Sword of the Necromancer is een dungeon crawler van de kleine studio Grimorio of Games. Deze studio heeft het geld voor het maken van dit spel bij elkaar gekregen via een Kickstarter. Bij het bekijken van de trailer werd ik gelijk enthousiast. De stijl van het spel deed mij gelijk denken aan de 2D The Legend of Zeldaspellen. Die stijl gecombineerd met dungeon crawler en de rogue-like elementen zorgden ervoor dat ik op voorhand al enthousiast was over deze kleine titel.


Sword of the Necromancer vertelt het verhaal van Tama en Koko. Koko is op een pelgrimstocht en Tama is haar bewaker. Tijdens dit avontuur wordt Koko vermoord en Tama geeft zichzelf de schuld daarvan. Zij wil kost wat kost Koko redden. Haar laatste hoop is een tempel die de kracht geeft om doden weer tot leven te wekken. Tama gaat deze tempel binnen en dat is het moment dat Sword of the Necromancer begint.

Tussen de levels van de kerker door krijg je meer achtergrond over Tama, Koko en hun reis. De relatie tussen de twee vrouwen wordt duidelijker. Dit wordt gedaan door middel van een visual novel. Je ziet dus achtergronden waar de tekst overheen wordt geplaatst. De tekst is wel volledig in het Engels ingesproken, al is de voice acting niet altijd even sterk. De relatie tussen de twee vrouwen levert een interessant verhaal op, wat gelijk het beste aspect is van Sword of the Necromancer.


Om een nieuw stukje van het verhaal te krijgen moet je dus een level van de tempel zien te overleven en de bijbehorende eindbaas verslaan. Sword of the Necromancer schiet op het gebied van de gameplay de plank nog wel eens mis. Het beste idee wat het spel heeft zit hem in de naam. Tama krijgt namelijk een zwaard waarmee ze gedode monsters weer tot leven kan wekken, welke dan voor haar gaan vechten. Van dit systeem maakte ik echter weinig gebruik doordat je namelijk maar vier items, wapens of monsters mee kunt nemen. De vier knoppen (D-pad) die je hiervoor tot je beschikking hebt gebruikte ik liever voor wapens en andere items dan voor herrezen vijanden. Items en wapens zijn namelijk veel handiger dan de monsters.

In het geval dat je gedood wordt door een monster of een eindbaas verlies je alle wapens en items die je op dat moment bij je draagt. Alleen op specifieke momenten (vaak na een baasgevecht) kun je wapens en items in een kist opslaan, waarna je ze wel weer kunt gebruiken als je doodgaat. Daar bovenop verlies je ook de helft van je opgedane ervaring. Dit betekent dus als je gedood wordt op level 4 je weer begint op level 2. Doordat het spel niet zo moeilijk is heb ik dit nooit als een groot probleem ervaren.

De verschillende verdiepingen van de tempel zijn iedere keer anders ingedeeld, waardoor je niet constant dezelfde gangen hoeft te doorkruisen. Naast dat ze er niet hetzelfde uitzien, zit er ook verschil in de vijanden die je tegen kunt komen. Echter is hier niet veel uitdaging uit te halen. De meeste vijanden zijn niet moeilijk om te verslaan. Ik had de hoop dat de baasgevechten meer diepgang zouden geven, maar dat is helaas niet het geval.  De eindbazen hebben geen veranderende aanvalspatronen of andere vormen. Dus als je eenmaal weet hoe ze aanvallen zijn ze vrij simpel om te verslaan.
Bewegen in de tempel is traag. Er is namelijk geen sprintknop. De enige mogelijkheid is een korte sprint. Dit verbruikt echter een bolletje van je magie, waardoor je dat niet constant kunt gebruiken. Dit zorgt ervoor dat ik minder plezier haalde  uit het verkennen van de verschillende verdiepingen in de tempel. Daarnaast is het soms irritant. Om naar het baasgevecht van een verdieping te gaan moet je namelijk een sleutel vinden die ofwel een monster vast heeft of die je hebt gevonden in een van de schatkisten. Hierdoor moet je soms een deel van die verdieping opnieuw doorlopen. Door de soms grote afstand tussen de sleutel en de kamer van het baasgevecht duurt dit onnodig lang.
Om toch nog wat plezier uit Sword of the Necromancer te halen kun je het spel met twee spelers op de bank spelen. Items en wapens kunnen met elkaar gedeeld worden en je kunt elkaar weer tot leven wekken als een van de twee het loodje heeft gelegd.


Uiteindelijk is Sword of the Necromancer niet helemaal wat het had moeten zijn. Het idee dat een zwaard monsters tot leven kan wekken is leuk, maar daar wordt te weinig gebruik van gemaakt. Daarnaast bevat het korte avontuur te weinig uitdaging om het nogmaals te spelen. Mocht je heel hard op zoek zijn naar een dungeon crawler, dan kun je Sword of the Necromancer eens een kans geven, maar ik denk dat er beter opties zijn binnen het genre.