Lang, lang geleden, in een universum hier ver vandaan, speelde ik regelmatig Weerwolven met vrienden. Een spel waarbij je in een kring zit en met je vingertje wijst naar wie je verdenkt van het opvreten van je dorpsgenoten. In de wereld waar we vandaag de dag in leven is dit echter helaas niet meer mogelijk vanwege alle beperkingen en gezondheidsrisico’s die het met zich meebrengt en dus zijn we aangewezen op online alternatieven. Na het immens populaire Among Us dat vorig jaar ineens een enorme sprong in speleractiviteit maakte is het nu de beurt aan Gnosia; een mix tussen Weerwolven en Among Us voor de eenzame speler.


Wie is het?
Gnosia is een visual novel die gepresenteerd wordt in potjes die tussen de vijf en twintig minuten per stuk duren, waarna het weer van vooraf aan begint. In deze potjes krijg je de taak om aan boord van een ruimteschip met je crewgenoten uit te vogelen wie de Gnosia, een alien die zichzelf vermomd heeft als bemanning, is of zijn. Iedere nacht wordt er een crewmaat verorberd waarna er weer met de digitale vingertjes gewezen mag worden naar wie men verdenkt, om zo hopelijk alle Gnosia in te vriezen en veilig verder te kunnen reizen in het ruimteschip. Jij en nog een ander bemanningslid zijn de enige personen die doorhebben dat jullie in een timeloop zitten en af en toe informatie met elkaar delen, maar dat is ook gelijk zowel de sterkte als de zwakte van Gnosia.


Groundhog Day
Het hele Groundhog Day aspect waarbij je constant hetzelfde herleeft met kleine veranderingen werkt ontzettend goed voor een spel als Gnosia. Geen enkel potje is hetzelfde, er wordt gewisseld van bemanningsleden en welke functie iedereen heeft, en zelfs het aantal crewgenoten verschilt per potje. Je crew beschikt over engineers en dokters die uit kunnen zoeken of iemand mens of Gnosia is, maar hier kan ook over gelogen worden, dus het is verstandig om je medepassagiers goed te leren kennen zodat je door hun leugens heen kunt prikken. Soms ben je zelf zelfs Gnosia en mag je de hele boel saboteren, waardoor je dus je hele strategie om moet gooien. Tijdens deze potjes vinden speciale events plaats die op de kaart van je ruimteschip aangegeven worden met een rode diamant. Vaak duren deze events twee of drie dagen, dus het is van uiterst belang dat de personen die hier deel van uitmaken in leven blijven, zodat jij meer informatie kunt verzamelen voordat de loop weer ten einde is. Uiteindelijk is het doel om te overleven, want dat is de enige manier hoe je het overkoepelende verhaal vooruitduwt.

Willekeur
Doordat de verschillende loops voor een groot deel gebaseerd zijn op RNG (random number generation, oftewel willekeur) kan het maar zo zijn dat je tientallen potjes op rij speelt waar geen events plaatsvinden, of waar belangrijke personen opgevreten worden door Gnosia, waardoor je dus weinig tot geen progressie maakt. Vooral in de eerste uren van het spel – waar je skills laag zijn en je nog niet echt over de mogelijkheid beschikt je crewmaten te overtuigen of tegen te spreken – kan het erg lastig zijn om te overleven, ook al heb je zelf al lang door wie de Gnosia is of zijn. Dit kan erg frustrerend zijn, en aangezien je veel sneller een level omhoog gaat wanneer je wint dan wanneer je verliest, kan het erg lang duren voordat je daadwerkelijke progressie maakt. Voeg daar de constant herhalende dialogen aan toe en het spel valt, na de eerste vijftien rondes die gebruikt worden om het spel uit te leggen, al snel in herhaling.


Rode draad
Toch wordt Gnosia nooit echt saai. Na een x-aantal loops (dat verschilt per speler) speel je de mogelijkheid vrij om loops te genereren waar gegarandeerd events in plaatsvinden. Op deze manier maak je dus gegarandeerd voortgang in het verhaal, mits je dus de belangrijke personages in leven kunt houden. In onze speelsessies kwam het regelmatig voor dat er ondanks het genereren van events toch geen event plaatsvond, wat dus betekende dat de persoon die dit specifieke event in gang moest zetten de eerste nacht al uitgeschakeld was door Gnosia. Thanks, RNG! Na het vrijspelen van meer skills gaat het echter steeds beter en na een potje of 150-250, afhankelijk van hoe goed je speelt, word je getrakteerd op de credits. Het spel kent ook nog een true ending, die veel meer voldoening biedt dan het standaard einde, maar het vrijspelen van dit einde is niet heel voor de hand liggend, dus het is aan te raden dit even op te zoeken wanneer je het einde nadert.

