Nadat ik voor de tweede keer in Japan geweest was had ik mij voorgenomen om de volgende keer een reis door het land te maken. Ik wou meer van het land zien. Deze reis zou meer gaan kosten, omdat ik langer op vakantie wou en me meer moest verplaatsen. Ik heb hier ongeveer twee jaar voor gespaard en ben de laatste maanden druk bezig geweest met het uitzoeken van de plekken die ik wou bezoeken. Uiteindelijk heb ik een reis gemaakt langs vijf verschillende bestemmingen, namelijk Fukuoka, Osaka, Nagoya, Sapporo en Tokyo. Ik kan concluderen dat dit de beste reis ooit is geweest. Ik heb zoveel meegemaakt, dat ik wel een heel boek vol zou kunnen schrijven. Uiteindelijk heb ik het weten samen te vatten in een kort verhaal. Leest wel een stuk makkelijker.


Om maar gelijk te beginnen, mijn eerste bestemming was Nagasugai, Fukuoka. De sfeer is hier heel anders dan wat ik gewend was in Kamurocho. De stad is wat ruimer opgezet, minder smalle straten, en er rijden veel meer taxi’s rond. Wat ik echt wil vertellen is mijn avontuur in de taxi.

Ik wou wat van de stad zien en liet mij rondrijden. Een doel had ik niet echt; ik vroeg de chauffeur om gewoon te gaan rijden. Ik moest even tot rust komen na de lange reis. Ik was namelijk de vorige dag geland en had niet zo goed geslapen helaas. De naam van de taxichauffeur was Suzuki en hij was niet zo spraakzaam. Hij werkte nog maar zes maanden als taxichauffeur dus ik dacht dat hij nog moest leren om gesprekken te voeren. Persoonlijk vind ik dat een taxichauffeur een gesprek moet kunnen voeren, anders is het zo saai in de taxi.

Tijdens mijn taxirit kwam er ineens een hele dikke auto naast ons rijden, die ons leek uit te dagen voor een wedstrijd. Ik vond dit wel apart, maar de taxichauffeur legde mij kort uit dat hij vaker wedstrijden op straat reed en dit in opdracht deed voor de politie.  Er is namelijk een bende actief die straatraces doet. Ze noemen zichzelf de Devil Killers. Suzuki hielp de politie om deze bende aan te pakken. Hij bleek zelf ook een goede straatracer en won de wedstrijd. Hierna zette hij mij netjes af bij mijn hotel. Het verschil in rijstijl was erg groot. De gehele rit kwam het gezicht van Suzuki mij bekend voor. Later in bed zat ik hier nog eens over na te denken en bedacht ik mij dat hij wel heel erg op Kiryu Kazuma leek. Daarna kwam de gedachte in mij op dat dit niet mogelijk was. Kiryu was die man van het weeshuis. Die zal nog wel gewoon op zijn kinderen passen, toch?

De volgende dagen gingen razendsnel voorbij en voordat ik het wist was het tijd om te gaan naar mijn tweede bestemming. Ik heb zelfs nog ramen leren maken door de eigenaar van een stalletje te helpen. Dat was erg leuk en vermakelijk.


De tweede stop was in Sotenbori, Osaka. Sotenbori staat bekend als erg druk entertainmentgebied. Hiervan is niets gelogen; er is een hostess club en overal wordt reclame gemaakt voor idolen. Op een avond zat ik in een bar waar toevallig stand-up comedy gedaan werd door verscheidene mensen. Een van deze meisjes genaamd Haruka kwam mij vaag bekend voor. Ik kon het niet helemaal plaatsen. Als ik het vraag aan een van de andere mannen zeggen zij mij dat ze een opkomend idool is. Dit maakt mij niet veel wijzer, maar het zal zo zijn.

