In Azïe is het in 2005 verschenen Dungeon Fighter Online al meer dan een decennium razend populair. Schijnbaar is het zelfs door meer dan 850 miljoen spelers gespeeld, maar mede doordat het spel pas in 2015 een wereldwijde release kreeg is het hier nauwelijks bekend. Ik had er voor de aankondiging van DNF Duel in ieder geval nooit van gehoord. Deze spin-off fighter had hier waarschijnlijk dan ook volledig onder de radar gevlogen, ware het niet dat DNF Duel ontwikkeld werd door Arc System Works. Deze ontwikkelaar is bekend en geliefd dankzij onder andere Dragon Ball FighterZ en het vorig jaar verschenen Guilty Gear Strive. Fans van Arc System Works weten dat ze altijd garant staan voor geweldige graphics en knappe animaties. Zoveel werd ook duidelijk aan de hand van de vele trailers die werden vrijgegeven voor DNF Duel. Het is geen verrassing dat het spel daarom op enige hype vanuit de Fighting Game Community (FGC) kon rekenen. Kan DNF Duel de verwachtingen waar maken?


Toegankelijke diepgang
Fighters zijn doorgaans erg moeilijk om in te komen vanwege de complexiteit van de gameplaysystemen en de hoge nauwkeurigheid in executie die vereist is. DNF Duel probeert daar duidelijk verandering in te brengen. Het spel wordt met slechts vier aanvalsknoppen gespeeld (cf. Street Fighter dat zes aanvalsknoppen kent), de timing om aanvallen aan elkaar te rijgen is vrij vergevingsgezind en motion inputs zijn zelfs geheel optioneel.


Ten eerste zijn er twee normale aanvallen: een snelle, zwakke (vierkantje of X) en een sterkere met meer bereik die er wat langzamer uitkomt (driehoekje of Y). Deze zijn gemakkelijk te combineren en zijn voor elk personage redelijk gelijkwaardig. Dan zijn er nog de Skill (rondje of B) en Magic Skill (kruisje of A). Deze maken gebruik van unieke eigenschappen van elk van de zestien vechters en zijn vergelijkbaar met wat in andere fighters special moves zouden zijn. Skills zijn altijd uit te voeren, maar Magic Skills maken gebruik van een MP-meter. Combo’s doen in DNF Duel relatief weinig permanente schade, omdat ze daarnaast ook grijze schade aanrichten. Dit grijze gedeelte op de levensbalk loopt na verloop van tijd weer vol tenzij de tegenstander zijn offensief doorzet. Ook kan grijze schade permanent worden gemaakt door een Magic Skill te raken. Omdat deze aanvallen vaak wat langzamer zijn is het meestal een goed idee om deze als laatste stap in een combo in te zetten. Deze aanvallen zijn echter alleen te gebruiken als je één MP of meer hebt. Wanneer de MP-meter leeg is moet worden gewacht tot deze vanzelf weer volloopt. Het is een sterk concept; Magic Skills zijn vaak de sterkste moves van een karakter en op deze manier is het van groot belang om de MP-meter goed te managen.


In DNF Duel is het uitvoeren van combo’s erg gemakkelijk; hier vind je geen one frame links. Vaak gaan de verschillende aanvallen zo makkelijk in elkaar over dat het haast als een auto-combo aanvoelt. Dit gegeven, in combinatie met de implementatie van motion inputs, heeft ervoor gezorgd dat sommige puristen in de FGC het spel al hebben verklaard tot abominatie en het einde van het genre als geheel. Lastige motion inputs zijn zoals gezegd geheel optioneel en zijn alleen van toepassing op Magic Skills. Zo kan een Magic Skill bijvoorbeeld uitgevoerd worden met ‘voor + A’ maar ook door ‘kwartcirkel naar voren + A’ in te voeren. De aanval is in beide gevallen exact hetzelfde, maar in het laatste geval zal de MP-meter naderhand sneller herstellen. Het verschil is vrij gering, vandaar dat het op de lagere niveaus prima mogelijk is om geheel met versimpelde inputs te spelen.


Zelf kan ik het verlangen van DNF Duel om een toegankelijke fighter neer te zetten alleen maar toejuichen. Wat ik leuk vind aan fighters zijn de mind games in de neutrale fase van een potje, waarin je tactisch op zoek moet gaan naar gaten in de verdediging van je tegenstanders. Hoe leuk ik Guilty Gear Strive ook vind, ik beschik helaas niet vaak meer over de tijd om de timing en lastige combo’s onder de knie te krijgen (om nog maar te zwijgen over alle Roman Cancels en verdedigende opties). Dat zorgt ervoor dat online spelen erg intimiderend wordt. Laat er geen misverstand over bestaan; het is nog steeds lastig om een geavanceerde 27-hit-combo te landen in een pot. Je wordt vooral minder in de weg gestaan door verkeerd geïnterpreteerde inputs en andere executiefouten. Hierdoor is het spel uitstekend voor nieuwkomers, omdat zij de ruimte krijgen om te zien wat er zo mooi aan fighters is zonder dat ze zich kapot gaan frustreren aan kleine foutjes die ze maken.


