De uitgedroogde beesten vallen uitgedroogd uit de lucht, hijgende honden slepen hun tongen door de parken over geel, krakend gras, men zoekt voor verkoeling een all-inclusive in Turkije op. Met al die hitte in het land kan je maar één ding denken: oh ja, het zal wel weer tijd zijn voor een nieuwe F1-game.


Want ja, de F1-serie laat zich al jaren gelden als een van de eeuwig terugkerende sportspellen. Nu zijn het vrijwel altijd verdienstelijke games, maar het kan de gemiddelde gamer niet kwalijk genomen worden als het verschil tussen ’22 en ’23 niet in één oogopslag opgemerkt wordt. Ook dit jaar toont de simcade-racer een bekend gezicht: de carrière-modus is precies zoals je hem kent en grafisch is het geen geweldige sprong te noemen. Daar haal je deze nieuwste racegame niet voor in huis. Waar dan wel voor? De twee grote blikvangers zijn Braking Point en F1 World en beide zorgen er mijns inziens voor dat F1 23 een stuk leuker en herspeelbaarder is dan F1 22.


Braking Point zal voor degenen die bekend zijn met F1 21 een belletje doen rinkelen. Dit was een soort verhalende singleplayer-ervaring die duidelijk associaties met Drive to Survive op probeerde te roepen. Hoewel het niet in elk opzicht een succes was – het verhaal was bijvoorbeeld niet echt boeiend en de personages waren behoorlijk tweedimensionaal – was het toch een leuke manier om te wennen aan de gameplay en was er bovendien veel potentie om het concept uit te bouwen. Het was dus een beetje jammer en vreemd dat deze modus geheel ontbrak in F1 22. Gelukkig is de modus dit jaar in verbeterde vorm terug te vinden.

Het verhaal gaat verder waar het twee jaar geleden ophield, wat wil zeggen dat we weer meelopen met personages Aiden Jackson en zijn rivaal Devon Butler. Ook mentor/ex-rivaal Casper Akkerman keert terug, terwijl Callie Mayer en Andreo Konner de frisse gezichten zijn die voor wat meer dynamiek en variatie zorgen. Laatstgenoemde is meer dan een beetje op Günther Steiner van Haas gebaseerd, alhoewel hij zijn taalgebruik helaas voor alle leeftijden geschikt houdt. Hij is de teambaas van Konnersport, het nieuwste team op de grid. Callie, daarentegen, is een opkomende F2-coureur die als vrouw haar plekje in de autowereld probeert te veroveren. Beide nieuwe personages zijn in zekere zin speelbaar; Callie uiteraard als coureur, maar in het geval van Andreo moet je tussen races door RPG-achtige keuzes maken die invloed hebben op het team. Het geheel aan perspectieven maakt dat Braking Point deze keer iets meer diepgang heeft, ook al zijn de pogingen om op Drive to Survive te lijken deze keer zo mogelijk nog opzichtiger.


F1 World is de nieuwe modus waarin onder andere Time Trials en enkelvoudige races gehuisvest zijn. Belangrijker voor de langdurigheid van het spel is echter het live service­-element dat gekoppeld is aan deze modus. In F1 World heb je namelijk je eigen auto die fungeert zoals een personage in een ouderwetse RPG. Deze auto heeft een level en door allerlei evenementen door te spelen verzamel je nieuwe gear waardoor je auto stijgt in level. Dit level bepaalt hoe moeilijk een evenement is. Het voelt misschien een beetje gekunsteld om een ‘zeldzame’ vleugel te vervangen met een ‘epische’ en daardoor op magische wijze verder naar voren te mogen starten, maar het progressiesysteem geeft wel een doel om te blijven racen. Hiernaast is er een aantal licenties te behalen, beginnend met de D-licentie. Op dit laagste niveau speelt schade aan de auto geen rol en is het niet mogelijk om te botsen met andere spelers, maar door goede resultaten te behalen en veilig te racen beweeg je door naar hogere licenties en daarmee speel je nieuwe evenementen vrij. Het is een interessant systeem dat er hopelijk voor zorgt dat F1 23, in tegenstelling tot de vorige games, online niet te snel gedegradeerd wordt tot botsautosimulator.


Qua gameplay zijn er dit jaar geen revolutionaire wijzigingen doorgevoerd. Verschillende spelers rapporteren dat ze het spel aanzienlijk fijner vinden spelen met een controller, maar op de PC merkte ik daar met mijn controller niet veel van. Wel was het ditmaal makkelijker om een aangename configuratie te vinden met mijn Thrustmaster T300-wiel. Ook zonder aanpassingen te maken, voelde de force feedback meteen goed, merkbaar sterker dan in F1 22, en ook had ik het idee meer details te voelen wanneer ik bijvoorbeeld over de curb heen reed. Het zorgt ervoor dat ik in deze editie zowaar de voorkeur geef aan de sim, terwijl ik vorig jaar liever met een controller in de weer ging.

Grafisch ziet de game er net zoals vorig jaar prima uit, maar worden zoals eerder gezegd geen grote stappen gezet. Dat zorgt er gelukkig wel voor dat het spel, net als de voorgaande edities, erg soepel loopt; ook op ietwat verouderde systemen. Het enige ‘probleem’ waar ik tegenaan liep is dat de implementatie van FSR 2.0 hier nogal agressief is, waardoor het spel er zelfs op Quality wat wazig uitzag. Als je systeem krachtig genoeg is, is het voorlopig wellicht aan te raden om geen gebruik te maken van FSR.


Conclusie
Als je de afgelopen twee jaar de nieuwste F1-games gespeeld hebt, tref je hier geen enorme vernieuwingen aan. Wel is F1 23, wederom, de meest complete en best uitgevoerde versie tot nu toe. Met name de terugkeer, in verbeterde vorm, van Braking Point en de herspeelbaarheid van F1 World vallen goed in de smaak. Maar aangezien er op gebied van gameplay en graphics weinig nieuws onder de zon is, kan F1 23 – ondanks de hoge kwaliteit van het geheel – niet aangemerkt worden als must-have, tenzij je echt een enorme F1-fan bent.