Vandaag de dag is het Soulslike-genre populairder dan ooit. Na het succes van onder andere Dark Souls en het feit dat Elden Ring tot nu toe de bestverkopende game van het jaar is, is het geen verrassing dat ontwikkelaars uit alle hoeken en gaten op de kar springen en hun eigen Soulslike-spellen uitbrengen. Ook indies geven graag hun twist aan het genre, waarin The Last Hero of Nostalgaia de meest recente is. En dit is wel een hele bijzondere…


Yes, indeed
Wie aan Nostalgaia begint wordt gelijk begroet met “Yes indeed…”, de iconische introzin van de eerste Dark Souls. Een zin die gelijk de toon zet voor dit avontuur, want het spel is namelijk een persiflage op de bekende games van de Japanse ontwikkelaar From Software. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een ware nostalgietrip, maar daarover later meer.

Nostalgaia,ook wel de wereld van videogames genoemd, staat op het punt om in elkaar te storten. Alle mooie HD-graphics zijn verdwenen en de overgebleven videofiguren zijn veranderd in bloeddorstige wezens. Zelfs jij, de held van het verhaal, bent niet meer dan een opeengestapeld rijtje pixels zonder enige identiteit. Iets waar de game op een leuke manier gebruik van maakt wanneer je je personage mag creëren aan het begin van het spel. Begeleid door de zwoele stem van een grappige verteller ga je op pad om Nostalgaia van deze ondergang te redden en beetje bij beetje de wereld om je heen weer mooi te maken.

Terug naar pixels
Door te rusten bij de verschillende lampen die door de wereld verspreid zijn, poets je de omgeving weer een beetje op. Dit is een leuk idee en het zorgt voor een mooi effect, echter heeft dit wel als gevolg dat je het overgrote deel van de tijd eigenlijk een vrij lelijk spel aan het spelen bent. De enorm opgeblazen pixel-stijl texturen en objecten die bestaan uit kleine aantallen polygonen geven al snel de impressie dat je een oud PlayStation 1-spel aan het spelen bent in een HD-jasje. Uiteraard is dit een bewuste stijlkeuze van de ontwikkelaars en de verteller en personages die je tijdens je avontuur tegenkomt maken hier ook nog wel eens een grapje over, maar daar wordt het spel natuurlijk niet mooier van.


Qua gameplay lijkt het spel het meeste op de eerste Dark Souls. Aanvallen en blokkeren doe je met de schouderknoppen, rollen, voorwerpen gebruiken en kisten en deuren openen met de face buttons en je doelwit vaststellen gebeurt met een klik van de rechterstick. Het voelt allemaal erg vertrouwd aan waardoor eenieder die bekend is met de Souls-spellen zich al gauw thuis voelt in Nostalgaia. Een leuke twist is hier het herinneringensysteem. Veel van de wapens en kledingstukken dragen namelijk een herinnering met zich mee. Door uit te vogelen waar de herinnering zich af heeft gespeeld kun je op die locatie het voorwerp vervolgens upgraden. Voor nieuwkomers beschikt het spel over een duidelijke tutorial, die middels de bekende berichtjes op de grond uitlegt hoe de vork in de steel zit. Regelmatig word je begroet door een baas die je even het leven zuur komt maken. Dit zijn taaie rakkers, maar slechts zelden zijn ze zo lastig als de bazen in de spellen van From Software. Wat dat betreft zal een onervaren speler hier dus waarschijnlijk wat minder gefrustreerd van raken.

Buggy ervaring
Helaas komt die frustratie bij Nostalgaia wel op vele andere momenten om de hoek kijken. Wij speelden het spel op een Xbox Series X, maar hierop wil de framerate van 60 frames per seconde regelmatig haperen, zelfs wanneer er eigenlijk niks gebeurt in het spel. De detectie van ladders en deuren is erg nauwkeurig en werkt hierdoor ook niet altijd even lekker. Het is ons meer dan eens overkomen dat we op de vlucht waren voor een grote groep vijanden en vervolgens niet bij een ladder omhoog mochten omdat we er te dicht op stonden. Ook bleef een eindbaas ons na het winnen van het gevecht gewoon aanvallen met magie, zelfs wanneer we al lang en breed uit de arena vertrokken waren en nieuwe gebieden aan het verkennen waren. Tijdens onze tijd met het spel hebben we ook een tijdje om een onbekende reden geen schild kunnen gebruiken. Deze was gewoon ineens weg en konden we met geen mogelijkheid weer in de handen van de titulaire held krijgen. Gelukkig was deze na een uurtje spelen op mysterieuze wijze weer terug. Ontwikkelaar Over The Moon heeft ons voorzien van een flinke lijst aan bugs en glitches die voor de release gefixt zullen zijn, maar alle bovenstaande problemen staan niet op die lijst.