Online genot
Een fighter speel je in principe vooral om het op te kunnen nemen tegen vijanden van vlees en bloed. Hoewel DNF Duel wel beschikt over een aantal offline-modi, moet het spel het vooral van de online gevechten hebben. De grootste trekpleister voor solospelers is de Story-modus. In deze modus kun je een karakter kiezen om negen hoofdstukken mee te doorlopen. Deze hoofdstukken bestaan grotendeels uit saaie dialogen tussen statische portretten, welke zo nu en dan worden afgewisseld met een te makkelijk gevecht. Het verhaalt over een of andere nonsens over The Will en The Wonder ofzo. Het weet helaas nooit te boeien. Misschien is dat anders voor liefhebbers van Dungeon Fighter Online. Vermoedelijk zullen zij ook genoegen scheppen in het terugzien van bepaalde NPC’s. In deze regionen zijn deze spelers echter nogal schaars. Wat wel leuk is aan de Story is dat je het zestiende personage vrijspeelt door deze uit te spelen; een leuk eerbetoon aan hoe fighters vroeger te werk gingen. Er is gelukkig ook een uitstekende Tutorial beschikbaar voor nieuwkomers. Daarin kunnen spelers ook bekend worden met een aantal combo’s voor hun favoriete personage. Tenslotte zijn er ook Arcade- en Survival-modi, welke precies doen wat je ervan verwacht.


Spellen als DNF Duel vallen of staan met het succes van hun online prestaties en gelukkig stelt de game hier niet teleur. Het spel beschikt over rollback netcode en die werkt naar behoren. Hierdoor voelen online potjes meestal net zo vloeiend aan als offline potjes. Ook is de Ranked-modus uitstekend. Je zit momenteel binnen enkele seconden in een pot. Desondanks kan je ervoor kiezen om in een Tutorial of Training te oefenen terwijl je wacht op de volgende tegenstander. Het is te hopen dat DNF Duel nog lang zo actief mag blijven. Wat dat betreft is het jammer dat er geen cross play is tussen PlayStation en de PC, hierdoor kan het op de lange termijn steeds lastiger worden om online tegenstanders te vinden.

Artistiek puik, technisch mank
Arc System Works laat wederom zien dat het heer en meester is in het 2D Anime Fighter-genre. Wederom wordt gebruikgemaakt van een 2.5D-uiterlijk in combinatie met waanzinnig gedetailleerde en spectaculaire animaties. Niet alleen zorgt dit ervoor dat het spel er artistiek enorm knap uitziet, dankzij de animaties voelt het ook nog eens extra goed om te spelen. Spelers in de FGC zeggen wel eens dat een ‘knop goed voelt’ om in te drukken. DNF Duel is het perfecte spel om te begrijpen wat daarmee wordt bedoeld, omdat de impact van een aanval visueel zo sterk uit de verf komt. Ook de ontwerpen van de zestien verschillende karakters zijn een compliment waard. Ondanks dat ik geen enkele binding met deze personages had voorafgaand aan DNF Duel, had ik bij het zien van de Character Select meteen zin om ze allemaal uit te proberen. Het kan daarbij waarschijnlijk geen kwaad dat de hele cast eruitziet alsof ze er een succesvolle bijbaan als topmodel op nahouden. Hoogstwaarschijnlijk om zwemkleding aan te prijzen.


Helaas is het spel op de PC in een enigszins manke staat uitgebracht. De screen tearing die ik op mijn televisie te zien kreeg behoort tot de ergste die ik in 25 jaar gaming mee heb mogen maken. Hoe het in godsnaam mogelijk is in een game die op 60 FPS gelimiteerd is, is onduidelijk. Des te meer omdat mijn GPU slechts voor een kwart wordt gebruikt tijdens gameplay. Normaal gesproken zou dit makkelijk op te lossen met V-Sync, maar tijdens het testen weigerde het spel veranderingen in de grafische instellingen toe te passen. Hierdoor zat ik ook vast een resolutie van 1080P; geen feest op een beeldscherm van 55”. Tot overmaat van ramp besloot het spel ook mijn controller niet meer te registreren, terwijl het ook niet wilde reageren op mijn toetsenbord. Dankzij de veelzijdigheid van Steam was dit probleem gelukkig makkelijk te omzeilen, maar het zou niet nodig moeten zijn. Toen ik op de Steampagina van het spel keek zag ik dat DNF Duel officieel geen controllerondersteuning heeft. Hoe is dat mogelijk voor een fighter?
De visuele problemen waren in mijn geval makkelijk op te lossen door te spelen op een VRR-monitor. De screen tearing was daardoor geen factor meer en de lage resolutie was minder opvallend. Gelukkig hebben gebruikers oplossingen gevonden door te sleutelen aan de Engine.ini-bestanden, maar dit is natuurlijk de verantwoordelijkheid van de ontwikkelaars.

Conclusie
DNF Duel is mijn nieuwe favoriete fighter geworden. Het spel ziet er fenomenaal uit en speelt heerlijk weg. Dankzij de hoge mate van toegankelijkheid is het ook mogelijk om van het spel te genieten zonder dagelijks te moeten trainen. Tegelijkertijd gaat dit niet ten koste van de diepgang die zo kenmerkend is voor het genre. De offline-modi zijn niet echt noemenswaardig, maar dankzij de rollback netcode is het online zeer goed vertoeven. Het enige echte minpunt is de technische staat van het spel op de PC. Als het spel opgepoetst wordt, kan er gerust een halve budgie bij de score op worden geteld.