Through the window of my eyes
Psychonauts 2 is in de basis een ouderwetse 3D-platformer met veel zogeheten ‘collectathon’-elementen à la Banjo Kazooie of Spyro the Dragon. De nadruk ligt echter veel meer dan gebruikelijk in dit genre op het uit de doeken doen van een interessante wereld inclusief boeiende personages en het tentoonstellen van een radicaal eigenzinnige stijl. Gamers die in de jaren negentig Grim Fandango of The Secret of Monkey Island (beide van de hand van Psychonauts’ geestelijk vader Tim Schafer) hebben gespeeld zullen een herkenbare, geestige schrijfstijl aantreffen met een gevoel voor humor dat mij misschien niet van mijn stoel deed rollen van het lachen, maar wel regelmatig voorzichtig even aan de lachspieren kietelde.
Leidend in het verhaal van Psychonauts 2 is het bestaan van ‘psychische’ superkrachten waarover sommige bijzondere individuelen beschikken, waaronder de titulaire Psychonauts en hoofdpersoon Raz. Raz kan bijvoorbeeld voorwerpen bewegen met de kracht van zijn geest, van alles in de fik zetten en razendsnel teleporteren tussen manifestaties van gedachtenbubbels. Interessanter voor het verhaal is dat hij ook in iemands geest kan duiken om te beleven hoe iemands interne wereld eruit ziet en wanneer dat nodig is die persoon te helpen met verschillende mentale worstelingen. Op deze manier kan het spel zware onderwerpen als verslavingen, droevige herinneringen en een negatief zelfbeeld behandelen, maar het doet dat altijd op een kenmerkende, lichtvoetige wijze. Deze mengeling van een gelaagde thematiek met een kindvriendelijk en grappig oppervlakte deed me meer dan eens denken aan de betere Pixar-films zoals Up, Inside en het recentere Soul.
Powered by…Unreal Engine 4?
Wat wellicht het meest verrassende positieve aspect van Psychonauts 2 is, is zijn grafische uitmuntendheid. Van een ‘double A’-game met een relatief bescheiden budget zou je misschien niet verwachten dat het visueel weet te excelleren, maar Psychonauts 2 doet precies dat. De hoofdreden hiervoor is het gebruik van originele (wellicht heeft het spel wat van Nightmare Before Christmas in zijn DNA), cartoony en veelal minimalistische graphics die een gestileerd uiterlijk prefereren boven technische toeters en bellen en waanzinnig gedetailleerde textures. Daarmee bedoel ik niet te zeggen dat Psychonauts 2 technisch niet indrukwekkend is, verre van zelfs. Op mijn inmiddels redelijke gedateerde Radeon RX 5700 i.c.m. een Ryzen 5 3600 kon ik de game met gemak draaien op een resolutie van 1440p met ongeveer 100 FPS. Het spel liep enorm stabiel, met slechts een enkele framedrop hier en daar bij het inladen bij een level. Van crashes of andere vervelende bugs was, zoals het hoort, geen sprake. Ik denk bij het zien van het Unreal Engine 4-logo niet meteen aan games zoals de creatieve uitspatting die Psychonauts 2 heet, maar hier toont de engine echt de kracht van zijn veelzijdigheid.
Ook op het vlak van audio weet het spel te imponeren. Het spel maakt gebruik van geluidjes die goed passen bij zijn tekenfilmuiterlijk en de soundtrack, in de zeldzame gevallen dat deze op de voorgrond treedt, is van een hoog kaliber. Hoogtepunt voor mij was echter het stemmentalent dat de revue passeert in dit spel. Iedereen levert uitstekend werk, maar Jack Black blaast iedereen weg (mede door het fantastische level waarin zijn personage wordt geïntroduceerd).
Psychoplatformen
Zoals gezegd is Psychonauts 2 een tamelijk traditionele 3D-platformer met een nadruk op het verzamelen van allerlei voorwerpen, waaronder: Figments, Tags om ‘emotionele bagage’ mee te openen, Half-a-Minds, een paarse vorm van currency, Nuggets of Wisdom, et cetera et cetera. Het verzamelen van al deze zaken is vaak volledig optioneel en wordt gebruikt om Raz wat te versterken. Met twee Half-a-Minds kan hij zijn levensbalk wat vergroten en veel van de andere voorwerpen zorgen ervoor dat zijn rang als Psychonaut stijgt, waardoor hij zijn psychische superkrachten kan upgraden zodat hij effectiever is als krijger en verkenner. Ook kan hij met een paarse ‘munteenheid’ Pins kopen die hij kan dragen zodat bepaalde krachten nog handiger worden. Al deze manieren om meer kracht te verzamelen voelen een klein beetje overbodig aan, omdat de gevechten nooit heel moeilijk zijn.
Bovendien draait het spel slechts in kleine mate om het conflict direct aan gaan. Vaker ben je bezig met waanzinnig creatieve en responsieve platforming, het verkennen van steeds nieuwe en geweldig vormgegeven werelden en het aangaan van grappige dialogen met de uitgebreide en gevarieerde cast. Ongekend is de sterke pacing van het spel; het tempo en de consistentie van de vele toffe werelden gemaakt met een ongeëvenaarde expertise van level design zorgen ervoor dat het lastig is het spel neer te leggen. Geen enkel level draaft te lang door en regelmatig volgen levels het motto ‘kort, maar krachtig’. Het resultaat is een elegant, strak geregisseerd spel van ongeveer vijftien uur dat ik graag nog eens door zou spelen. Liever een kort Beatles-album dan een wekenlang concert van Justin Bieber.
Conclusie
Als je ook maar het vermoeden hebt dat je geïnteresseerd bent in uitmuntende platformers, ben je het aan jezelf verplicht om Psychonauts 2 op zijn minst even te proberen. Echt sterke excuusjes heb je sowieso niet; de game staat immers op Game Pass, zowel voor Xbox-consoles als voor de PC. De gameplay is misschien niet revolutionair vergeleken met de 3D-platformers van weleer, in het licht van het hedendaagse spelaanbod voelt Psychonauts 2 toch behoorlijk fris aan. Bovendien is het zo’n audiovisueel feest met zo’n interessante wereld dat het spel zelfs als film de moeite waard zou zijn. Ik vermoed dat deze game de boeken in gaat als een van de beste en meest memorabele platformers ooit gemaakt. Ik zal hem in ieder geval graag blijven bezoeken. |
De reviewcode van Psychonauts 2 is aangeleverd door Microsoft/Xbox.