De endgame van Age of Calamity was een behoorlijke grind. Er viel een aantal leuke geheimen te ontdekken, maar daarvoor was een flinke tijdsinvestering nodig. Hoewel het leuk was om af en toe terug te keren en door wat levels heen te meppen, ging de glans er in deze fase van de game makkelijk vanaf. Weet het eerste deel van de uitbreidingspas van Age of Calamity hier verandering in te brengen? 


PS: Deze review bevat verwijzingen naar vrij te spelen elementen van Age of Calamity. Wanneer je het hoofdspel nog moet spelen en graag verrast wordt: niet lezen. 

Deze eerste uitbreiding gaat ervan uit dat de speler het spel heeft uitgespeeld en graag manieren zou hebben om de speeltijd nog wat te rekken. In feite bevat deze DLC slechts drie noemenswaardige toevoegingen aan de gameplay: het Flail-wapen voor Link, het Master Cycle Zero-wapen voor Zelda en een nieuw speelbaar personage in de vorm van een Battle-Tested Guardian. Deze zijn niet meteen beschikbaar na aanschaf van de DLC, maar moeten worden ontgrendeld in de nieuwe ‘hub’-locatie Royal Ancient Lab. Dit is in feite gewoon een netwerk van knooppunten die na ontgrendeling d.m.v. een betaling van de juiste grondstoffen een kleine bonus geven, zoals: de mogelijkheid om genezende appels te kopen, meer opslagruimte voor wapens of de benodigde ingrediënten voor een gerecht verlagen. Grotendeels quality of life-veranderingen dus, behalve de knooppunten die de drie nieuwe speeltjes vrijspelen. Deze punten bevinden zich echter vrij ver achteraan in het netwerk – de Battle-Tested Guardian zelfs helemaal achteraan – dus het kan even duren om daar te geraken. Het is te hopen dat je nog wat materialen over hebt van je tijd met het normale spel, want anders is het echt een flinke grind om alle grondstoffen te verzamelen. 


Om bij veel van de nieuwe spulletjes te komen moet je herhaaldelijk levels spelen waar de nieuwe Vicious-vijanden te vinden zijn. Dit zijn simpelweg grotere versies van al bestaande vijanden die regelmatig behoorlijk wat klappen nodig hebben voordat ze neergaan. Ook zijn deze missies minimaal voor personages van lvl. 78 gemaakt, dus alleen je favorieten kunnen mee, als die al sterk genoeg zijn. 

Als de grind eenmaal achter de rug is heb je dus de beschikking over twee nieuwe wapens en een nieuw personage om mee te spelen. De Flail is een geinig wapen dat vooral handig is voor groepen vijanden, maar het zal zeker geen vaste vervanging worden voor Links Master Sword omdat het die irritante lasers van Guardians niet kan reflecteren. De Master Cycle Zero is geweldig belachelijk en eveneens goed voor grote groepen vijanden. Het is tof om met Zelda op een motor over het slagveld te scheuren terwijl je Bokoblins onderwerpt aan je wielen. De moveset is ook vrij snel en een van de combo’s zorgt ervoor dat de Weak Point Gauge schade oploopt. Een prima wapen dus. De Battle-Tested Guardian wist me helaas minder te bekoren. Deze valt in dezelfde categorie als de Fairies en dat was het slechtste en minst leuke speelbare karakter in het basisspel. De Guardian is zo groot dat de camera het niet kan bijbenen, de aanvallen zijn log en langzaam en hij doet het bijzonder slecht tegen baasvijanden. 


Conclusie
Dit is slechts het eerste deel van de uitbreidingspas die uit twee delen bestaat. Grotere veranderingen zullen waarschijnlijk pas in november komen bij de volgende DLC. Tot die tijd is de pas alleen aan te raden voor mensen die echt alles al hebben gedaan in het basisspel en het niet erg vinden om weer een tiental uren te grinden om wat nieuwe wapens en een teleurstellend personage vrij te spelen. De quality of life-veranderingen zijn handig, maar hadden ook prima onderdeel kunnen zijn van een gratis update en voegen bovendien niet veel toe voor gamers die het spel al helemaal kapot hebben gespeeld.