De dood is iets dat bijna in ieder spel voorkomt. Het is een eeuwenoud spelconcept dat spelers motiveert om beter hun best te doen. Als je doodgaat, verlies je namelijk vaak een leven, punten of moet je het level weer vanaf het begin spelen. Slechts zelden verkennen games de ware aard van de dood en hoe ermee om te gaan, maar Tales of Kenzera: ZAU gooit het over een andere boeg.

 

Op pad met Zau
In het spel kruip je in de huid van de rouwende Zau, een jongen uit de kleurrijke wereld van Kenzera die op avontuur gaat op zoek naar Kalunga, de god van de dood. Zau’s vader is namelijk overleden en hij hoopt met deze god te kunnen onderhandelen om zo zijn vader weer tot leven te wekken. Het is een verhaal dat gebaseerd is op het leven van Abubakar Salim, de stemacteur van Assassin’s Creed's Bayek, die zo'n tien jaar geleden zijn vader verloor aan kanker.


Kalunga stuurt Zau de wijde wereld in en belooft hem zijn vader terug te geven als Zau drie verdwaalde zielen die de dood bedrogen hebben te rusten weet te leggen. Gewapend met twee maskers, het masker van de zon en dat van de maan, trekt Zau de wijde wereld van Kenzera in. Deze maskers voorzien hem van speciale krachten waarmee hij onderweg vijanden kan verslaan en obstakels kan overwinnen. Zo helpt het zonnemasker hem voornamelijk met mêlee-aanvallen en kan Zau met het maanmasker vijanden van een afstandje uitschakelen, alsook water bevriezen wat vervolgens bijvoorbeeld weer als platform gebruikt kan worden. Deze aanvallen en mogelijkheden zijn allemaal uit te breiden naarmate je verder komt in de game. Voor je het weet schakel je in intense gevechten naadloos tussen beide maskers om vijanden en grote bazen zo efficiënt mogelijk uit te schakelen.

Metroidlite
Dit alles wordt aan de speler voorgeschoteld in een Metroidvania-achtige verpakking. Metroidvania-achtig, omdat Tales of Kenzera in tegenstelling tot veel traditionele Metroidvania’s erg rechtlijnig is en daardoor weinig ruimte biedt voor exploratie. Daarnaast wordt te allen tijden op de kaart weergeven waar je naartoe moet, dus verdwalen en ondertussen bijvoorbeeld op een geheim stuiten zit er niet echt in. Terwijl dat juist een sleutelelement is van het genre.


Hiernaast is het spel ook gewoon niet zo uitdagend. Tales of Kenzera: ZAU kent drie moeilijkheidsgraden, waarvan ik voor de middelste heb gekozen. Ik heb het spel volledig uitgespeeld op een Steam Deck terwijl ik ziek op de bank lag en ik heb hier gedurende de 8 uur die het me kostte om het spel uit te spelen weinig tot geen moeite mee gehad. Voor mij met mijn zieke kop was dit erg prettig, maar iemand die toch nog een beetje uitgedaagd wil worden, zal voor de hoogste moeilijkheidsgraad moeten kiezen. Echter, dit verandert helaas niets aan de puzzels, die stuk voor stuk kinderlijk makkelijk zijn voor eenieder die eerder in zijn leven een game heeft gespeeld. Een aantal keren krijg je een gedeelte voorgeschoteld waar je moet ontsnappen aan een grote gifwolk of lavastroom voordat deze je inhaalt, vergelijkbaar met sequenties uit de Ori- of Metroid-spellen. Hoewel dit verreweg de meest lastige stukken zijn uit de game, zal menig gamer hier waarschijnlijk niet lang vastzitten.

Betoverend
Dit maakt van Tales of Kenzera een game die het niet per se moet hebben van zijn gameplay, maar voornamelijk van zijn presentatie. Zo ziet de game er echt prachtig uit, vooral in 4K, en blijft de betoverende soundtrack van Nainita Desai nog lang in je hoofd rondspoken. Het zal ook geen verrassing zijn, kijkend naar de achtergrond van Abubakar Salim, die bij Tales of Kenzera: ZAU tevens als gamedirector fungeert, dat de stemacteurs een prestatie van hoge kwaliteit afleveren. Voor deze review heb ik de game ook nog even getest op een pc met een RTX 4080 Super-videokaart, waarop de game echt als een Afrikaans zonnetje draait. Gelukkig maar, want toen de game tijdens de februari-editie van Steam Next Fest speelbaar was, had de pc-versie nog best wat problemen met de performance. Dit lijkt dus allemaal verholpen te zijn.


Met een prijs van slechts twee tientjes in de digitale winkel van je favoriete gameplatform val je je hoe dan ook geen buil aan Tales of Kenzera. Voor mensen met een PS+ Extra- of Premium-abonnement is de game op het moment van schrijven zelfs zonder extra kosten te spelen. Toch is het lastig om de game aan te raden aan eenieder die op zoek is naar een toffe Metroidvania. In een druk jaar waarin we net het fantastische Prince of Persia: The Lost Crown onder handen hebben mogen nemen en onder andere Nine Sols en Hollow Knight: Silksong (een mens mag dromen) nog op ons staan te wachten, is er eigenlijk geen ruimte in het genre voor een simpelere titel als deze. Toch heeft de game me weten te raken met zijn kwetsbare verhaal en mooie presentatie, waardoor het eigenlijk een perfect tussendoortje is voor een regenachtig weekend. Schoenen uit, beentjes op de bank, en lekker twee of drie speelsessies op vakantie gaan in de prachtige wereld van Kenzera. Dat is in ieder geval beter dan ziek op de bank liggen met een Steam Deck.

Conclusie
Tales of Kenzera: ZAU is een emotionele reis door rouw, hoop en acceptatie, vermomd als fantasierijk avontuur. Door de prachtige presentatie en betoverende soundtrack word je al gauw meegezogen in de kleurrijke wereld van Kenzera. Echter laten de gameplay, uitdaging en het lineaire leveldesign te wensen over. Desondanks blijft het een ontroerende ervaring die diepe emoties weet te raken, waardoor het, mede door de lage instapprijs, toch een ervaring is die de moeite waard is om mee te maken.