Een dag later slenter ik door de straten van Sotenbori, wat overigens erg mooi is met de vele decoraties en ornamenten in de huizen. Plots zie ik een bordje van Sky Finance. Dat komt me bekend voor. Het kan toch niet zo zijn dat Shun hier ook is. In mijn voorgaande verhaal heb ik al een avontuur met hem beleefd. Ik stap Sky Finance binnen en warempel: ik tref Shun aan. Hij heeft het op dat moment erg druk, maar we spreken af om in de avond een te gaan drinken. Shun praat mij die avond bij wat er allemaal gebeurd is. Hij is erg druk bezig met het uitbreiden van zijn bedrijf naar Sotenbori. Dit levert wel veel stress op voor Hana in Kamurocho. Zij moet nu die tent alleen runnen en Shun vindt het soms wel lastig. Ik heb een plezierige avond met hem en wens hem veel succes met zijn bedrijf. Na nog een paar dagen in Sotenbori doorgebracht te hebben werd het weer tijd om verder te gaan.

De derde plaats die ik bezocht is Kineicho, Nagoya. Ik was hier maar kort. Het lukte mij niet om in één keer vanuit Osaka naar Sapporo te gaan. Nu lijkt dit niet een hele logische tussenstop. Dat was het ook niet, maar het kwam nu zo uit. Omdat ik hier maar kort was, kan ik er niet veel over zeggen. Wel ben ik hier losgegaan in de arcadehal. Met de drumstokjes slaan op grote trommels in Taiko Drum vond ik erg leuk en had ik nog niet eerder gedaan in Japan.

Twee dagen later ben ik snel doorgereisd naar het noorden van Japan, naar Tsukimino, Sapporo. Hier ben ik een week geweest en heb ik mij uitstekend vermaakt.  De Sapporo TV Tower is wel het meest indrukwekkende wat ik hier heb gezien. Je kunt er ook niet echt omheen; hij is namelijk immens. De ijssculpturen waren erg mooi vormgegeven. Die Japanners blijven toch precies in alles wat ze doen. Vanuit Tsukimino is het erg gemakkelijk om de bergen in te gaan.  Dit heb ik ook gedaan en ik ben zelfs op jacht geweest! Ik kan uiteindelijk wel concluderen dat ik een slechte jager ben, maar het avontuur was het meer dan waard.


Het einde van mijn reis naderde en ik wou het graag eindigen waar het allemaal begon voor mij, namelijk in Kamurocho, Tokyo. Ik reisde dus van Tsukimino weer helemaal af naar het midden van Japan naar Kamurocho. De stad begint al een beetje aan te voelen als thuiskomen in Japan. Het klinkt misschien gek, maar zo voelt het wel. Veel is er niet veranderd in die twee jaar dat ik er niet geweest ben. Nog steeds kan ik hier honkballen, darten, videospellen spelen in de arcadehal etc. Ik vermaak mij hier nog twee dagen en vlieg dan weer terug naar Nederland. Er kwam een einde aan dit geweldige avontuur.
Japan is en blijft toch een prachtig land. Ik hoop hier in de toekomst nog een keer heen te kunnen gaan.


Disclaimer: Karel is een fictief personage dat door de schrijver in de wereld van Yakuza is geplaatst. Verdere personages en de genoemde activiteiten komen overeen met de remaster van Yakuza 5. Yakuza 5 is de meest ambitieuze titel van de drie remasters. Met vijf personages en vijf locaties is het ook het grootste Yakuzaspel. Daarnaast zit het tjokvol met content. De taximissies en het jagen in het noorden kunnen je alleen al uren zoet houden. Verder is het verhaal van Haruka origineel en een stuk luchtiger ten opzichte van de verhalen van de overige personages. De andere personages die je onder de vingers krijgt zijn oudgedienden Kiryu, Shun en Taegi en als laatste de nieuwkomer en grote onbekende Tatsuo Shinada. Tatsuo is een voormalig honkbalspeler die van beroep is veranderd; hij is nu schrijver.

Yakuza 5 draait op een andere engine dan de voorgaande twee delen, waardoor het spel er minder gedateerd uitziet. Je blijft natuurlijk zien dat het om een remaster van een PlayStation 3-spel gaat, maar dan wel een spel aan het einde van die generatie. Dit is het laatste deel uit de remastertrilogie van deel 3, 4 en 5 en ik kan ze allemaal aanraden, maar deel 5 blijft wel mijn favoriet.