Wanneer komt The Legend of Zelda nou eens uit voor de PlayStation? Waarom komt er nooit een Super Mario uit voor de PC? Kan er ook eens een Halo voor de Switch uitkomen? Normaal gesproken getuigt het stellen van dit soort vragen van een opvallend gebrek aan kennis over de gamesindustrie. Het is nu eenmaal een ijzeren wet dat een spel ontwikkeld door een first party studio van Sony en ook uitgegeven door Sony alleen het daglicht zal zien als PlayStation-spel. Langzamerhand lijkt daar verandering in te komen, in ieder geval waar het port naar de PC betreft. Microsoft brengt al tijden alle Xbox-games uit voor Windows, waaronder ook de exclusieve Halo-reeks, en nu maakt ook Sony een gelijkaardige stap met het uitbrengen van Horizon: Zero Dawn voor de PC. Naar de beweegredenen van Sony kunnen we enkel gissen (promotie voor de PlayStation 5?), maar feit is dat nog nooit zo’n grote first party Sony-game speelbaar was op een systeem dat geen PlayStation in haar naam had.



A Second Dawn?
Horizon: Zero Dawn is een open world game die oorspronkelijk in 2017 voor de PlayStation 4 is uitgekomen. Destijds was Budgetgaming zeer te spreken over het spel, zoals ook te lezen is in onze review. Inhoudelijk is deze overzetting identiek aan het spel dat drie jaar geleden zoveel lof wist te oogsten, hoewel de Frozen Wilds-uitbreiding ook inbegrepen is. Dat laatste is zeker geen kattenpis, want hoewel de uitbreiding op is gezet als zijverhaal weet het een boeiender plot neer te zetten dan het basisspel, waarnaast het ook nog eens interessante nieuwe wapens en vijanden toevoegt die de gameplay naar een hoger niveau tillen. Afijn, dat Horizon een fijn spel was is vermoedelijk al bekend, afgaande op de gretigheid waarmee de aankondiging van de PC-versie werd ontvangen. Interessanter voor de geduldige PC-gamers is hoe het spel door de overzetting heen is gekomen.



De houterige scherpschutter
Toen de aankondiging van Horizon voor de PC mij ter ore kwam werd ik natuurlijk vooral enthousiast over de mogelijkheden om de toch al geslaagde grafische pracht naar waanzinnige hoogtes te stuwen, maar dit enthousiasme werd nauw op de voet gevolgd door gedachtes over nieuwe besturingsmogelijkheden. Noem me oud, noem me oldskool, ik geloof nu eenmaal dat spellen waarin veel gemikt en geschoten moet worden zich het beste met een muis laten spelen. Nu is het helaas zo dat games, ook shooters, tegenwoordig in eerste plaats voor de console worden ontwerpen en dat in principe alles is toegespitst op besturing middels een standaard controller. Bij Horizon is dat duidelijk niet anders. Hoewel Aloy in mijn handen opeens een ware Robin Hood is geworden, loopt ze ook wat minder soepel door de mooie open wereld heen. De binaire WASD-toetsen zijn vanzelfsprekend geen geweldige vervanging van de analoge sticks waarmee Aloy drie jaar geleden werd rondgeleid, maar de eigenaardige camera van Horizon weet dit op het moment nog wat erger te maken. De camera in dit spel is namelijk vrijwel altijd een beetje off center. In de praktijk betekent dit meestal dat Aloy zich ver links in het scherm bevindt. Om een of andere reden hebben de ontwikkelaars besloten om Aloys renrichting te koppelen aan zowel de camera als de bewegingstoetsen. Het zorgt ervoor dat recht vooruit lopen haast onmogelijk is; Aloy zal altijd een stukje naar links lopen tenzij je daarvoor corrigeert door de camera flink naar rechts te mikken. Op de console was dit voor mij geen probleem, waarschijnlijk omdat je van nature gaat compenseren door de analoge stick een tikje naar rechts te bewegen; iets wat met WASD-besturing niet mogelijk is. Dit probleem is inmiddels door de ontwikkelaars erkend, maar een oplossing zit nog niet in de pijplijn.

 



Het daadwerkelijke mikken en schieten daarentegen voelt heerlijk aan. Aloy is ineens in staat om vijanden van veraf binnen één seconde een pijl door het hoofd te jagen en ook 180- of 360-headshots zijn haar niet meer vreemd. Het moet gezegd worden dat het spel gebruik maakt van een simulatie van analoge stickbewegingen voor het mikken – wat in theorie niet ideaal is - en dat ook mouse acceleration aanwezig is, waar sommige spelers last van menen te hebben. Ik heb hier echter geen problemen mee ondervonden.