Niet alleen bugs maken van het spel af en toe een vervelende ervaring. De presentatie van Nostalgaia leunt namelijk enorm op de humor en vele referenties die het spel maakt. Op leuke momenten uit zich dit in het vinden van bijvoorbeeld de schoenen van Sonic of het harnas van Master Chief, maar wanneer je op een lange brug loopt en de verteller ineens uit het niets een rijdende trein voor je neerzet waaruit een mannetje “I like trains” schreeuwt terwijl hij je doodrijdt is de lol er snel vanaf. Deze memehumor was leuk toen TomSka in 2010 asdfmovie2 uitbracht op YouTube, maar om ruim een decennium later spelers te straffen puur om een extreem gedateerde grap te kunnen maken laat een beetje een wrange smaak na. Ook zitten er vaak lange stiltes tussen de muziek die je hoort. Dit is ook zo bij bijvoorbeeld Demon’s Souls, maar daar zorgt het omgevingsgeluid nog voor een bepaalde sfeer. In Nostalgaia hoor je regelmatig weinig anders dan het ge-klop-klop-klop van je harnas wanneer je weer eens door een kale mijn struint, wat het spel op gebied van audio nog wel eens saai aan doet laten voelen.

Een echte co-op modus
Gelukkig biedt The Last Hero of Nostalgaia ook dingen om van te genieten. Zo zijn wij erg gecharmeerd van het level design en de manier waarop de verschillende paden, net als in de originele Dark Souls, elkaar regelmatig kruisen. Dit geeft echt het gevoel dat je een grote, maar compacte wereld aan het ontdekken bent en niet level na level doorspeelt. Ook kent het spel een co-op modus waarin je samen met een vriend of vriendin het hele spel door kunt spelen. Beide spelers maken op deze manier voortgang in hun eigen spel, dus je bent niet enkel een hulpje in het gevecht tegen een grote baas. Helaas hebben wij dit niet kunnen testen voor de release, maar het belooft veel goeds.


Voor wie is Nostalgaia?
Voor een team van het formaat van Over the Moon is de grote wereld van Nostalgaia vrij indrukwekkend, maar leggen we het spel naast een aantal genre-genoten, dan kunnen we niet anders dan concluderen dat Nostalgaia op een aantal gebieden best wel teleurstelt. De af en toe gedateerde humor moet hier een beetje een reddende factor zijn, maar dit sloeg voor ons de plank vaker mis dan raak. Veteranen van het genre zullen met The Last Hero of Nostalgaia niet echt aan hun trekken komen en ondanks de hoge moeilijkheidsgraad is voor veel onervaren spelers Elden Ring een prettige introductie tot het genre gebleken, dus nieuwkomers kunnen daar beter terecht. Mocht je alles in het genre al eens gespeeld hebben en je hebt nog steeds zin in een Soulslike-avontuur, dan val je je er voor de €23,99 die het spel kost op de Xbox en PC in ieder geval geen buil aan. Ook kun je op Steam een gratis demo van het spel downloaden om het eens te proberen.


Ondanks dat de ideeën van ontwikkelaar Over the Moon niet altijd even lekker uit de verf komen, wist The Last Hero of Nostalgaia ons toch meermaals te verrassen. Niet genoeg om ons helemaal te overtuigen, maar voldoende om te tonen dat ze wel echt liefde voor het genre hebben. Wij houden deze ontwikkelaar in de toekomst zeker in de gaten.

 Conclusie
The Last Hero of Nostalgaia is een schoolvoorbeeld van een ontwikkelaar die weet wat voor spel hij wil maken, maar vervolgens te veel hooi op z’n vork neemt. Het resultaat is een game die, op de bugs na, zeker niet slecht is, maar eigenlijk nergens in uitblinkt. Wij kunnen The Last Hero of Nostalgaia dan ook enkel aanraden aan een speler die het Soulslike-genre verder al helemaal heeft uitgehold.