In een landschap waarin games steeds duurder en ingewikkelder worden om te maken, wordt tegenwoordig vaak gekozen voor veiligheid. Spellen moeten makkelijk te begrijpen zijn zodat iedereen er mee uit de voeten kan, een pakkend verhaal hebben zodat spelers langer blijven plakken en vooral niet te ingewikkelde gameplay hebben, want dan haakt de gemiddelde speler snel af. Voor de uniekere speelervaringen zijn we dus vaak aangewezen op de kleinere projecten van indie-ontwikkelaars die het onderste uit de creatieve kan proberen te halen. Zo ook bij Viewfinder.



Breinbrekers
Viewfinder is een realiteitverbuigende breinbreker uit de stal van de uit Schotland afkomstige ontwikkelaar Sad Owl Studios. Door het plaatsen van foto’s en andere afbeeldingen in de omgeving komen deze tot leven en kun je zo de spelwereld naar jouw hand zetten. Het is lastig om uit te leggen, dus kijk daarom ook vooral de onderstaande trailer om een beter beeld te krijgen van hoe het precies te werk gaat. Denk bijvoorbeeld aan een foto van de zijkant van een gebouw. In eerste instantie lijkt het alsof je hier maar weinig mee kunt, maar wanneer je vervolgens een groot gat moet overbruggen of een verhoging moet beklimmen gaat er wellicht een belletje rinkelen. Door de foto te kantelen kun je het gebouw gebruiken als brug of helling om zo je bestemming te bereiken.

 

Dit is slechts het begin van wat Viewfinder allemaal voor je in petto heeft. Je begint met foto’s die het spel je geeft, maar al gauw mag je zelf op pad met een Polaroidcamera en worden de oplossingen voor puzzels steeds creatiever, met als enige beperking het aantal foto’s dat je kunt maken. Naast foto’s kent het spel nog tal van dingen waarmee je de realiteit kunt verbuigen. Denk aan schilderijen, ansichtkaarten, kindertekeningen en zelfs de kerker uit een oud PlayStationspel passeert de revue. Bij een aantal puzzels kun je zelfs gebruikmaken van een kopieerapparaat of camera met zelfontspanner; die zaken geven weer leuke twists aan de puzzels. De meest absurde oplossingen werken vaak gewoon en of dat de oplossing is die zo bedoeld is weet alleen de ontwikkelaar. Dit is een avontuur dat je puzzelbrein met twee handen vastgrijpt en door de variatie in puzzels tot de laatste minuut niet meer loslaat.

Buiten het frame denken
Waar Viewfinder een beetje teleurstelt is de moeilijkheidsgraad. Het spel is verdeeld in vijf verschillende locaties waarbij steeds een andere gimmick centraal staat waardoor je strategieën uit vorige levels waarschijnlijk niet meer werken. Zo ben je constant nieuwe oplossingen aan het bedenken en wordt het spel nooit saai, maar het wordt ook nooit echt moeilijk. Zodra je het trucje van dat helemaal gebied doorhebt los je de daaropvolgende puzzels vaak zo op, tot je weer een nieuw gebied betreedt. Creatie leidt vaak tot vernietiging en Viewfinder is hier geen uitzondering op. Vandaar dat je met een druk op de knop de tijd terug kunt draaien wanneer je een fout maakt, zodat je niet helemaal van voor af aan hoeft te beginnen. Zo pittig als spellen als The Talos Principle en The Witness wordt Viewfinder helaas dus nooit, maar daar tegenover staat een avontuur dat je creativiteit blijft testen en je continu uitdaagt om buiten het frame te denken.



Ook het verhaal van Viewfinder laat wat te wensen over. Waar het op neerkomt is dat je je bevindt in een wereld waar klimaatverandering erger is dan ooit en wetenschappers jou puzzels op laten lossen in een virtuele wereld om zo een manier te kunnen vinden om de wereld te redden. Dit verhaal wordt verteld door middel van optionele audiologs en notities en ieder van de vijf hubwerelden staat in het teken van één van de wetenschappers en wat deze onderzocht om het klimaat te redden. Tijdens het puzzelen word je vergezeld door een grijze kat die je kunt aaien en Jessie, een vrouw die je af en toe belt om domme oneliners naar je kop te smijten die je het gevoel geven dat je naar een PlayStation State of Play zit te kijken. Het is vaak niet interessant, op momenten vervelend, en vooral heel erg afleidend van de superrustgevende, doch breinsmeltende gameplay.

Watermeloen
Gelukkig zit Viewfinder verder qua presentatie retestrak in elkaar. Visueel is het kleurrijk met een prachtig geregisseerde stijl die ontzettend goed uit de verf komt en rustig is aan de ogen. De door jou gemaakte foto’s kun je voorzien van filters waarmee je de spelwereld van een unieke look kunt voorzien. Denk hierbij aan 8-bit graphics, een waterverfstijl en zelfs een filter waardoor alles eruitziet als watermeloenen. De muziek bestaat voornamelijk uit rustgevend pianogepingel, belletjes en synths die perfect aansluiten bij de ontspannen sfeer van de rest van het spel en gelukkig nooit op je zenuwen gaan werken.

Zelfs wanneer je even vastzit bij een puzzel is het antwoord nooit vergezocht. Zo hadden wij voor langere tijd in een van de levels geen idee hoe de vork in de puzzelsteel zat, maar toen we het spel de volgende dag weer opstartten hadden we de oplossing binnen vijf minuten. We moesten er gewoon vanuit een ander perspectief naar kijken. Mocht je echt voor langere tijd vast komen te zitten, dan kun je via het menu een hint opvragen die je vaak op cryptische wijze verder helpt.



Uiteindelijk waren we, inclusief de optionele levels, een kleine vijf uur zoet met Viewfinder. Wellicht ietwat aan de korte kant voor een game als deze, helemaal wanneer je je bedenkt wat er allemaal nog meer mogelijk is met deze technologie. Via achievements en trophies geeft de ontwikkelaar nog wat extra uitdagingen mee, maar wij hadden graag gezien dat zoiets in het spel zelf verwerkt was. Een leveleditor waarin je zelf puzzels kan maken en delen zou ook een hele toffe toevoeging geweest zijn, maar helaas. Toch is Viewfinder wat ons betreft een geslaagde, uiterst creatieve debuuttitel van Sad Owl Studios en wij zijn zeer benieuwd wat deze studio in de toekomst voor ons in petto heeft.

 Conclusie
Viewfinder is een hele unieke puzzelgame geworden die je laat knutselen met perspectief, kleur, diepte, zwaartekracht en zelfs tijd. De game wordt nooit echt moeilijk, maar weet van begin tot eind te verrassen en verbazen. Door keer op keer je creativiteit uit te dagen en je buiten het frame te laten denken wordt het spel nooit saai en wij hadden zelfs graag gezien dat ‘ie wat langer was. Hoewel Viewfinder niet de meest uitdagende puzzelgame is, is het zeker een van de creatievere en wij kunnen iedere puzzelliefhebber het spel dan ook zeker aanraden.