieve bonussen moet een Season Pass worden aangeschaft. Deze zullen worden verkocht voor tien euro per stuk, maar de huidige Season Pass zit inbegrepen bij aankoop van Shadowkeep. Op deze manier lijkt Bungie een slaatje te willen slaan uit het huidige free-to-play-model. Op zich geeft het systeem een aardig gevoel van voortgang, aangezien levelen nu in ieder geval iets betekent, wat voorheen niet het geval was voor veteranen. Er moet echter wel behoorlijk wat gespeeld worden om alle beloningen vrij te spelen en ook zijn er nu al vier seizoenen aangekondigd. Het is maar de vraag of veel spelers zin hebben om zoveel tijd en dertig euro te stoppen in veelal cosmetische geinigheidjes.


Conclusie
Shadowkeep is niet de revolutionaire uitbreiding die een keerpunt markeert in het bestaan van Destiny. Daarvoor is de inhoud voor 35 euro te mager en zijn de verbeteringen te incrementeel. Wat het biedt is simpelweg meer Destiny 2 en dat is in de huidige staat van het spel niet mis. Al met al is het spel er namelijk nooit beter aan toe geweest. We zijn nu immers vier uitbreidingen verder, waardoor het totale aanbod aan planeten, wapens en activiteiten groot genoeg is om aardig wat afwisseling te bieden. Het aandeel van Shadowkeep daarin is echter zo gering dat het een goed idee is om eerst de gratis versie van Destiny 2 goed door te spelen voordat je een aankoop van deze nieuwste uitbreiding overweegt.