Handgeschilderd
Ondanks dat Gnosia alweer een spel is van een paar jaar geleden, dat oorspronkelijk het daglicht zag op de PlayStation Vita, ziet het er nooit verouderd uit. Er is gebruikgemaakt van handgeschilderde portretten en achtergronden die er erg mooi uitzien en het spel voorzien van een eigen smoel. Wel zien we hiermee ook gelijk de limitaties die zo’n grafische stijl met zich meebrengt, aangezien de portretten grotendeels statisch zijn en er zelden iets beweegt in het spel. Wat dat betreft is het een echte visual novel. Hoewel het spel helaas geen stemacteurs kent, mogen onze oren gelukkig wel genieten van een sterke soundtrack. Visual novel componist Q flavor (Mame Bakari) voorziet Gnosia van een paar flinke scifi-bangers en deze muziek sluit perfect aan bij wat er in het spel gebeurt. Jammer genoeg valt de muziek, net zoals de eerdergenoemde dialogen, na een tijdje wel in herhaling.


Frustrerende AI
Over het algemeen is Gnosia een prima spel. Door de manier hoe loops werken is het perfect voor korte potjes, maar ook leuk om in lange sessies te spelen. Toch gaat dit niet zonder haken en ogen. Eerder hebben we het al gehad over herhalende dialogen en muziek, maar vooral de AI van je tegenspelers kan soms enorm irriteren. Het is tijdens onze uren met het spel regelmatig voorgekomen dat bijvoorbeeld vier van de vijf overlevenden het ermee eens waren dat Setsu toch echt Gnosia is, waarna die vier mensen tijdens het stemmen allemaal zonder reden of verdenkingen op mij stemden, waardoor ik eruit vloog en de loop beëindigd werd. Je kunt dan niet terug naar een vorige save of een keuze overdoen. Je loop is voorbij en je mag opnieuw beginnen. Een ander voorbeeld is wanneer een engineer definitief bevestigt wie Gnosia is en er vervolgens direct gestemd kan worden om deze persoon in te vriezen, maar dit negen van de tien keer wordt tegengesproken door crewmaten die toch zelf willen beslissen wie Gnosia is en wie niet. Zulk onlogisch geouwehoer komt helaas vaker voor dan leuk is, wat het spel onnodig vertraagt.

Eén hand
Waar we Gnosia wel pluspunten toe willen kennen is de toegankelijkheidsopties waar het spel over beschikt. Zo kun je ervoor kiezen om door te buttonmashen de dialogen over te slaan die je al honderd keer hebt gelezen, maar nog veel handiger is het feit dat je het spel met één hand kunt spelen. Omdat ik tijdens de reviewperiode helaas vanwege een overbelaste pols m’n pols in verband moest wikkelen en moest laten rusten kon ik eigenlijk niet gamen, maar door deze optie was het toch nog mogelijk om enkel met mijn linkerhand verder te spelen. Het is even wennen, maar het kan en werkt perfect.


Uiteindelijk hebben wij ondanks de gebreken een hele toffe tijd gehad met Gnosia. De soms knotsgekke personages en de rode draad van het verhaal trekken je door het spel heen en ondanks dat er vrij veel herhaald wordt, is het gelukkig nooit saai. Toch hadden wij graag gezien dat het hoofdverhaal íets meer lineair zou zijn en ze iets vaker events zouden forceren om zo het verhaal vlotter te laten verlopen. Hoe dan ook zijn we erg gecharmeerd door Gnosia en kunnen we niet wachten om te zien wat ontwikkelaar Petit Depotto in de toekomst voor ons in petto heeft.

Conclusie
Gnosia biedt een tof singleplayer alternatief voor Weerwolven in een Among Us-sausje. Toch zijn er een aantal gebreken die roet in het eten gooien wat progressie betreft. Voor eenieder die ’s weekends Weerwolven met vrienden mist is Gnosia een prima vervanger, maar zij die een diepgaande visual novel verwachten kunnen beter elders kijken.