Metroidvania is misschien wel het meest competitieve genre onder indie-ontwikkelaars. De (meestal) 2D-gameplay en vaak relatief simpele graphics passen binnen een beperkt budget, maar de unieke spelelementen van dit genre kunnen toch voor een onvergetelijke ervaring zorgen. Hoe brengt Ender Lilies: Quietus of the Knights, die begin dit jaar als Early Access-game begon, het er van af?



Land’s End, het koninkrijk waarin Ender Lilies zich afspeelt, heeft niet zomaar last van zure regen. De ‘Rain of Dead’ heeft iedereen in zogenoemde ‘Blighted’ veranderd; hersenloze gecorrumpeerde levende lijken. Jij speelt als Lily, het enige levende wezen dat nog rest in dit koninkrijk. Ze is een klein meisje, maar ook een heilige priesteres die met behulp van manifesterende geesten kan vechten. Lily kan de Blighted overigens niet meer redden, ze kan ze enkel uit hun lijden verlossen.

Zodoende ga je met Lily de wereld verkennen en op zoek naar de bron van alle corruptie. Het spel is wat dat betreft typisch Metroidvania, want er wacht een avontuur waarin je telkens nieuwe vaardigheden ontdekt en waar je ook natuurlijk gedwongen wordt om af en toe te backtracken. Je krijgt bijvoorbeeld een double jump die je vanzelfsprekend helpt bij het bereiken van nieuwe gebieden. Het eerste minpunt dat ik moet opnoemen is dat geen van die nieuwe vaardigheden origineel zijn. Het zijn precies de vaardigheden die je allemaal al eerder in andere Metroidvania-games hebt gezien.


Het gebrek aan originaliteit kan ook breder getrokken worden, want de ontwikkelaars van Ender Lilies lijken sterk te zijn geïnspireerd door Hollow Knight. Nou speelt de hele games-industrie constant leentjebuur, maar je kunt ook over de schreef gaan. Het begint al bij het feit dat je in Ender Lilies op bankjes moet rusten om te herstellen en om je uitrusting te bepalen. Uitrusting die precies zo werkt als in Hollow Knight en ook met hele vergelijkbare vaardigheden. Verder is ook het narratief soortgelijk, want ook Ender Lilies bevat een melancholisch verhaal waarin je diep ondergronds moet gaan om corruptie te reinigen. Zelfs de manier waarop je de verschillende eindes vrijspeelt is nageaapt.

Hollow Knight is een topgame, maar als je zoveel elementen gaat nadoen nodig je natuurlijk uit om die specifieke vergelijking te gaan maken. Juist als je dat gaat doen komt Ender Lilies er niet goed vanaf. De game is namelijk wat betreft gameplaymechanieken lang niet zo soepel als Hollow Knight. Ender Lilies is vaak een mix van janky, zweverig en langzaam. Lily valt niet zelf aan, ze gebruikt daarvoor haar geesten. Wellicht ligt het daar aan, maar er is een gebrek aan impact als je aanvalt. Vooral je ground pound-techniek, iets dat in andere games de grond doet beven, voelt en klinkt in Ender Lilies zo slap als een vaatdoek.



Wellicht ben ik een beetje streng op Ender Lilies, want de game is in grote lijnen vrij competent. Ondanks de bovengenoemde minpunten is het geen straf om te spelen. De game ziet er ook relatief mooi uit en de verdrietige pianomuziek creëert een interessant atmosfeertje. Ik heb ook complimenten voor de al eerder genoemde geesten die Lily gebruikt. Elke geest is in de praktijk een andere aanvalsvaardigheid. Lily kan onder andere gebruikmaken van een zwaard, een boog en zelfs een zombie die springt en zijn lichaam inzet als een duikbom. Je vindt tijdens het spel meer dan twintig van dit soort geesten en je kunt er zes tegelijk bij je dragen. Dat geeft je dus veel mogelijkheden om met loadouts te spelen en de variatie is leuk.

Ik moet eerlijk toegeven dat het soms lastig is om recensies te schrijven over games die pure middelmaat zijn. Er valt minder dan normaal te zeggen omdat het spel simpelweg weinig prikkelt. Het level design is daar een goed voorbeeld van. Op het oog is er weinig mis en je wordt zeker wel uitgedaagd om de boel de verkennen en de kaart te vullen. Gaandeweg wordt het alleen ook duidelijk dat Ender Lilies een welbekend blauwdruk volgt en eigenlijk op geen enkel moment verrast. Ditzelfde punt geldt ook voor de bazen. De gevechten zijn op het moment dat je ze speelt oké, maar achteraf zal er bij mij in ieder geval weinig blijven hangen.



Conclusie
Ender Lilies: Quietus of the Knights maakt op geen enkel moment indruk, maar het is ook geen overduidelijk slecht spel. Streng gezien is het vooral een mindere versie van Hollow Knight en een weinig memorabele game. Feit blijft dat de concurrentie binnen het Metroidvania-genre moordend is en Ender Lilies kan binnen die context eigenlijk simpelweg niet meekomen.