Af en toe komt er een spel voorbij dat een indruk achterlaat zoals maar weinig spellen dat kunnen. Trek to Yomi is er zo een. Het spel staat op de Budgetgamingredactie al vanaf de onthulling tijdens een van Sony’s State of Play-presentaties op onze netvliezen gebrand en wij konden dan ook niet wachten om de game onder handen te nemen. Een klein jaartje later is het zover en ligt Trek to Yomi eindelijk in de digitale schappen. Wij hebben ‘m voor je gespeeld.

Ouderwets in zwart-wit

Wie denkt aan Trek to Yomi denkt waarschijnlijk als eerste aan de opvallende visuele kant van het spel. De presentatie van Trek to Yomi is namelijk vrij uniek te noemen. Het spel schaamt zich niet voor haar inspiratiebronnen en net als de vele samoeraifilms van Akira Kurosawa, die voornamelijk in de jaren 50 en 60 zijn verschenen, is Trek to Yomi volledig in zwart-wit uitgebeeld. Dit zagen we al eens eerder in Ghost of Tsushima’s toepasselijk genaamde Kurosawamodus, maar Trek to Yomi gaat nog een stapje verder in haar detail. Kleine deeltjes stof sieren het scherm alsof de filmrol niet goed schoongemaakt is voor projectie en de ietwat krakende audio doet denken aan het afspelen van een ouderwetse grammofoonplaat. Trek to Yomi is werkelijk een genot voor zowel het oog als het oor en wist ons keer op keer te verrassen met haar audiovisuele presentatie.

Eenieder die niet bekend is met de films van Kurosawa zou misschien denken dat de zwart-wit look een belemmering is voor de grafische pracht, maar niets is minder waar. Omgevingen zijn prachtig belicht, de vaak vaststaande cameraposities geven het gevoel dat er op afstand een filmcrew aanwezig is en dingen als vuur, explosies en de inslag van bliksem zien er echt waanzinnig uit. In tegenstelling tot Ghost of Tsushima’s Kurosawamodus is Trek to Yomi van begin af aan ontworpen om in zwart-wit afgebeeld te worden en dat zie je er duidelijk aan af.

De weg van de samoerai

Zoals het een echte samoeraifilm betaamt draait ook Trek to Yomi om het nemen van wraak. Hiroki, een jonge zwaardvechter, ziet zijn meester voor zijn ogen sterven tijdens een aanval op zijn dorp. Samen met zijn prachtige strohoed trekt Hiroki erop uit om antwoord te halen. Wanneer Hiroki zijn weg naar Yomi, het hiernamaals volgens het Shintoïsme, heeft gevonden komt hij echter voor een keuze te staan. Want wat is eigenlijk zijn beweegreden voor deze titulaire trek? Is hij wel echt uit op wraak, doet hij het voor zijn geliefden, of juist om zijn dorp in bescherming te nemen? Als speler heb je hier meermaals invloed op. Dit past het verloop van het verhaal aan en daarmee ook de cutscenes, maar verder doet het helaas weinig voor de gameplay of de levels die je doorspeelt.

Hakken en slaan

Qua gameplay zit Trek to Yomi vrij simpel in elkaar. In de meeste gevallen beweeg je je van links naar rechts door de verschillende locaties heen, maar af en toe kun je ook de diepte in. Op deze manier zijn vaak paden te ontdekken waar je collectables of upgrades voor Hiroki kunt vinden, of optionele vijanden waar je na ze verslagen te hebben een nieuwe combo bijleert. Deze combo’s kun je uiteraard gebruiken tegen de vele vijanden die je tijdens je reis tegenkomt.

Echter komen we hiermee ook gelijk aan bij de zwakke plek van het spel: de combat. Het werkt eigenlijk vrij vanzelfsprekend. Vierkantje en driehoekje gebruik je om aan te vallen, met rondje rol je weg en met de schouderknoppen blokkeer je de aanvallen van je vijand. Waar het misgaat is de timing. Regelmatig komt het voor dat je op tijd een aanval afweert, maar het spel besluit dat dat toch niet het geval is. En in een game waarin je met twee of drie rake klappen al het loodje kunt leggen is dat niet heel fijn. Vooral in de latere hoofdstukken waarin er soms erg veel vijanden op je afkomen tussen twee save-punten kan dit veel frustratie opleveren.

Ook zijn de boss fights een beetje teleurstellend. Vrijwel ieder van de zeven hoofdstukken, die allemaal een klein uur duren om door te spelen, kent één of meerdere bazen. Hoewel deze een stuk taaier zijn dan de gewone vijanden, hoef je je gebruikelijke tactieken er niet voor aan te passen. Door genoeg te blocken en counter-aanvallen uit te voeren gaat iedere vijand vroeg of laat wel neer. Visueel ziet het er uiteraard indrukwekkend uit, alsof je een vurige dans uitvoert met een agressieve danspartner, maar het voelt op den duur vrij repetitief aan.

Wij hebben een gedeelte gespeeld op Ronin (Hard) en de rest Bushido (Normal) en het enige dat hier verandert is dat vijanden meer klappen nodig hebben om neer te gaan en zelf meer schade aanrichten bij Hiroki. Er verandert helaas weinig aan hun aanvalspatronen of aan de aanvallen zelf om het wat interessanter te maken en voor ons leverde de hogere moeilijkheidsgraad dan ook meer frustratie op in plaats van meer uitdaging.

Op technisch vlak steekt het spel ook niet helemaal perfect in elkaar. Zo worden gesproken zinnen afgekapt wanneer je een nieuw scherm binnenloopt en is er geen manier om dit opnieuw af te spelen. Tweemaal viel bij ons de audio van Hiroki en de vijanden weg, zowel de stemmen als het geluid van hun aanvallen, waardoor het spel ineens enorm leeg en gewichtloos aanvoelde. Het opnieuw opstarten van de game loste dit gelukkig snel op.

Ruwe diamant

Met Trek to Yomi haal je een prachtige ervaring in huis die eenieder met een hart voor klassieke (Japanse) cinema zeker niet mag missen. De unieke grafische stijl maakt, in combinatie met de fantastische soundtrack, van Trek to Yomi een onvergetelijk avontuur. Een avontuur dat je van een ouderwets dorp in het feodale Japan naar de krochten van de hel brengt op een manier zoals wij dat nog niet vaak hebben gezien in games. De ietwat teleurstellende gameplay zorgt ervoor dat Trek to Yomi echter een spel is dat je speelt voor de algehele ervaring en niet zozeer voor hoe het speelt. Voor de twee tientjes die het spel kost val je je er zeker geen buil aan, en op moment van schrijven staat ‘ie ook op GamePass, dus mocht deze review je interesse hebben gewekt, dan sporen wij je zeker aan het spel eens uit te proberen.

Conclusie
Trek to Yomi is een van de meest unieke spellen in een lange tijd. De gameplay werkt jammergenoeg niet altijd even lekker mee, maar de prachtige Kurosawa-achtige presentatie maakt dit meer dan goed. Het is een ruwe diamant voor een specifiek publiek, maar eenieder die hierbij hoort zal met Trek to Yomi een fantastische tijd tegemoet gaan.