Scott Pilgrim is een ietwat vreemde relikwie van een decennium geleden. Het was in 2010 even hip toen er een redelijk populaire film ervan uitkwam met Michael Cera in de hoofdrol. Dat was tevens het jaar waarin de graphic novel afliep en ook de game uitkwam. Die game maakte indruk en verwierf cultstatus, maar werd wegens een conflict met auteursrechten in 2014 uit digitale winkels verwijderd. Het is dan nu eindelijk terug met deze Complete Edition. Helaas verhoudt de game zich tegenwoordig een stuk minder goed.

Scott Pilgrim omzetten naar een game was geen hogere wiskunde. De graphic novel van Bryan Lee O’Malley zit namelijk helemaal vol met videogame-referenties. De absurde plot leent zich ook goed voor games. Scott is een doelloze drieëntwintigjarige muzikant die op een dag zijn droommeisje ontmoet. Echter, hij mag haar pas daten als hij haar zeven kwaadaardige ex-vriendjes verslaat.

Dat is een perfecte opzet voor een sidescrolling beat ‘em up. Net als in de comics ga je in die zeven ex-vriendjes te lijf. Dat gebeurt in zeven levels met uitlopende, soms bijna buitenaardse, omgevingen. De spelopzet is in principe nog steeds net zo simpel als klassiekers zoals Double Dragon: loop naar rechts en mep onderweg alle vijanden dood. Dat doe je vooral met je vuisten, maar ook met de vele items (honkbalknuppels!) die je kunt pakken en gebruiken. Scott Pilgrim voegt daar wel een twist aan toe en dat is ook gelijk waar het een fout maakt.


Level Up
Deze game bevat namelijk een aantal RPG-elementen. Vijanden verslaan geeft XP en als je level omhoog gaat leer je nieuwe moves. Geen slecht idee, maar de uitvoerig is matig. De moves die je leert zijn namelijk vooral basisvaardigheden die eigenlijk standaard in beat ‘em ups zitten. Denk aan iets als de mogelijkheid om vijanden te kunnen gooien. Op level 1 voelt je personage daarom eigenlijk incompleet.

Scott Pilgrim bevat ook stats zoals strength, defense en speed die ook omhoog gekrikt moeten worden door eten te kopen met geld dat je van vijanden krijgt. Ook hier klopt de balans eigenlijk niet. Aan het begin voelt je personage zwak en traag. Pas met upgrades wordt de besturing dan eindelijk normaal. De game is trouwens niet grindy, want je ontvangt wel genoeg XP en geld tijdens de zeven levels. Het probleem is meer dat de eerste helft slecht voelt om te spelen omdat je personage te simplistisch is en hele beperkte vaardigheden heeft.


Net als 10 jaar geleden
De tweede fout die deze game maakt is dat het in alle opzichten een regelrechte port is van de originele game. Dat betekent dat oude bugs zoals onzichtbare vijanden en vastlopende levels er nog steeds in zitten. De online-component is helaas ook nog steeds compleet bagger. Dit is nou juist een game die je lekker samen met andere mensen wilt spelen, maar dat gaat heel moeilijk. Net als tien jaar geleden op de PS3 krijg ik allerlei errors en waren mijn medespeler en ik vaak niet gesynchroniseerd. Voeg daar een aantal crashes aan toe en je kunt het bijna onspeelbaar verklaren. Heel jammer dat Ubisoft voor deze re-release ogenschijnlijk totaal niet aan de game heeft gesleuteld.

De game is ondanks grote minpunten nog steeds wel leuk om te spelen. De soms indrukwekkende 16-bit pixel art en de heerlijke chiptune soundtrack van Anamanaguchi helpen daarbij. De baasgevechten tegen de exen zijn ook goed verzorgd en komen vaak met leuke gimmicks. Je bent er in zo’n vier of vijf uurtjes doorheen (normaal voor het genre), maar je kunt het daarna weer met andere personages opnieuw spelen.



Conclusie
Om eerlijk te zijn krijgt dit genre al vele jaren weinig representatie, dus Scott Pilgrim is hoe dan ook een welkom gezicht. Dit is gelijk een goed moment om de uitmuntende Streets of Rage 4, de moderne koning van het genre aan te bevelen. Scott Pilgrim kan daar niet aan tippen, maar het is nog steeds een aanrader als je even wat stoom wilt afblazen met een prima brawler.