De mannen en vrouwen van de Tsjechische Amanita Design zijn meesters in het maken van griezelige handgetekende wondere werelden. Games zoals Samorost en Machinarium zijn daar het bewijs van. In Creaks duik je wederom in een wereld vol vreemde wezens en levende objecten.

 


De game begint in de slaapkamer van een man. Na een kleine aardbeving valt een stukje behang van zijn muur af en ontdekt hij dat er een groot gat achter verscholen was. De mens is nou eenmaal nieuwsgierig en hij besluit om er doorheen te gaan. Alice in Wonderland deed het immers ook. Al snel vindt hij een ladder die naar een immense ondergrondse grot leidt. De ladder stopt aan de top van een gigantisch zwart herenhuis dat enigszins victoriaans oogt. Het huis is uiteraard niet onbewoond.

De opvallende handgemaakte grafische stijl is het sterkste punt van deze game. De atmosfeer en ontwerpen zouden zo uit de koker van Tim Burton of Neil Gaiman kunnen zijn gekomen. Het is dreigend en donker, maar tegelijk ook speels, vergelijkbaar met hele oude kinderboeken. In het huis komt onze hoofdpersoon agressieve vijanden en meer vriendelijke mensachtige vogelwezens tegen. Het huis wordt aangevallen door een reusachtig beest en je helpt de vogelwezens om dit gevaar te verdrijven.


Voor Amanitafans is het belangrijk om te weten dat Creaks geen point & click game is. Desondanks staan puzzels ook in deze game centraal. Creaks heeft een hele rigide structuur: je gaat van puzzelkamer naar puzzelkamer en tussen de kamers door is er altijd een korte verhaalscène. De game heeft overigens geen dialogen; alle communicatie gaat via een vreemde taal en handgebaren.

In Creaks ben je in de vijf uur speeltijd voornamelijk die puzzelkamers aan het oplossen. Meestal moet je vanuit een beginpunt een eindpunt zien te bereiken, maar word je belemmerd door vijanden en andere obstakels. In de eerste kamers zijn er bijvoorbeeld robothonden, die al blaffend naar je toe rennen als je te dichtbij komt. Vechten is in deze game geen optie; zodra je wordt aangeraakt ga je dood. Daarom is het een puzzelgame. Je moet de looproutes van vijanden manipuleren. Dit doe je door op schakelaars te staan, aan hendels te trekken en door ze naar specifieke plaatsen te lokken. Alle vijanden zijn ook zwak voor licht en ze transformeren letterlijk in meubilair als ze erdoor geraakt worden.

Later in de game komen er meer vijandtypes bij. Zwevende kwallen, bijvoorbeeld, die, als hun horizontale route wordt geblokkeerd, ook verticaal kunnen bewegen. De meest uitdagende vijanden zijn de zwarte wezens die jouw bewegingen spiegelen.


Amanita Design is een ervaren hand in het maken van puzzelgames en alle mechanieken in de game worden op logische en vloeiende wijze aan de speler geïntroduceerd. Ondanks de relatief drukke art style zijn de puzzelcomponenten in de kamers altijd goed leesbaar. Wat dat betreft is het dus in alle opzichten een competente puzzelgame. Echter, tijdens het spelen wordt ook iets anders duidelijk: dit zijn allemaal puzzelelementen die we al in tig andere games hebben gezien. Er kwam bij mij door het gebrek aan originaliteit een sterk gevoel van déjà vu. Ik heb al eerder al deze handelingen met schakelaars en hendels verricht en ook de manieren waarop de vijanden werken is bekende kost. Hierdoor was het oplossen van de puzzels uiteindelijk weinig bevredigend en slechts zelden kwam dat magische ‘a-ha!’ gevoel bij het ontcijferen van een probleem.

Conclusie
Creaks is een mooie game met een unieke stijl en surrealistische muziek die op deskundige wijze de speler puzzels laat leren. Helaas reikt de originaliteit niet verder dan dat en zijn de puzzels ietwat zielloos. Alle puzzelelementen in deze game zijn al eerder in andere games vertoond. Ik heb zeker geen spijt van mijn tijd met Creaks, maar het is geen ervaring die mij bij zal blijven.