Inscryption kwam eind vorig jaar uit voor PC en werd gelijk een cult-hit. Nu heeft de mysterieuze kaart-game een port gekregen voor PS4 en PS5. Wij mochten met deze nieuwe versie aan de slag en kunnen alleen maar beamen dat dit een game is die je moet spelen.


Als je enkel naar screenshots kijkt lijkt Inscryption niet veel meer dan een roguelike kaartspel met een horror-thema. Het spel is al die dingen, maar er schuilt ook een intrigerend verhaal achter de gamemechanieken. In dit spel dien je telkens potjes te spelen tegen een intimiderend figuur genaamd Leshy. Je kunt niet anders, want je zit gevangen in een houten hutje.

Ik ga zo in op die kaartpotjes, maar het spel spreekt met name tot de verbeelding juist vanwege wat er tussen die potjes gebeurt. Je kunt namelijk het hutje een beetje verkennen, alternatieve puzzels vinden en zelfs pratende kaarten tegenkomen die je hints geven over hoe je wellicht kunt ontsnappen. De game zit echt vol verrassingen en het gaat allerlei kanten op die je van tevoren niet kunt verwachten. Daarom kan ik ook in deze recensie niets over dat alles verklappen. Inscryption is dankzij deze elementen echt een ervaring die je zelf moet beleven.

Hoe leuk die verrassingen ook zijn, de game was niet goed geweest als het kaartspel niet in orde was. Gelukkig heeft solo-ontwikkelaar Daniel Mullins ook hier genoeg aandacht aan besteed. In Inscryption speel je dierkaarten die direct je tegenstander, Leshy, aanvallen. Kaarten hebben zowel een HP-waarde als een aanvalswaarde. Leshy speelt natuurlijk ook zijn eigen kaarten en hij kan die van jou vernietigen door de HP-waarde van je kaarten teniet te doen.


Daar blijft het uiteraard niet bij. Sterkere kaarten kunnen alleen gespeeld worden als je zwakkere dieren opoffert. Als je ooit Yu-Gi-Oh! hebt gekeken snap je hoe dat ongeveer werkt. Opofferen lijkt misschien een voor de hand liggende strategie, maar soms heb je juist een grotere kwantiteit zwakkere monsters nodig om te winnen.

Verder heb je ook bijvoorbeeld vliegende en zwemmende monsters, die hun eigen speciale eigenschappen hebben en op specifieke manieren gecounterd moeten worden. Er zijn ook dieren die speciale combo’s kunnen doen met andere dieren enzovoorts. Je hoort het al: er zijn best wat strategische elementen en het spel blijft steeds nieuwe mechanieken introduceren. Je kaartenstapel wordt overigens na elk potje groter, want dan mag je een nieuwe uitkiezen.

De roguelike-structuur doet verder vooral denken aan Slay the Spire. Je kiest een route naar de eindbaas en onderweg hoef je niet alleen te vechten. Je komt bijvoorbeeld ook een winkel tegen waar je nog wat kaarten kunt bijkopen en er zijn ook events die je kunt gebruiken om je kaarten te upgraden. Aan het eind van de route wacht dus de baas en Leshy doet daarvoor een speciale masker aan en wordt zo een ander personage. Elk baasgevecht heeft zijn eigen regels en is zeker de eerste keer erg pittig. Hoe je het spel precies moet uitspelen is trouwens een onderdeel van het mysterie, dus daar ga ik niet verder op in.

Het is zo goed als onmogelijk om gelijk heel ver te komen tegen Leshy, dus je zult een paar keer opnieuw moeten beginnen. Net als andere roguelikes bevat Inscryption een aantal permanente upgrades en je speelt ook steeds nieuwe kaarten vrij waardoor de boel vers blijft. Kort gezegd: het is absoluut een goed kaartspel en ook een prima roguelike. Is dit dan een spel die je met gemak meer dan honderd uur kunt spelen zoals Slay the Spire of Hearthstone? Nee, dat ook weer niet. Inscryption heeft niet zulke diepgang en variatie. Als je eenmaal de twists van het verhaal hebt gezien ben je wel zo’n beetje klaar met dit spel (een hele degelijke vijftien uurtjes). In dit geval is dat alleen geen enkel probleem.

Als ik dan toch een paar minpuntjes kan noemen zou ik bijvoorbeeld zeggen dat je in dit spel soms echt genaaid wordt door de RNG. Door steeds onhandige kaarten te trekken kun je verliezen zonder dat je daar veel aan had kunnen doen. Verder zijn een aantal van de alternatieve puzzels iets te simpel. Je kunt ze zelfs vrij snel oplossen door willekeurige dingen te proberen zonder dat je echt begrijpt wat je eigenlijk moest doen.


Conclusie
Inscryption is tegelijk een goed roguelike kaartspel en een unieke ervaring. Het is zo’n game waar je van achteraf vrienden gaat appen dat ze het ook moeten halen zodat je de bijzondere gebeurtenissen kunt bespreken. Wil je een keer wat anders proberen? Dan is dit is een verrassingsdoos die je niet links kunt laten liggen.