Een van de spellen die ons het meeste opviel bij de afgelopen Summer Game Fest is Cult of the Lamb. Deze kleurrijke doch bloederige titel werd gepresenteerd tijdens de showcase van uitgever Devolver Digital en we zijn ‘m daarna niet meer uit het oog verloren. Toen er enige tijd geleden een reviewcode op onze digitale deurmat viel konden we dan ook niet wachten om dit lammetje eens flink onder handen te nemen.


 Twee-in-een
Cult of the Lamb bestaat eigenlijk uit twee onderdelen; een roguelite-actiegedeelte dat wel iets weg heeft van spellen als The Binding of Isaac en Hades, en het onderhouden van je cult wat lijkt op een mix tussen Animal Crossing en Stardew Valley. In eerste instantie lijkt dit een aparte combinatie en dachten wij ook de meeste tijd van het spel door te brengen met actie en af en toe tussendoor wat dingetjes te doen in ons kamp, maar het blijkt een goed gebalanceerde mix van beide elementen te zijn.


Je actievolle avonturen vinden plaats in vier verschillende locaties waarin je steeds vier bazen moet verslaan om verder te kunnen naar de volgende. Aan het begin van je runs word je voorzien van twee door het spel willekeurig gekozen wapens; een mêléewapen om rake klappen mee uit te delen en een zogenaamd curse-wapen waarmee je magische aanvallen uit kunt voeren om zo elke keer weer tientallen vijanden die je het leven zuur proberen te maken een kopje kleiner te maken. Onderweg kom je allerlei kleurrijke figuren tegen die zuurverdiend geld uit je portemonnee proberen te zuigen door je upgrades aan te smeren en verzamel je tarotkaarten die je een handje helpen door bijvoorbeeld je schade te verhogen of je wat extra hartjes te geven. Ook rekruteer je onderweg allerlei gespuis in je titulaire cult om je te helpen in je kamp, waar de overige 50% van het spel plaatsvindt.

Cult Kipvleugel
In dit kamp begin je in je eentje, maar hoe meer kornuiten je verzamelt, hoe meer het kamp groeit. Uiteraard wilde iedereen lid worden van Cult Kipvleugel, dus al gauw hadden wij een aardig clubje aan sekteleden bij elkaar geschraapt die lekker stonden te tuinieren, bomen om stonden te hakken en een standbeeld aan het aanbidden waren. Door dit laatste verzamel je punten waarmee je je kamp kunt upgraden en zo steeds meer faciliteiten vrijspeelt. Hoe meer volgelingen je hebt, hoe sneller dit gaat, maar hoe meer monden je weer hebt om te vullen. Je wilt dus niet te snel gaan, want voor je het weet gaan je volgers dood van de honger en liggen er vijf lijken weg te rotten in je kamp waardoor de rest de hele boel onder loopt te kotsen en je weer kostbare tijd aan het verspillen bent om de hele zooi op te ruimen. En om verdere gebieden vrij te spelen heb je weer een x-aantal volgers nodig, dus je wilt hier wel een beetje een goede balans in vinden.


Het leuke hieraan is dat je deze volgelingen volledig zelf aan kunt passen. Gaandeweg speel je steeds meer diersoorten vrij die je van kleur kunt veranderen, kunt beschilderen met leuke patronen en zelfs een eigen naam kunt geven. Skull_kid, Miniatuurpaard en Xor legden door onervarenheid bij Cult Kipvleugel helaas snel het loodje, maar gelukkig bleef ktugach vrij lang leven en ben ik zelfs een tijdje getrouwd geweest met Yørn, dus ik denk dat ik nog wel even mag blijven schrijven voor Budgetgaming. Voor de Twitch-streamers onder ons is dit extra leuk, want door een Cult of the Lamb-extensie te activeren worden de sekteleden in je spel automatisch vernoemd naar Twitch-volgers die zo overigens ook weer wat invloed hebben op het verloop van de game.

