Zodra je Across the Valley opstart sta je op een weg die leidt naar jouw erf. Hier kun je een paar instellingen wijzigen zoals het geluid en op welke manier je wilt spelen. Dit kan zowel staand (door middel van teleporteren over de boerderij) of zittend. Daarna vertrek je naar je erf en begint het boerenleven dus echt. Dit probeert Across the Valley zoveel mogelijk na te bootsen, je begint met een veld waarop je graan kan zaaien. Nadat je dit virtueel gezaaid hebt, moet het natuurlijk gaan groeien. Dat kost een paar dagen, iedere dag zul je terug moeten komen naar je veld om onkruid te verwijderen of het graan water te geven. Na een paar dagen is je graan volgroeid en kun je het oogsten, waarna je weer nieuwe zaadjes kunt kopen om die vervolgens weer te zaaien en dan begint het hele riedeltje weer opnieuw. Naast dat je velden hebt waar je gewassen kunt zaaien, heb je ook een huis. Hier vind je opdrachten die je uit kunt voeren om verder te komen in het spel. Zo ontgrendel je op een gegeven moment het kippenhok en krijg je een kuiken. Deze heeft natuurlijk voedsel en water nodig; gelukkig heb je graan verbouwd wat je het kuiken kunt voeren. Het kuiken wordt groot en begint met het leggen van eieren, welke je kunt verkopen of gebruiken voor het voltooien van de werkorders die je krijgt. Hiermee verdien je geld, waarmee je weer nieuwe zaden, voedsel, andere boerderijdieren (schapen, koeien en varkens) en upgrades kan kopen om je eigen huis er mooier uit te laten zien.
Op een gegeven moment begint Across the Valley als routinewerk aan te voelen: eerst mijn groentes verzorgen, daarna bij de kippen langs, dan een korte stop bij mijn vee om die te voeren, poep te scheppen en bijvoorbeeld de schapen te scheren als ze daar klaar voor zijn. Dan weer slapen om een nieuwe dag te beginnen om exact hetzelfde te gaan doen. Het was voor even leuk om virtueel boer te spelen, maar op een gegeven moment mist er een doel om nog verder te gaan. Ja, je kunt meer geld verdienen en je boerderij zo efficiënt mogelijk maken, maar daar zag ik niet een grote meerwaarde in. De nieuwe dingen op de boerderij zijn eventjes leuk en interessant, zoals bijvoorbeeld het aaien van een virtueel lammetje is schattig, maar na 2 of 3 lammetjes is dat niet zo spannend meer.
Als het grafisch nu allemaal heel erg hoogwaardig was en alles perfect werkte dan had ik hier minder moeite mee gehad, echter is dit niet helemaal het geval. Grafisch is Across the Valley oké; het is niet slecht, maar er is een vrij simpele cartoon-achtige stijl gebruikt. Dit werkt voor het spel, maar bijvoorbeeld de velden waar je de gewassen op verbouwt zien er niet zo supermooi en scherp uit. Hetzelfde geldt voor de schapen en de kippen, deze missen gewoon wat detail. Daar komt nog bij dat de controls niet altijd meewerken. Ik heb meerdere malen zitten prutsen met de schep of de hark, omdat die vastzaten in de grond of ik hem helemaal niet kon pakken. Daarbij voelde het gebruiken van de schep ook niet echt als scheppen; je aait met de schep over de grond en poef het is weer netjes. Hetzelfde geldt voor het poepscheppen. Je doet je schep onder de poep en poef het is op magische wijze verdwenen. Hier had voor de minimale hoeveelheid aan gameplay die het spel bevat meer aandacht aan besteed kunnen worden. Daarnaast heb ik ook meerdere keren gehad dat het teleporteren gewoon niet meer werkte en ik mijzelf niet meer over de boerderij kon verplaatsen. Om dat weer te kunnen moest ik het spel opnieuw opstarten, waardoor ik dus wat progressie kon missen.
Conclusie
Uiteindelijk is het VR-boerenleven in Across the Valley voor twee tot drie uurtjes leuk, maar daarna heb je het wel gezien of ben je afgehaakt vanwege het repetitieve geheel. Mocht dit je wel bevallen en vind je het interessant om met je boerderij zoveel mogelijk geld te verdienen, dan is er wel plezier te halen uit Across the Valley. Echter zou ik het niet aanraden als een echte must om te spelen op de PlayStation VR 2.
