Acid Nerve maakte in 2015 al indruk met Titan Souls, maar dit tweekoppige ontwikkelingsteam gooide afgelopen zomer echt hoge ogen met Death’s Door. Dit Zelda-achtige avontuurspel is nu ook naar andere platforms geport en ik kan alleen maar bevestigen dat dit inderdaad een hele goede game is.


In Death’s Door speel je als een naamloze mensachtige kraai. Je werkt samen met andere kraaien in het hiernamaals. Daar waar andere kraaien veelal administratieve taken afhandelen is het jouw taak om naar de echte wereld af te reizen om zielen op te halen. Soms moet dat hardhandig gebeuren, maar je hebt niet voor niets een zwaard.

Aan het begin van het spel gaat er tijdens een klus iets mis. De ziel die je moet ophalen wordt door een andere oudere kraai gestolen en hij zet die vervolgens achter een grote mysterieuze deur die gesloten is. Jij bent verantwoordelijk voor die ziel, dus die deur moet hoe dan ook open. Volgens de oudere kraai kan dat alleen als je de grote zielen verzamelt van drie krachtige wezens die in verschillende uithoeken van de wereld regeren. Deze drie wezens leven op onnatuurlijke wijze al honderden jaren en hun zielen zijn dan ook ver over datum.

Het verhaal van Death’s Door lijkt in eerste instantie een kleine rol te spelen en vooral als handige smoes te dienen om de wereld te verkennen, maar het ontwikkelt zich uiteindelijk toch tot iets intrigerends. De opvallend interessante setting van het spel helpt daarbij. Het gaat hier namelijk niet om een kleurrijke wereld, maar om een wereld in verval. Net als de wezens die je moet opsporen lijkt ook iets niet helemaal pluis met de wereld zelf.


De omgevingen die je bezoekt zijn niet alleen de standaard kerkhoven en kerkers. Het leukste gebied is misschien wel het luxe landhuis van de ‘Urn Witch’, die daaronder ook nog een groot laboratorium beheert. Het spel spat qua productiewaardes niet van het scherm af, maar het klei-achtig uiterlijk is aantrekkelijk. Samen met de uitstekende soundtrack en leuke humor heeft dit spel een hoop persoonlijkheid.

Je verkent de wereld van Death’s Door overigens vanuit een isometrisch perspectief. Je kunt de camera niet draaien, maar je hebt gelukkig te allen tijde goed overzicht. De omgevingen zitten vol met allerlei vijanden en vaak kun je niet verder tot je die verslaat. Dat doe je aan de hand van een vrij simplistisch vechtsysteem. Je kunt met je zwaard een simpele combo uitvoeren of vanaf een afstandje een van de magische spreuken die je tijdens het spel vrijspeelt gebruiken. Je hebt verder nog een ontwijkknop, maar dat is het zo’n beetje.

Het vechten an sich is geen probleem, maar Death’s Door heeft wel iets te veel vechtscenario’s. De variatie aan vijanden is ook niet groot genoeg, waardoor het vechten ietwat saai wordt. De baasgevechten maken dat enigszins goed, want dat zijn mooie duels die meer uitdaging bieden.


Tussen het vechten door ben je vooral aan het puzzelen. Je hoeft geen hersenkrakers op te lossen, maar je bent vaak deuren aan het ontgrendelen of sleutels aan het vergaren. Als liefhebber van games die een goede mix van puzzelen en vechten aanbieden past Death’s Door wat dat betreft heel goed in mijn straatje. De wereld zit ook vol met verstopte upgrades – voor je levensmeter en je magie bijvoorbeeld – die je kunt verdienen door goed te verkennen. Voor sommige van deze optionele upgrades moet je ook terugkeren naar gebieden die al hebt gedaan en ze opnieuw doorlopen als je nieuwe vaardigheden hebt verdiend. Het is die fijne Metroidvania flow, zonder dat je tot vervelens toe hoeft te backtracken.

Bij het verkennen is de loopsnelheid van je kraai wel een minpuntje. Er is geen ren-knop en zelfs met upgrades blijft het iets te traag. Als je heel kritisch bent, zou je ook kunnen zeggen dat het spel net iets te kort is. Het had namelijk prima nog een extra speelgebied erbij kunnen hebben. Het koste mij zo’n tien uurtjes om 100% te halen. De post-game, die je nog een laatste keer nieuwe items laat zoeken overal in de wereld, maakt dat ook niet helemaal goed.


Conclusie
Death’s Door ontleent net als veel andere indies inspiratie van bekende franchises en gameplay concepten. De reden dat dit spel er toch bovenuit springt is dat het zijn eigen vibe creëert met een intrigerend verhaal, aantrekkelijke graphics en een mooie melodische soundtrack. Er zijn wat minpuntjes, maar de meeste mensen zullen kraaien van plezier met dit spel.