Toeters en bellen
Dan over naar het beste nieuws: Horizon: Zero Dawn ziet er fenomenaal uit in actie op de PC. Dat viel ook wel een beetje te verwachten, aangezien het origineel nog steeds een van de mooiste games op de PlayStation 4 is. Fijn aan de port is dat het standaard geconfigureerd is op de instellingen die qua grafische fideliteit exact overeenkomen met de PlayStation-versie. De gebruiker kan vanuit dat vertrekpunt zelf bepalen welke opties hij of zij omhoog of omlaag wil schroeven. Enige interesse in puzzelwerk is hierbij wel handig, aangezien sommige opties niet bijster veel effect lijken te hebben, maar wel de performance kunnen beperken. Hogere texture-instellingen hebben bijvoorbeeld niet zo’n groot effect als je misschien zou verwachten en de in-game anisotropic filtering is momenteel defect. Het is voorlopig aan te raden om in het aansturinsgprogramma van je GPU dit soort instellingen te forceren.

 



Los van alle fancy opties als SSAO en betere anti-aliasing zit de kracht van de port voornamelijk in de mogelijkheid om op hogere resoluties en framerates te spelen. Voor deze review werd gebruik gemaakt van een Ryzen 5 3600 en Radeon RX 5700 in combinatie met een LG 27GL850 Ultragear als monitor. Met deze specificaties liep het spel soepeltjes tussen de vijftig en zeventig frames per seconde op een resolutie van 1440p met de meeste instellingen op high of ultra. Hierin schuilt de ware troef die deze port boven het hoofd van de PlayStation 4-versie kan bengelen, want deze kon slechts 4K ‘neppen’ middels checkerboard rendering en liep maximaal op dertig frames per seconde. Nou was de framerate op de PlayStation al behoorlijk stabiel en voelde het geheel meestal lekker vloeiend aan dankzij onder andere knap gemaakte animaties. Alsnog was ik erg onder de indruk van de haarscherpe beelden die het spel zo’n zestig keer per seconde of me afvuurde.

Waar geport wordt, vallen spaanders
Zoals eerder al gezegd zijn PC-versies van games tegenwoordig eerder een leuke bijkomstigheid dan een hoge prioriteit; een beetje de nageboorte van een spannende nieuwe release. Soms lijken ontwikkelaars te zijn vergeten hoe een spel kundig voor de PC te optimaliseren of denken ze uit gemakzucht dat het al gauw voldoende is. Hoewel ik zelf maar weinig problemen ben tegengekomen (mijn grootste obstakel is de vreemde besturing i.c.m. de camera), past Horizon helaas goed in deze vervelende trend. Vele gebruikers hebben namelijk melding gemaakt van een heuse waslijst aan narigheden waar het spel door geplaagd wordt. Topsystemen met hoogwaardige videokaarten als de RTX 2080Ti die amper boven de dertig frames per seconde uitkomen, crashes bij het opstarten, crashes tijdens het spelen, niet-werkende slow motion bij het mikken, gebrekkige herkenning van HDR-modus en willekeurige stotteringen. Dit zijn slechts enkele van de problemen waar spelers in de eerste week mee te maken hebben gehad. Dit in achting nemende is het niet handig dat vrijdag 14 augustus – een hele week na de lancering – pas de eerste patch uitkwam. Deze patch verhielp bovendien alleen crashes voor sommige gebruikers. Blijkbaar heeft het uitroeien van alle bugs en ontwerpfouten meer voeten in aarde dan de ontwikkelaars hadden gedacht, wat me doet denken dat het verstandig was geweest om het spel een maandje later uit te brengen.

 



Conclusie
Horizon: Zero Dawn is een van de beste open world games van deze generatie. Dat is in drie jaar tijd amper veranderd. Mysterieus is de verschijning van een Sony-spel op de PC zeker te noemen, maar spelers die enkel op de PC gamen zullen niet klagen dat ze de kans krijgen om zo’n mooie exclusive te spelen. Wat dat betreft is het jammer dat de huidige staat van de port het zo moeilijk maakt voor sommige spelers om ten volle van de game te kunnen genieten. Of een bepaald systeem getroffen wordt door de controversiële bugs lijkt momenteel volstrekt willekeurig. Het is daarom een goed idee om even te wachten tot de meeste problemen verholpen zijn. In mijn ervaring was het spel echter een mooiere en sterker presterende game dan de PlayStation 4-versie, vandaar dat de score niet zo laag uitvalt als je misschien zou vermoeden op basis van alle bekende problematiek. Wanneer de game enkele updates heeft gekregen kun je gemakkelijk een halve budgie aan de score toevoegen.