Veel te doen
Hiernaast kent het spel nog een aantal leuke minigames, zoals vissen wanneer de voedselvoorziening opgedroogd is, of een tof dobbelspel waar wij meer tijd aan besteed hebben dan we toe durven te geven. Het hoofdgebouw in je kamp is uiteraard een kerk waar je elke ochtend een dienst kan houden om zo het geloof wat je cult in jou heeft hoog te houden en je bijvoorbeeld offerfeesten kunt houden of je volgelingen kunt hersenspoelen. In deze kerk kun je telkens kiezen uit twee verschillende upgrades en de niet gekozen optie valt ook echt weg voor de rest van het spel. Denk dus goed na over wat het meeste bij je speelstijl past en wat je cult het beste kan gebruiken.


Hier zit dan ook voornamelijk de herspeelwaarde van Cult of the Lamb in. Want hoewel je vrij vaak keuzes moet maken en je een groot deel van het spel zelf in kunt vullen, is het wel degelijk een game met een begin en een eind waar daarna niet veel meer te doen is. En hoewel de verschillende kerkers steeds opnieuw gegenereerd worden, zullen de bazen steeds redelijk hetzelfde zijn, moet je altijd eerst door de boswereld voordat je naar de paddenstoelenwereld kunt etc. Door andere keuzes te maken in het kamp kun je dus nog voor wat variatie zorgen in je verschillende playthroughs. Wij waren een kleine vijftien uur kwijt aan het spel voordat we de credits voorbij zagen rollen, dus de game een tweede keer doorspelen met de kennis die we inmiddels vergaard hebben zit er dik in.

Helaas moeten we wel zeggen dat onze tijd met het spel niet geheel vlekkeloos verliep. Zo is het spel bij ons een keer gecrasht, liep er een vijand buiten het beeld die ons wel kon raken, maar wij hem niet waardoor we niet verder konden en begint de game in een lange speelsessie na een aantal uren te haperen. Dit laatste is gelukkig makkelijk op te lossen door het spel even opnieuw op te starten, maar tijdens een run is het niet mogelijk om op te slaan, waardoor je dus enige voortgang zult verliezen. Gelukkig zijn deze runs steeds slechts een minuut of tien tot vijftien lang, dus een erg groot probleem is het niet, maar wij hopen dat de ontwikkelaar het spel nog vrij lang ondersteunt met updates.


 Om je oren bij af te likken
Waar Cult of the Lamb echt schittert is de presentatie. Zowel qua beeld als geluid zit het spel retestrak in elkaar. De leuke 2D-artstyle en gelikte animaties komen goed uit de verf en geven de game echt een eigen smoel. Echter is het ware hoogtepunt de geweldige soundtrack. Dit 42-tracks-tellende meesterwerk van componist River Boy zorgde ervoor dat we regelmatig dansend achter de PlayStation zaten terwijl we eigenlijk een potje moesten knokken. Zelfs buiten het spel om betrapten wij onszelf er op de muziek een aantal keer op te zoeken op Spotify, wat natuurlijk altijd een goed teken is.

We kunnen wel stellen dat Cult of the Lamb ons zeer positief verrast heeft. Het spel voelt nooit te moeilijk of oneerlijk aan en mocht je toch tijdelijk niet verder komen in de kerkers, dan is er genoeg te doen in je kamp waarmee je weer allerlei upgrades vrijspeelt om het later nog eens te proberen. In een periode vol uitstel, afstel en spellen die zelfs na meermaals uitgesteld te zijn nog steeds teleurstellen, weet ontwikkelaar Massive Monster een prima indieparel af te leveren die waarschijnlijk bij veel spelers een mooi plekje zal krijgen in de eindejaarslijstjes.


Conclusie
Cult of the Lamb is simpel gezegd een roguelite-actiespel gemixt met Animal Crossing dat eigenlijk alles goed doet. Wellicht is het feit dat je na één keer doorspelen het grootste deel van het spel gezien hebt een minpunt voor sommige spelers die bekend zijn met het genre, alleen met een speelduur van een uur of vijftien tillen wij daar niet zo zwaar aan. De unieke, maar tevens ijzersterke presentatie zorgt er in combinatie met de gelikte gameplay voor dat Cult of the Lamb nog lang in ons geheugen gegrift zal staan. En niet omdat we zijn gehersenspoeld.